Την αναγκαιότητα σχεδιασμού μιας νέας εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής, ενός νέου ισχυρού κοινωνικού συμβολαίου ανάμεσα στην Πολιτεία, τους επαγγελματίες Υγείας, τους επιχειρηματίες στον τομέα του φαρμάκου και την κοινωνία, στηριγμένου σε διαφανείς συμφωνίες, σε σαφείς δεσμεύσεις, σε μηχανισμούς ελέγχου και σε μία νέα κουλτούρα κοινωνικής ευθύνης, «που έχουμε ανάγκη για να επιβιώσει και το Σύστημα Υγείας και η χώρα» επισήμανε ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Ξανθός, κατά την ομιλία του σε ημερίδα για την ανάπτυξη της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας.
Κεντρικές προτεραιότητες αυτής της νέας πολιτικής στον χώρο του φαρμάκου, όπως είπε ο υπουργός, είναι:
*Η εγγυημένη πρόσβαση όλων των ανθρώπων, χωρίς διακρίσεις, στα αναγκαία φάρμακα ως κρίσιμος όρος για την καθολική κάλυψη υγείας
*Η ασθενοκεντρική οπτική και η μεγιστοποίηση του θεραπευτικού οφέλους
*Η αύξηση της διείσδυσης γενόσημων στην ελληνική φαρμακευτική αγορά
*Η συγκράτηση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης στα όρια του κλειστού προϋπολογισμού μέσω θεραπευτικών πρωτόκολλων και συνταγογραφικών «φίλτρων»
*Η διασφάλιση «διαθέσιμου χώρου» για την πραγματική φαρμακευτική καινοτομία, μέσω ενός νέου μοντέλου «δίκαιων τιμών» και συστημάτων αξιολόγησης τεχνολογίας υγείας
*Η σταδιακή ανακούφιση των πολιτών από την ιδιαίτερα υψηλή συμμετοχή στο κόστος
*H εθνική και διακρατική διαπραγμάτευση τιμών με τις φαρμακευτικές εταιρείες, ειδικά για τα Φάρμακα Υψηλού Κόστους και τα καινοτόμα φάρμακα και όπως είπε ο υπουργός «τώρα είναι η 1η φορά που το κράτος διαπραγματεύεται μέσω της Ειδικής Επιτροπής του ΕΟΠΥΥ προσιτές τιμές αποζημίωσης για μια κατηγορία ακριβών φαρμάκων (ηπατίτιδα C)».
*Η αναβάθμιση του εγκριτικού, ελεγκτικού και αναπτυξιακού ρόλου του ΕΟΦ και του ΙΦΕΤ Η προώθηση της κλινικής έρευνας στη χώρα με γνώμονα την επιστημονική πρόοδο, την ασφάλεια των ασθενών και τη Δημόσια Υγεία
*Η στήριξη της εγχώριας παραγωγικής δραστηριότητας στον τομέα του φαρμάκου
Οπως είπε ο υπουργός, το φάρμακο για την Ελλάδα είναι ένας τομέας προνομιακός, όχι μόνο για την ποιότητα της υγειονομικής φροντίδας και της κοινωνικής προστασίας, αλλά και για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αφού υπάρχει εξαιρετική παραγωγική και εξαγωγική εμπειρία, εξωστρέφεια, τεχνογνωσία, εξειδίκευση, χαμηλό περιβαλλοντικό κόστος, υψηλής κατάρτισης προσωπικό, δυνατότητα αξιοποίησης του αξιόλογου επιστημονικού δυναμικού που «παράγουν» τα ελληνικά πανεπιστήμια και σήμερα μεταναστεύει στο εξωτερικό. «Ο τομέας του φαρμάκου μπορεί να συνδυάσει τις δύο κρίσιμες προϋποθέσεις της δίκαιης ανάπτυξης, την παραγωγική προοπτική και την κοινωνική ανταποδοτικότητα» επισήμανε.
Γενόσημα
Η στρατηγική της προώθησης εγχωρίως παραγομένων γενόσημων και ο περιορισμός των εισαγωγών φαρμάκων, είναι κρίσιμη προτεραιότητα, τόνισε ο κ. Ξανθός. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα στην Ελλάδα, παρά την υπάρχουσα παραγωγική δυνατότητα, το 77% της εγχώριας κατανάλωσης καλύπτεται από φάρμακα πολυεθνικών εταιρειών και το υπόλοιπο 23% από φάρμακα ελληνικών βιομηχανιών. Η αύξηση της διείσδυσης γενόσημων που παράγονται στη χώρα και μπορούν να καλύψουν ένα πολύ μεγάλο μέρος των φαρμακευτικών αναγκών του πληθυσμού, ιδιαίτερα στην πρωτοβάθμια περίθαλψη και στα συνήθη χρόνια νοσήματα, αποτελεί για το Υπουργείο Υγείας προτεραιότητα και υποχρέωση. Ο υπουργός ανακοίνωσε ότι το υπουργείο Υγείας, επεξεργάζεται, ένα πλαίσιο θετικών κινήτρων για γιατρούς, φαρμακοποιούς και ασθενείς, με σκοπό τη συστηματική επιλογή γενόσημων φαρμάκων.
“Το Υπουργείο Υγείας έχει τον πολύ σημαντικό ρόλο του σχεδιασμού και της υλοποίησης μιας νέας εθνικής φαρμακευτικής πολιτικής που θα «δίνει χώρο» στα ποιοτικά γενόσημα. Τα άλλα συναρμόδια υπουργεία αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα, με κοινό στόχο τη βιώσιμη αναπτυξιακή προοπτική της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας”. ανέφερε.
Το στοίχημα, όπως είπε ο υπουργός, είναι να συνδυαστεί, με συγκεκριμένα μέτρα εφαρμοσμένης πολιτικής, η καθολική και ισότιμη πρόσβαση στα νέα φάρμακα που πραγματικά έχουν αποδεδειγμένο κλινικό όφελος και μετρήσιμη κλινική αποτελεσματικότητα , με την οικονομική δυνατότητα και τη βιωσιμότητα των δημόσιων συστημάτων υγείας των χωρών, ειδικά όσων βρίσκονται σε καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης όπως η Ελλάδα.
Αναφέρθηκε στη φαρμακευτική πολιτική που ασκήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, επισημαίνοντας ότι η δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη ήταν σε “προκλητικά” υψηλά επίπεδα η διείσδυση των γενόσημων στην αγορά δεν επιτεύχθηκε, το φαινόμενο της υποκατάστασης φθηνών και αποτελεσματικών φαρμάκων με νεότερα και πολύ ακριβότερα δεν απετράπη, ενώ δεν υπήρξε μέριμνα για την μείωση της οικονομικής επιβάρυνσης των πολιτών, καθώς και διαπραγμάτευση με τη φαρμακοβιομηχανία προσιτών τιμών αποζημίωσης για τα καινοτόμα φάρμακα υψηλού κόστους, που έχουν τα τελευταία χρόνια ραγδαία και ανεξέλεγκτη αύξηση στην ελληνική αγορά επαναδιαπραγμάτευσης των όρων τιμολόγησης – αποζημίωσης των φαρμάκων.
Είναι γνωστό ότι το διεθνές σύστημα τιμολόγησης των νέων αυτών φαρμάκων και η διαμόρφωση της τιμής τους δεν γίνεται με βάση το πραγματικό κόστος επένδυσης στην έρευνα και τεχνολογική καινοτομία , αλλά με όρους χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας από τις πολυεθνικές φαρμάκου, είπε ο κ. Ξανθός. Με δεδομένη την αυξητική τάση στην παγκόσμια φαρμακευτική δαπάνη λόγω της καινοτομίας (υπολογίζεται σε 7,5-10% το χρόνο ), είναι μονόδρομος, σημείωσε μια συντονισμένη παρέμβαση επαναδιαπραγμάτευσης των όρων τιμολόγησης – αποζημίωσης των φαρμάκων αλλά και προστασίας της πατέντας, με κεντρικό το ρόλο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ). Μίλησε για ανάπτυξη πολυμερών συμπράξεων ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ, ενισχύοντας τη διαπραγματευτική ισχύ των μεμομωμένων κρατών-μελών απέναντι στις πολυεθνικές στο μείζον ζήτημα της αποζημίωσης της φαρμακευτικής καινοτομίας. Αναφέρθηκε στην ελληνική πρωτοβουλία για τη συνεργασία 5 χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου (Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία, Μάλτα, Πορτογαλία) που οδήγησε στη διάσκεψη του Ιουλίου 2016 στην Αθήνα και στη συγκρότηση μικτής επιτροπής εμπειρογνωμόνων για από κοινού διαπραγμάτευση τιμών στα φάρμακα.
«Επειδή ακριβώς θεωρούμε την πρόσβαση στο φάρμακο ως ένα καθολικό δικαίωμα των ανθρώπων και επειδή η αγορά έχει την τάση να δημιουργεί ανισότητες, απαιτείται μια συνεκτική δημόσια φαρμακευτική πολιτική που θα βάζει τις προτεραιότητες , θα ιεραρχεί ανάγκες και θα διασφαλίζει τους κοινωνικούς όρους λειτουργίας της φαρμακευτικής αγοράς» υπογράμμισε ο κ. Ξανθός.
στο 