Ο κεντρικός αρθρογράφος της Wall Street Journal βάζει για άλλη μια φορά στο στόχαστρό του την ελληνική περίπτωση και λέει πως η μοίρα της είναι πλέον στα δικά της χέρια και όχι στου Βερολίνου, όπως πίστευε η ελληνική κυβέρνηση.
Μάλιστα, σημειώνει πως ένα από τα μεγαλύτερα λάθη της ελληνικής κυβέρνησης, από την ανάληψη των καθηκόντων της τον Ιανουάριο, ήταν να νομίζει πως η τύχη της οριζόταν από τα γερμανικά χέρια. «Κατά τους δύο πρώτους μήνες, αρνήθηκε να ασχοληθεί με την Τρόικα. Ενδιαφέρθηκε μόνο αφότου μετονομάστηκε σε «θεσμοί» και τώρα σε Brussels Group. Ενώ έδειξε απροθυμία να διαπραγματευτεί με την Ευρωομάδα».
Η βασική σκόπευση του Τσίπρα, σύμφωνα με τον Νίξον, ήταν να υπάρξει μια πολιτική συμφωνία με τη Γερμανία. Επίο 10 ώρες στο Βερολίνο, η Μέρκελ προσπάθησε να δώσει στον Τσίπρα να καταλάβει πως έκανε λάθος να υπερεκτιμάει τη δύναμη της Γερμανίας και να υποτιμάει τη σημασία του σεβασμού στους κανόνες της Ευρωζώνης και τις διαδικασίες που την διέπουν. «Μπορεί ο Τσίπρας να έχει σκάψει για τον εαυτό του μια τρύπα όταν υποσχέθηκε στους ψηφοφόρους του ότι θα τελειώσει με τα μνημόνια, αλλά η Μέρκελ μπορεί να κάνει ελάχιστα για να τον τραβήξει έξω».
Δεν είναι αδιάφορη
Ο Νίξον εξηγεί: «Αυτό δεν σημαίνει ότι η Μέρκελ αδιαφορεί για την τύχη στην Ελλάδα και αυτό διότι επιθυμεί η Ευρωζώνη να μείνει άθικτη. Το 2012, πήγε κόντρα στην κοινή γνώμη και στους υπουργούς της και συμφώνησε για τα πακέτα διάσωσης που θα απέκρουαν μια «βρόμικη» έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Και τώρα λέει πως αν αποτύχει το ευρώ, θα αποτύχει η Ευρώπη. Η γερμανική κυβέρνηση έχει πλήρη επίγνωση τι σημαίνει ένα Grexit και τι συνέπειες θα έχει σε οικονομικό και γεωπολιτικό επίπεδο».
Αυτό που δεν μπορεί να δεχθεί το Βερολίνο είναι να προσφέρει στην Αθήνα δάνεια άνευ όρων. Εμμένει στις συμφωνίες που υπογράφηκαν με την προηγούμενη κυβέρνηση και διατείνεται πως μπορεί να άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά οι όροι των πακέτων διάσωσης παραμένουν – με τον ίδιο τρόπο που η Ελλάδα δεσμεύεται από την ένταξή της στο ΝΑΤΟ.
«Φυσικά, η Αθήνα έχει δικαίωμα να ζητήσει αλλαγές στο πρόγραμμα διάσωσης της, αλλά χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη όλων των άλλων 18 μελών της Ευρωομάδας, όχι μόνο της Γερμανίας. Είναι αλήθεια ότι η Γερμανία έχει υπολογίσιμη δύναμη, αλλά το Βερολίνο δεν έχει καμία εντολή ή εξουσία να διαπραγματευτεί με την Αθήνα απευθείας, για λογαριασμό των άλλων 17 κρατών της ζώνης του ευρώ. Ούτε είναι σαφές ότι θα μπορούσε να επιβάλει μια συμβιβαστική συμφωνία για την Ευρωζώνη και με τις άλλες κυβερνήσεις – συν ότι πολλές εξακολουθούν να είναι επιφυλακτικές προς την Ελλάδα», αναφέρει ο Νίξον.
Απογοήτευση
Επιπλέον σημειώνει πως οι υπουργοί Οικονομικών δίνουν μεγάλη βαρύτητα στις τεχνικές ομάδες που αναλαμβάνουν τις λεπτομέρειες μιας συμφωνίας. Πρώτον διότι έχουν καλύτερη γνώση του αντικειμένου και δεύτερον διότι έτσι αποφεύγονται οι «τοξικές πολιτικές αντιπαραθέσεις». Αυτή τη στιγμή το Βερολίνο και η λοιπή Ευρωζώνη είναι απογοητευμένοι με την Αθήνα, καθώς άφησε το χρόνο να περάσει αμφισβητώντας τη διαδικασία, ενώ θα έπρεπε να εργάζεται για την ουσία.
Από την άλλη, σημειώνει ο Νίξον, οι Γερμανοί αξιωματούχοι παραμένουν αισιόδοξοι ότι θα υπάρξει συμφωνία, αν και αυτή τη στιγμή φαίνεται να είναι μακριά. Παραδέχονται πως κάθε χώρα έχει τη διακριτική ευχέρεια να διαμορφώνει το συνολικό πρόγραμμα βάσει των αναγκών της, αλλά η διαδρομή και οι στόχοι να μένουν οι ίδιοι. Αυτό που δεν διαπραγματεύεται το Βερολίνο είναι ότι οι προτάσεις της Αθήνας πρέπει να αξιολογηθούν πλήρως από τα θεσμικά όργανα. Για παράδειγμα, αν ο κ Τσίπρας θέλει να δαπανήσει περισσότερα για την ανθρωπιστική βοήθεια, θα μπορούσε, ίσως, να μειώσει τις δαπάνες για την άμυνα. Επίσης να μειώσει τον ΦΠΑ στα νησιά ή τα όρια συνταξιοδότησης, αλλά φορολογήσει τους πλούσιους και αντιμετωπίσει τη φοροδιαφυγή.
Η κρίση τον Ιούνιο
«Φυσικά, αυτό θα πάρει χρόνο. Αλλά η Αθήνα έχει λάβει λίγη συμπάθεια από το Βερολίνο τη στιγμή που τα μετρητά εξαντλούνται και κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Οι Γερμανοί αξιωματούχοι λένε πως η ημερομηνία που ενδέχεται να ξεμείνει η Αθήνα από χρήματα αλλάζει συνεχώς από την κυβέρνηση, ενώ μπορεί τελικά να βρει πόρους και να αποφύγει το αρνητικό σενάριο. Πάντως, η κρίση θα έρθει τον Ιούλιο, όταν η Αθήνα πρέπει να αποπληρώσει την ΕΚΤ», αναφέρει ο Νίξον.
Η πίεση αυξάνεται
Κατά την τελευταία εβδομάδα, υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι η πίεση έπιασε τόπο. Οι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης λένε πως για πρώτη φορά υπήρξε εποικοδομητική δέσμευση μεταξύ της Αθήνας και των θεσμικών οργάνων. Η Αθήνα υπέβαλε έναν κατάλογο των προτεινόμενων μεταρρυθμίσεων που αποτελεί τη βάση για συζήτηση, αν και οι λεπτομέρειες παραμένουν μέχρι σήμερα ανεπαρκείς και οι τεχνικές ομάδες δεν μπορούν να μιλήσουν απευθείας με τους υπουργούς της κυβέρνησης.
Για να καταλήξει ο Νίξον: «Αυτό που είναι πλέον σαφές είναι ότι οι αποφασιστικές κινήσεις θα γίνουν στην Αθήνα και όχι στο Βερολίνο. Ο Τσίπρας είπε πως θα αλλάξει την Ελλάδα, αλλάζοντας την Ευρώπη, αλλά και σε αυτό το σημείο είναι σαφές πως δεν μπορεί να κάνει και τα δύο. Η πρόκληση είναι να έρθει σε συμφωνία με τα θεσμικά όργανα και μετά να την ”πουλήσει” στο εσωτερικό του κόμματός του. Αυτό είναι ένα μεγαλύτερο τεστ για τις πολιτικές δεξιότητες του Τσίπρα, σε σχέση με εκείνο που έχει να αντιμετωπίσει η Μέρκελ».
στο 