Υπέρ της συστηματικότερης συνεργασίας και κοινής δράσης των ευρωπαϊκών χωρών στο πεδίο της φαρμακευτικής πολιτικής,
κυρίως στον τομέα της διαπραγμάτευσης των τιμών των καινοτόμων και ακριβών
φαρμάκων, τάχθηκε ο υπουργός Υγείας, Ανδρέας Ξανθός, στη συνάντηση των χωρών του
Ευρωπαϊκού Νότου για το φάρμακο, που διεξάγεται στην Αθήνα.
Ενώπιον
των ομολόγων του από την Κύπρο, την Ιταλία, την Πορτογαλία και τη Μάλτα, ο
υπουργός είπε ότι χρειάζεται πανευρωπαϊκή συνεργασία για το καλό των ασθενών,
«περιορίζοντας τη δυνατότητα της φαρμακοβιομηχανίας να εκμεταλλεύεται τη
δεσπόζουσα ή μονοπωλιακή θέση της στην αγορά και να ασκεί πιέσεις, να απειλεί
με αποσύρσεις, να θέτει σε μειονεκτική θέση τους ασθενείς και τα συστήματα
υγείας ολόκληρων χωρών».
Ο
κ. Ξανθός έφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τα φάρμακα για την πλήρη ίαση των
πασχόντων από χρόνια ηπατίτιδα C, τα οποία, όπως είπε, έχουν απαγορευτική τιμή για
την πλήρη κάλυψη όλων των ασθενών που τα χρειάζονται και συμπλήρωσε ότι «ήδη,
ολοκληρώνεται στη χώρα μας, για πρώτη φορά, η διαπραγμάτευση για τα φάρμακα της
ηπατίτιδας C, μεταξύ της βιομηχανίας και της ειδικής Επιτροπής του ΕΟΠΥΥ,
προσδοκώντας θετική κατάληξη και αξιόλογη μείωση των δυσβάστακτων τιμών
αποζημίωσής τους».
Ούτε
λίγο, ούτε πολύ ο υπουργός είπε ότι η φαρμακευτική πολιτική που ασκήθηκε μέχρι
σήμερα απέτυχε. Όπως σημείωσε, η δημόσια εξωνοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη
υποχώρησε κατά 62% μεταξύ 2009 και 2015, χωρίς, όμως, να επηρεαστεί ο όγκος των
συνταγών, χωρίς να αυξηθεί η διείσδυση των γενοσήμων στην αγορά, χωρίς να
αποτραπεί το φαινόμενο της υποκατάστασης φθηνών και αποτελεσματικών φαρμάκων με
νεότερα και πολύ ακριβότερα, χωρίς μέριμνα για τη μείωση της οικονομικής
επιβάρυνσης των πολιτών, χωρίς καμία διαπραγμάτευση με τη φαρμακοβιομηχανία
αποδεκτών τιμών αποζημίωσης για τα καινοτόμα φάρμακα υψηλού κόστους, που έχουν
τα τελευταία χρόνια ραγδαία αύξηση.
Ο
κ. Ξανθός κατέληξε λέγοντας ότι με την πολλαπλασιαστική επίδραση όλων των
πρωτοβουλιών, σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο, οι φαρμακοβιομηχανίες θα πάρουν το
μήνυμα ότι η διαπραγμάτευση μίας κοινωνικά αποδεκτής τιμής των καινοτόμων
φαρμάκων, είναι, πλέον, μονόδρομος.