Πόσο διαφορετική είναι η Ελλάδα πραγματικά από τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία αναρωτιέται ο δημοσιογράφος της Wall Street Journal Holman Jenkins σε δημοσίευμα της εφημερίδας στην online έκδοσή της την Τετάρτη.
Ο νέος πρωθυπουργός στην Ελλάδα και οι υπουργοί του συμπεριφέρονται σαν ανόητοι στην αναμέτρηση τους με την Ευρωπαϊκή Ένωση για το χρέος συνεχίζει ο συντάκτης του δημοσιεύματος υπογραμμίζοντας ότι χλευάζουν τη Γερμανία σχετικά με τις πολεμικές επανορθώσεις, απειλούν να ανοίξουν τα σύνορά τους στους τζιχαντιστές που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη και προσεγγίζουν το Βλαντιμίρ Πούτιν.
Επίσης, δεν έχουν παρουσιάσει κανένα εναλλακτικό σχέδιο για την ανάκαμψη της χώρας διότι, ως σοσιαλιστές, θα πρέπει να αντιταχθούν σε όλες τις πολιτικές που θα κάνουν στην ελληνική οικονομία μακροπρόθεσμα καλό, όπως οι ιδιωτικοποιήσεις και η απορρύθμιση. “Δεν θα υπάρξει η παραμικρή ιδιωτικοποίηση στη χώρα, ιδιαίτερα των στρατηγικών τομέων της οικονομίας», αναφέρει βασικό μέλος της κυβέρνησης σημειώνει ο Holman Jenkins.
Ο συνασπισμός των κομμάτων που κυβερνά στην Ελλάδα συνθέτεται από μια ομάδα με μικρή εμπειρία κυβερνητικού έργου που δεν δείχνει να επιδιώκει μια συνεκτική στρατηγική χωρίς ούτε καν να ενδιαφέρονται τα μέλη τα να βελτιώσουν την καριέρα τους συνεχίζει ο Αμερικανός δημοσιογράφος σημειώνοντας ωστόσο ότι πιστεύουν πως η Ευρωπαϊκή Ένωση μπλοφάρει και θα τους δώσει εν τέλη λευκή επιταγή για να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη.
Η Ευρώπη δεν μπλοφάρει όμως όπως αναφέρουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, γιατί οι Ευρωπαίοι ηγέτες πιστεύουν ότι η ευρωζώνη θα επιβιώσει μια χαρά σε περίπτωση μιας ελληνικής αποχώρησης. Δεν θα υπάρξει μόλυνση στις υπόλοιπες χώρες. Η Γαλλία και η Ισπανία μάλιστα θα μπορούσαν να καλωσορίσουν μια ελληνική αποχώρηση ως προειδοποίηση προς τα δικά τους αναδυόμενα ριζοσπαστικά κόμματα. Μια ελληνική κατάρρευση θα μπορούσε να δώσει ώθηση στην μακροχρόνια τελμάτωση για μεταρρυθμίσεις που θα βελτιώσουν την ανταγωνιστικότατα στην Ευρώπη συνεχίζει το δημοσίευμα της Wall Street Journal για να θέσει το κρίσιμο ερώτημα.
Τι θα γινόταν όμως αν η Ευρώπη κάνει λάθος; Η μετάδοσης της κρίσης μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μπορεί να αγοράζει τα ομόλογα των κυβερνήσεων της ΕΕ που αρνούνται να αγοράσουν οι ιδιώτες αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την άρνηση των ιδιωτών επενδυτών να αναλάβουν κινδύνους και να οικοδομήσουν τις επιχειρήσεις. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ιδιωτική ροή κεφαλαίων. Δεν μπορεί να υποκαταστήσει την προοπτική που αναζητούν οι φιλόδοξοι νέοι της Ευρώπης που φεύγουν στο Λονδίνο ή στη Νέα Υόρκη ή στη Silicon Valley.
Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι μπορεί να εκτυπώνει απεριόριστα χρήμα για να διασώσει τις κυβερνήσεις, για μικρό όμως χρονικό διάστημα, αλλά δεν μπορεί να λύσει το μακροχρόνιο πρόβλημα της αργής ανάπτυξης και τα συσσώρευση χρέους ούτε και τη διαρκή μείωση της εμπιστοσύνης του κοινού. Εάν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ θα πρέπει απαντηθεί το ερώτμα: Τι συμβαίνει με το χρέος; Η Ελλάδα μπορεί να θεωρηθεί όχι μια απείθαρχη ακραία χώρα, αλλά ως η αρχή του τέλους διεύρυνσης της Ευρώπης. Τι θα συμβεί αν οι αγορές δουν την Ελλάδα ως το πρότυπο για το τέλος του ευρώ;
στο 