ΔΥΟ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ των ημερών ας «ανακαλέσουμε» στη μνήμη μας:
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΠΡΩΤΟ: Η προκλητική και προσβλητική ατάκα του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: «Είναι η εφαρμογή, ανόητε», που απευθύνθηκε στον πρωθυπουργό. Oσοι κι όσο κι αν θέλουν να διασκεδάσουν τις εντυπώσεις, μιλώντας για «αστεϊσμό» ή «λογοπαίγνιο», αγνοούν την ουσία του γεγονότος: υπουργός άλλης χώρας επετέθη λεκτικά και προσβλητικά στον πρωθυπουργό της Ελλάδας.
ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: Η εικόνα αρχείου με τον Αλέξη Τσίπρα, τότε αρχηγό της αντιπολίτευσης, να ανεβαίνει σε τρακτέρ και να ενισχύει τους διαδηλωτές αγρότες. Και σε αντιπαραβολή σήμερα, ο ιδιοκτήτης του τρακτέρ να λέει «Στο δικό μου τρακτέρ ανέβηκε ο Τσίπρας» και να διαδηλώνει μαζί με τους άλλους αγρότες, προσθέτοντας τη φωνή του στις κραυγές διαμαρτυρίας που ακούγονται σε ολόκληρη την Ελλάδα…
ΜΗ ΒΙΑΣΤΕΙ κάποιος να πει ότι τα δύο στιγμιότυπα φαντάζουν άσχετα και ασύνδετα μεταξύ τους. Είναι συμπληρωματικά. Και, δυστυχώς, είναι απολύτως ενδεικτικά του προβλήματος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές διατυπώνοντας «μαξιμαλιστικές» θέσεις και προβάλλοντας ή στηρίζοντας «αιτήματα» κοινωνικών ομάδων, τα οποία -τότε- δυσκόλευαν τη δυσκίνητη και συχνά αναποτελεσματική κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου. Το νόμισμα αυτό, όμως, είχε δύο όψεις: την καλή για τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τη δημιουργία πλειοψηφικού ρεύματος, αλλά και την κακή για τη χώρα, δηλαδή τη δημιουργία προσδοκιών.
ΣΤΗ διαχείριση των προσδοκιών που δημιούργησε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν παίρνει καλό βαθμό. Με αποτέλεσμα να «χάνει» τις εντυπώσεις ακόμη κι όταν δηλώνει ότι κινείται με υπευθυνότητα και εθνική αντίληψη.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ διατείνεται, και ίσως σε ορισμένα και να μην έχει άδικο, ότι η ανατροπή στο πρόγραμμά της ήταν το αποτέλεσμα ενός επώδυνου συμβιβασμού εν μέσω ασφυκτικών πιέσεων, προκειμένου η χώρα να σταθεί στα πόδια της.
ΚΑΝΕΙΣ, επίσης, δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι οι δανειστές λειτούργησαν με τιμωρητική λογική απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να «παραδειγματίσουν» άλλες αριστερές πολιτικές στην Ευρώπη και για να αποτρέψουν τη δημιουργία μεγαλύτερου μετώπου, ιδίως στον Νότο.
ΟΙ ΔΑΝΕΙΣΤΕΣ πέτυχαν με τον τρόπο αυτόν όχι μόνο να καταστήσουν τη χώρα μας οικονομικό πειραματόζωο, αλλά και «πολιτικό παράδειγμα προς αποφυγή».
ΕΚΤΟΣ της απαράδεκτης και αντιευρωπαϊκής στάσης των εταίρων, δεν μπορεί, όμως, να παραβλέψει κανείς και τη στάση στελεχών της κυβέρνησης, που αρέσκονταν και αρέσκονται στο να μιλούν πολύ. Και είτε να τοποθετούν ψηλά τον πήχυ, είτε να «σκάβουν τον λάκκο του αντιπάλου τους» και στην πορεία να πέφτουν μέσα οι ίδιοι.
ΣΧΕΤΙΚΑ είναι τα παραδείγματα που αναφέραμε στην αρχή. Πριν από το Νταβός υπήρξε «ορυμαγδός» κυβερνητικών διαρροών ότι ο πρωθυπουργός θα ακολουθήσει «σκληρή γραμμή» απέναντι στον Σόιμπλε – και λίγο πολύ διαβάζαμε ότι θα πάει και θα τον βάλει στη θέση του. Και επειδή, προφανώς, δεν διαβάζουμε μόνο εμείς τον ελληνικό Τύπο, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, που δεν φημίζεται για την αγάπη του για τον Ελληνα πρωθυπουργό, ήταν απολύτως προετοιμασμένος και εξαπέλυσε προσβλητική και άκομψη επίθεση στον Αλ. Τσίπρα.
ΟΣΟ για την παλαιότερη εικόνα του Αλ. Τσίπρα πάνω σε τρακτέρ, φέρνει στον νου όλες εκείνες τις μεγαλόστομες διακηρύξεις που ακούγαμε τους τελευταίους μήνες, αλλά η ζωή και οι σκληρές πολιτικές ισορροπίες εντέλει διέψευσαν…
ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ μια πρόχειρη σταχυολόγηση εξαγγελιών που δεν υλοποιήθηκαν, σήμερα που η κυβέρνηση κλείνει ένα χρόνο στην εξουσία:
– Από την καταδίκη και το σκίσιμο του μνημονίου έφτασε στην υπογραφή ενός ακόμη σκληρότερου.
– Από την καταδίκη του κομματικού κράτους, στην πρόσληψη συγγενών και φίλων.
– Από το «δεν πληρώνω» τον ΕΝΦΙΑ και την υπόσχεση κατάργησής του, στην επίκληση του «πατριωτικού καθήκοντος» για την πληρωμή του και στη συνέχεια την πλήρη διατήρησή του.
– Από τη δέσμευση για επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, στο «πάγωμα» των μισθών.
– Από το «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη», στην απελευθέρωση των πλειστηριασμών.
– Από την «επιστροφή της 13ης σύνταξης», στην αύξηση εισφορών και των ορίων ηλικίας.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ είναι πολλά ακόμη τα ζητήματα στα οποία υπαναχώρησε, οπισθοχώρησε και άλλαξε τακτική ο ΣΥΡΙΖΑ: «κόκκινα» δάνεια, αποκρατικοποιήσεις, μεταναστευτικό, επενδύσεις, χρέος…
ΤΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ για τον ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και στο διεθνές επίπεδο, όπου ταυτίστηκε με τους Podemos, ότι η σύγκριση αποβαίνει σε βάρος του. Με απλές κινήσεις οι Ισπανοί κατάφεραν να δείξουν ότι αυτά που έλεγαν τα εννοούσαν. Παραδείγματος χάριν, οι βουλευτές των Podemos αποφάσισαν να λαμβάνουν 850 ευρώ, όπως και οι σκληρά δοκιμαζόμενοι πολίτες, αρνήθηκαν να εισπράξουν επιχορήγηση για κατοικία, είπαν «όχι» στη βουλευτική σύνταξη, αλλά και στα έξοδα μετακινήσεων. Κράτησαν τα ipads και iphones για να κάνουν τη δουλειά τους…
ΚΑΙ ΜΗ ΣΠΕΥΣΕΙ κάποιος να πει ότι αυτά αφορούν μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ. Το «πάθημα» του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει «μάθημα» για κάθε αντιπολίτευση που φιλοδοξεί να γίνει κυβέρνηση: να αντιμετωπίζει με υπευθυνότητα, σοβαρότητα και ειλικρίνεια τα προβλήματα του τόπου. Διότι τι νόημα έχει να υπόσχεσαι τα πάντα στους πάντες; Θα έρθει η στιγμή που θα κληθείς να τα υλοποιήσεις. Και το χειρότερο δεν θα είναι η αυτοδιάψευση. Αλλά ότι θα βρεθείς να κυβερνάς επί ερειπίων. Τα οποία είτε φρόντισες να δημιουργηθούν είτε δεν μπόρεσες να αποτρέψεις τη δημιουργία τους…
ΠΗΓΗ: real.gr
στο 