‘Αλλοτε κρατούμενος σε φυλακή της Παλαιστίνης, άλλοτε κοριτσάκι στην Κένυα, μια μάγισσα στην Γκάνα ή ένας πλούσιος με πολυτελή ζωή σε ένα μέρος της βόρειας Ευρώπης. Πολλοί ρόλοι, πολλές ζωές μέσα σε λίγη ώρα. Αυτήν την ευκαιρία πρόσφερε το μεγαλύτερο υπαίθριο παιχνίδι που “στήθηκε” στον πεζόδρομο της Διονυσίου Αρεοπαγίτου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας. Μικροί και μεγάλοι έπαιξαν το “φιδάκι” της ActionAid για να γνωρίσουν όλοι πώς μπορεί να καταπολεμηθεί η φτώχεια και αδικία.
Όπως δήλωσε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο η υπεύθυνη Τύπου της ActionAid Ελλάς, ‘Αννα Μπότσογλου, «η φτώχεια δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά ένα ανθρώπινο δημιούργημα, που μπορούμε και πρέπει να το καταπολεμήσουμε. Όμως, οι συνθήκες ζωής του καθένα από εμάς καθορίζονται από το πού έτυχε να γεννηθούμε. ‘Αλλη η ζωή στην Κένυα και άλλη στη Δανία. Με αυτό το παιχνίδι θέλαμε να δώσουμε την ευκαιρία στους παίχτες να μπούνε στη θέση ανθρώπων που ζούνε ζωές πολύ διαφορετικές από τις δικές μας, ή να μπούνε στη θέση ανθρώπων που άλλαξε η ζωή τους, επειδή έγινε ένας σεισμός ή επειδή ξεκίνησε πόλεμος στη χώρα τους. Θέλαμε, όμως, να τονίσουμε και το γεγονός ότι οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύει η ActionAid, που τους έχουμε γνωρίσει από κοντά, είναι αγωνιστές. Είναι άνθρωποι που προσπαθούν να βελτιώσουν τη ζωή τους. Και τέλος, θέλαμε να τονίσουμε την αξία της αλληλεγγύης. Θέλαμε να δείξουμε πόσο άνθρωποι που ζούνε πολύ μακριά μπορούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους για να κάνουν τον κόσμο μας δικαιότερο».
Σύμφωνα με το παιχνίδι νικητές αναδείχθηκαν οι παίκτες, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού κατέκτησαν όλα τους τα δικαιώματα με μια ζαριά! Σε μια έκταση 100 τετραγωνικών μέτρων κάθε βήμα έκρυβε και μια πραγματική ιστορία ανθρώπων που ζούνε σε μία διαφορετική χώρα και έναν άλλο κόσμο. Σε ένα πάτημα οι παίκτες πήραν τη θέση μιας γυναίκας που έχασε το σπίτι της στο σεισμό του Νεπάλ, ενός κοριτσιού από το Αφγανιστάν που κατάφερε να πάει στο σχολείο ή ενός πλούσιου Ευρωπαίου με σπορ αυτοκίνητο. «Όλα τα βήματα έχουν σχέση με τα ανθρώπινα δικαιώματα κι η εξέλιξη είναι απολύτως αβέβαιη», εξηγεί η κ. Μπότσογλου.
«Όλα ήταν πολύ καλά οργανωμένα.Θα ήθελα να πετύχω όλα τα τετράγωνα για να ακούσω όλες τις ιστορίες. Ήταν πολύ συγκινητικές. Μέσα από το παιχνίδι καταλαβαίνεις πόσο εύκολα μπορείς να βρεθείς στο μηδέν, σε μια ζαριά», δηλώνει μια παίκτρια η Βασιλική Ντέμου, ενώ η Κωνσταντίνα Περαχωρίτη, η οποία έπαιξε με τα δύο της παιδιά τονίζει ότι «ήταν πολύ εφευρετικό. Με εντυπωσίασε πώς μέσα από ένα παιχνίδι μπαίνεις στην ψυχολογία ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει πολύ διαφορετικά προβλήματα από εμάς». Και ο 10χρονος Γιώργος Αλεστάς, πάντως, λέει χαρακτηριστικά ότι «και διασκέδασα και έμαθα», αλλά και η αρχιτέκτονας Ελένη Θεοδώρου δηλώνει συγκινημένη. «Σε ορισμένες ιστορίες κρατιόμουν να μην δακρύσω. Με συγκλόνισε η ιστορία της Κένυας, όπου οι άνθρωποι δένουν σφιχτά ένα σκοινί στη μέση τους για να πιέζεται το στομάχι τους και να μην νιώθουν την πείνα. Επειδή γινόσουν εσύ ο ίδιος το πιόνι ένιωθες ότι μπαίνεις στη θέση του άλλου. Όταν μπήκαμε στη φυλακή στο τετράγωνο της Παλαιστίνης δεν ήθελα καθόλου να είμαι εκεί. Νομίζω ότι θα άρεσε πολύ και στα σχολεία!»
*Η φωτογραφία έχει παραχωρηθεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από την υπεύθυνη Τύπου της Action Aid, ‘Αννα Μπότσογλου.