Με τις ελληνικές διαπραγματεύσεις χρέους σε κρίσιμη φάση είναι ώρα για τη Γερμανία να τερματίσει την πολιτική «κουτσά – στραβά» αναφέρει σε άρθρο του ο Τζόσουα Αιζενμαν καθηγητής της έδρας οικονομικών και διεθνών σχέσεων του πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας στα blogs του London School of Economics.
Ο αμερικανός οικονομολόγος υποστηρίζει με το «κουτσά στραβά» ότι ουσιαστικές αποφάσεις για την επίλυση της αστάθειας στην Ευρωζώνη λαμβάνονται μόνο όταν οι εσωτερικές προτεραιότητες στην Γερμανία απειλούνται. Ξεκαθαρίζει ωστόσο ο αμερικανός οικονομολόγος ότι μεγαλύτερη καλή προαίρεση για απομείωση του χρέους συνδεδεμένη με βαθιές μεταρρυθμίσεις, αλλά και όσο το δυνατό πιο επιθετικές πολιτικές που θα ανατρέψουν το όριο του 2% για τον πληθωρισμό που έχει θέσει η ΕΚΤ, αποτελούν την βέλτιστη πορεία εξόδου από την κρίση.
Ο σχηματισμός της Ευρωζώνης, υποστηρίζεις την συνέχεια ο Τζόσουα Αιζενμαν προήλθε περισσότερο από το πολιτικό όραμα των ιδρυτών της, παρά από μια οικονομική ανάλυση κόστους-οφέλους. Τα οικονομικά οφέλη από την «ωρίμανση» της ΕΕ σε μια νομισματική ένωση υπερεκτιμήθηκαν, αγνοώντας την αμφισβητήσιμη αξιολόγηση αυτών των κερδών συνεχίζει ο αμερικανός οικονομολόγος.
Παρόλα αυτά δεν είναι σκόπιμο να τερματίζονται όλοι οι προβληματικοί γάμοι και παρότι η Ευρωζώνη ήταν πιθανότατα ένα σφάλμα η διάλυση της μπορεί να μετατρέπει σε κολοσσιαίο λάθος. Θέτοντας την ευρωζώνη στο κατάλληλο ιστορικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρο ότι ο χώρος του ευρώ αποτελεί μια «ένωση μωρό» αντιμέτωπη με την πρώτη κρίση ωρίμανσης της. Και αυτή η διαδικασία είναι επίπονη όπως και σε άλλες ενώσεις στο παρελθόν.
Το ευρώ ως νόμισμα χωρίς κράτος: Ήρθε η ώρα να ηγηθεί της Ευρώπης η Γερμανία;
Η ελπίδα της δεκαετίας του 1990 ήταν ότι η υιοθέτηση του ευρώ θα προσφέρει μια πιο συμμετρική δομή στην Ευρώπη για περιορισμό του φόβου μιας γερμανικής ηγεμονίας αναφέρει ο αμερικανός οικονομολόγος για να υπογραμμίζει στην συνέχεια ότι στην ομιλία του το 2006 ο Otmar Issing, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με τίτλο «Το ευρώ ως νόμισμα χωρίς κράτος», υπερέβαλε στην εκτίμηση του για τα επιτεύγματα της Ευρωζώνης εκείνη τη στιγμή, αγνοώντας τους κινδύνους που συγκεντρώνονταν.
Αυτοί οι κίνδυνοι έγιναν πραγματικοί λίγο μετά τη δεκαετή επέτειο της Ευρωζώνης αναφέρει στη συνέχεια ο Τζόσουα Αιζενμαν, η οποία σημαδεύτηκε από μια γιορτή για τα «κατορθώματα» του ενιαίου νομίσματος. Σήμερα, το ευρώ παραμένει ένα νόμισμα χωρίς κράτος, κάτω από την αυξανόμενη κυριαρχία της Γερμανίας: μια χώρα που θα μπορούσε να σταθεροποιήσει την Ευρωζώνη, εάν απέφευγε να υποτιμά την αυξανόμενη ευθύνη της για το μέλλον του ευρώ. Αυτό θα απαιτήσει από τη Γερμανία να επενδύσει περισσότερο στην αναβάθμιση των οργάνων της Ευρωζώνης και την εξισορρόπηση των σημαντικών κερδών της με τις οικονομικές και πολιτικές ευθύνες που έρχονται μαζί τους.
στο 