Η σημερινή εικόνα της πολιτικής μας σκηνής, με τους καθημερινούς διαξιφισμούς και τις συνεχείς αντιπαραθέσεις, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που θα ανέμενε κανείς να υπάρχει στοιχειώδης έστω συνεννόηση των κομμάτων και των ηγετών τους για τα ανοικτά εθνικά μας θέματα, προκαλεί έντονη θλίψη και βαθειά απογοήτευση στους πολίτες, ενώ διευρύνει ακόμη περισσότερο το ήδη μεγάλο χάσμα ανάμεσα στην κοινωνία και στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Η αντίληψη που κυριαρχεί είναι ότι απουσιάζει η κοινή λογική, αλλά και ότι το κομματικό συμφέρον ιεραρχείται -στην πράξη- από τα περισσότερα πολιτικά στελέχη ως σημαντικότερο από το εθνικό. Και βέβαια αυτή η παρακμιακή και αρρωστημένη πολιτική ατμόσφαιρα «παράγει» απαισιοδοξία και δημιουργεί μια γενικευμένη αίσθηση αδιεξόδου.
ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΗΛΗ αυτή μιλήσαμε πριν από 4 μήνες -στις 13 Ιουλίου- για την επείγουσα ανάγκη της εθνικής συνεννόησης. Στους τίτλους του άρθρου εκείνου σημειώναμε ότι Σαμαράς και Τσίπρας «δεν έχουν δικαίωμα να μη συνομιλούν» και εξηγούσαμε: «Το φθινόπωρο θα ξεκινήσει η πιο σημαντική εθνικά διαπραγμάτευση των τελευταίων ετών, η διαπραγμάτευση του χρέους. Και το αποτέλεσμά της θα επηρεάσει καταλυτικά την πορεία της χώρας και τη ζωή των πολιτών της για τις επόμενες -πολλές- δεκαετίες. Τι περιμένουν, λοιπόν, τα πολιτικά μας κόμματα και οι ηγεσίες τους για να συνεννοηθούν και να ομονοήσουν σε μια κοινή, εθνική γραμμή διαπραγμάτευσης; Τι περιμένουν για να ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι στις συνεχείς προκλητικές απαιτήσεις των δανειστών; Αλλη μια εθνική ήττα; Αλλη μια εθνική καταστροφή;».
ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ αργότερα, στις 19 Οκτωβρίου, βλέποντας την πολιτική κατάσταση να χειροτερεύει, τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων να εκτοξεύονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων ετών και τον Γενικό Δείκτη του Χρηματιστηρίου Αθηνών να βυθίζεται στα… Τάρταρα, καλέσαμε και πάλι από τη στήλη αυτή τους κ.κ. Σαμαρά και Τσίπρα να συναισθανθούν τις ευθύνες τους και να συναντηθούν πάραυτα προκειμένου «να συζητήσουν και να συνεννοηθούν για τρία απλά, αλλά εξαιρετικά σημαντικά για την επόμενη μέρα της χώρας ζητήματα: Για το χρέος και τη βιωσιμότητά του, για την εκλογή του επόμενου Προέδρου της Δημοκρατίας και για τον χρόνο των εθνικών εκλογών». Λέγαμε μάλιστα ότι ακόμη και αν δεν επιτευχθεί η συνεννόησή τους για το θέμα του χρέους, είναι απαραίτητο να συμφωνήσουν και να ανακοινώσουν μαζί το όνομα του νέου Προέδρου και την ημερομηνία των εθνικών εκλογών, λίγους μήνες μετά την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου. Και συμπληρώναμε: «Το συμφωνημένο και “κλειδωμένο” αυτό χρονοδιάγραμμα των πολιτικών εξελίξεων θα δώσει στη χώρα τον απαραίτητο χρόνο πολιτικής ηρεμίας και σταθερότητας, για να προχωρήσει με ασφάλεια στην επόμενη μέρα».
ΣΗΜΕΡΑ, με τους δανειστές να εκτοξεύουν ευθέως την απειλή ότι αν δεν υπάρξει σύντομα αίσιο τέλος στην αξιολόγηση της τρόικας θα μας οδηγήσουν σε παράταση μνημονίου για τουλάχιστον έναν ακόμη χρόνο και με τον Ντράγκι να μας εκβιάζει ανοιχτά και απροκάλυπτα ότι θα κλείσει τις «κάνουλες» της ρευστότητας αν δεν συμμορφωθούμε, είναι προφανές ότι οι κίνδυνοι για τη χώρα είναι μεγάλοι και επιβάλλουν με τρόπο επιτακτικό την άμεση συνάντηση Πρωθυπουργού και Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και μια ελάχιστη συμφωνία τους, που θα αποτρέψει τις διαφαινόμενες εθνικές απώλειες. Τους το φωνάζουν πλέον δυνατά και μερικά από τα ηγετικά στελέχη των κομμάτων τους, που αψηφούν την κομματική πειθαρχία, συναισθανόμενα προφανώς ότι είμαστε πολύ κοντά στην ώρα μηδέν! Οι ίδιοι δεν το βλέπουν; Γιατί εξακολουθούν να δυναμιτίζουν την εθνική συνεννόηση; Δεν ανησυχούν για τις βαρειές ευθύνες που θα τους αποδώσει η ελληνική κοινωνία αν -ο μη γένοιτο- η χώρα βρεθεί αντιμέτωπη με μια νέα, χειρότερη από την προηγούμενη κρίση;
στο 