Το Κατάρ είναι η «σωσίβια λέμβος» των Ελλήνων

Μέσα στα στενά σοκάκια με τα μικροσκοπικά μαγαζάκια γεμάτα από έθνικ τουριστικά αναμνηστικά σουβενίρς, μαργαριτάρια, πολύτιμα υφάσματα και χίλια μύρια μικροπράγματα, Καταριανοί, τουρίστες και ξένοι εργαζόμενοι του Κατάρ συνθέτουν την πολυχρωμία και τη μοναδικότητα αυτού του τόπου.

Στα ατελείωτα μικρά καφέ της παραδοσιακής πλατείας της Ντόχα, οι γλώσσες του κόσμου που ακούγονται συνθέτουν μία νέα μουσική παρτιτούρα. Κάποιες ξεχωρίζουν, σου φαίνονται οικείες, μπερδεύεσαι, είναι αγγλικά που τα χρησιμοποιούν όλοι σαν να είναι η δεύτερη μητρική τους γλώσσα; Είναι ελληνικά. Από μια παρέα φίλων που μόλις τελείωσαν τη δουλειά τους και απολαμβάνουν τον κρύο ευρωπαϊκό καφέ τους στην καρδιά του αραβικού εμιράτου.

Μας υποδέχονται με χαρά. Οι Έλληνες σε όποια άκρη της γης και να συναντηθούν είναι σα να γνωρίζονται χρόνια. Οι περισσότεροι εργάζονται σε μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Ο Νίκος Βαλσαμίδης είναι ένας από αυτούς. Ζει στην Ντόχα τα τελευταία δύο χρόνια και εργάζεται ως συντονιστής κατασκευαστικού έργου, ενώ πριν, εργαζόταν για περίπου οκτώ χρόνια στο Μπαχρέιν.

«Έφυγα από την Ελλάδα πολύ πριν ξεκινήσει η οικονομική κρίση. Τότε η οικογένειά μου και οι φίλοι μου με κατηγορούσαν που έφευγα γιατί είχα μία καλή δουλειά στην Ελλάδα, σήμερα με μακαρίζουν και εύχονται να είχαν φύγει και αυτοί μαζί μου», θα πει με νόημα ο Νίκος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και θα ξεδιπλώσει όλη τη ζωή του στη Ντόχα.

Μαζί του στο Κατάρ είναι η γυναίκα του και τα δύο παιδιά του. Ήταν πάντα στο πλάι του και δεν αποχωρίστηκαν ποτέ. Εργάζεται για μία ελληνική εταιρεία που έχει επισυνάψει συνεργασία με μία εταιρεία του Κατάρ. ‘Αλλωστε στο αραβικό εμιράτο καμία ξένη εταιρεία δεν μπορεί να λειτουργήσει, αν δεν βρίσκεται υπό το καθεστώς συνεργασίας με μία τοπική Καταριανή εταιρεία, η οποία μάλιστα θα έχει και το μεγαλύτερο ποσοστό.

Ο μισθός του Νίκου ξεπερνά τα 28.000 ριάλια, δηλαδή αγγίζει περίπου τα 7.500 ευρώ. «Για την Ελλάδα, ίσως φαίνεται με την παρούσα οικονομική κατάσταση, ότι πρόκειται για έναν τεράστιο μισθό, όμως η ζωή στο Κατάρ για τους ξένους δεν είναι τόσο προνομιούχα όσο για τους ντόπιους, κυρίως αν έχεις μαζί σου την οικογένεια», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο 43χρονος Έλληνας, χωρίς όμως να παραπονεθεί για τον τρόπο ζωής του.

Το μεγαλύτερο έξοδο για τους ξένους που ζουν και εργάζονται στο Κατάρ είναι τα υψηλά ενοίκια που ξεκινούν από 1500 ευρώ και μπορεί να φτάσουν έως και τα 3000 ευρώ ανάλογα με το σπίτι που θα νοικιάσουν, την περιοχή και τις ανέσεις που θέλουν να έχουν. Η ιατρική περίθαλψη είναι δωρεάν για όλους, ενώ η συμμετοχή σε φάρμακα είναι μόνο πέντε ριάλια, περίπου 1 ευρώ και 30 λεπτά.

«Αυτό που μας κοστίζει ακριβά είναι η μόρφωση των παιδιών μας, καθώς ετησίως χρειάζονται περίπου εννέα χιλιάδες ευρώ δίδακτρα για κάθε παιδί, στα αγγλικά κολλέγια που τα στέλνουμε», λέει ο Νίκος.

Στο Κατάρ λειτουργεί και ελληνικό σχολείο, με τρεις εκπαιδευτές, διορισμένους από το ελληνικό κράτος. Το σχολείο, έχει κυρίως φροντιστηριακό χαρακτήρα, καθώς λειτουργεί μόνο για κάποιες ώρες το απόγευμα. Περισσότερα από 150 Ελληνόπουλα, ηλικίας έξι έως και 16 ετών, παρακολουθούν τα μαθήματα που διδάσκονται στα ελληνικά.

«Το σχολείο μας συντηρείται από τις ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στο Κατάρ, και χορηγούν εξοπλισμό, γραφικές ύλες και καλύπτουν τα έξοδα του σχολείου. Το πρόβλημα είναι ότι η εκπαίδευση που παρέχεται στους μαθητές δεν αναγνωρίζεται ως επίσημη στην Ελλάδα. Προσπαθήσαμε και μέσω της Πρεσβείας να το αναγνωρίσουμε, αλλά όλες οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό. Η ελληνική κοινότητα αυτή τη στιγμή στο Κατάρ έχει περίπου 3000 Έλληνες, που κάποιοι ήρθαν μόνοι τους και περίπου χίλιοι με τις οικογένειές τους», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Νίκος.

Οι Έλληνες του Κατάρ, φέρεται ότι έχουν υιοθετήσει πλήρως τον τρόπο ζωής των ντόπιων. Ξυπνάνε πολύ νωρίς το πρωί, γύρω στις 7.00, πηγαίνουν τα παιδιά τους στα σχολεία και μετά στις δουλείες τους, έως αργά το απόγευμα. Οι περισσότεροι δουλεύουν πέντε μέρες την εβδομάδα, από την Κυριακή μέχρι και την Πέμπτη, καθώς στο Κατάρ επίσημη αργία είναι η Παρασκευή, ενώ κλειστές είναι οι κρατικές υπηρεσίες και το Σάββατο.

«Τις ημέρες που έχουμε ρεπό, τις περνάμε κυρίως δίπλα στη θάλασσα, ψαρεύουμε, κάνουμε κολύμπι και καταδύσεις και αν μαζευτούμε πολλοί φίλοι ψήνουμε και στα κάρβουνα. Ίδιες συνήθειες με τους ντόπιους. Το καλοκαίρι είναι πιο δύσκολα λόγω των υψηλών θερμοκρασιών…αλλά όλα τελικά είναι μία συνήθεια…», λέει χαμογελώντας ο Νίκος.

Στο Κατάρ η ιδιαιτερότητα που υπάρχει από τα υπόλοιπα αραβικά κράτη, είναι ότι μόλις λίγα χιλιόμετρα έξω από την Ντόχα, σε ειδικά διαμορφωμένη περιοχή, λειτουργούν χώροι λατρείας πολλών θρησκειών.

«Όλοι οι ναοί των ξένων βρίσκονται στον ίδιο χώρο. Εμείς έχουμε τον ναό του Αγίου Γεωργίου. Ο Αρχιμανδρίτης μας γνωρίζει έξι γλώσσες. Εκκλησιαζόμαστε συχνά, κυρίως βέβαια στις γιορτές που δεν εργαζόμαστε…», σημειώνει ο Νίκος που παράλληλα επισημαίνει ότι οι Έλληνες γιορτάζουν και κρατούν τα έθιμα τους σε αυτή τη χώρα, χωρίς να έχουν περιορισμούς. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άλλους ξένους.

Η γυναίκα του Νίκου εργάζεται και αυτή για λίγες ώρες, ως γραμματέας στην ίδια εταιρεία με την οποία έχει συμβόλαιο αορίστου χρόνου και ο Νίκος.

Η ανανέωση της βίζας του κάθε ξένου εργαζόμενου στο Κατάρ, είναι ανάλογα με το συμβόλαιο του χρόνου της εργασίας που θα απασχοληθεί. Όσο για τους Έλληνες και την άρση της άδειας παραμονής τους στη χώρα, που έφεραν πολλά δημοσιεύματα στην Ελλάδα, φέρεται πως δεν ισχύει τίποτα.

«Όλα όσα ακούστηκαν πως θα λήξει η βίζα μας και θα φύγουμε, ήταν απλά μυθοπλασίες. Το εκδικητικό στοιχείο δεν υπάρχει στο Κατάρ. Ο κάθε εργαζόμενος έχει άδεια παραμονής ανάλογα με το συμβόλαιο εργασίας του. Αυτή τη στιγμή εργαζόμαστε περίπου 3000 Έλληνες πτυχιούχοι και όλοι εξειδικευμένοι σε κάποιον τομέα, κυρίως στον κατασκευαστικό χώρο και αναμένεται να έρθουν και άλλοι. Πρόκειται για ένα κράτος που σου παρέχει ασφάλεια. Η εγκληματικότητα είναι ανύπαρκτη. Είναι ένας ευλογημένος τόπος και για μας και για τα παιδιά μας. Είναι η σωσίβια λέμβος των Ελλήνων», λέει ο Νίκος που σηκώνεται να χαιρετήσει τους φίλους του Καταριανούς που ήρθαν στην παρέα.

Οι ντόπιοι στο Κατάρ λατρεύουν τον Εμίρη τους και όλη τη βασιλική οικογένεια. Κανείς τους δεν θα μπορούσε κάποτε να πιστέψει ότι από τη φτώχεια των παππούδων τους που ζούσαν μέσα σε μία απέραντη έρημο, μόνο από την άκρως επικίνδυνη συλλογή των μαργαριταριών, σήμερα θα ζούνε και οι ίδιοι σαν βασιλιάδες, όχι μόνο λόγω των πλούσιων κοιτασμάτων και πηγών πετρελαίου και φυσικού αερίου που έχει το κράτος τους , αλλά λόγω της πολιτικής που άσκησε και ασκεί η κυβέρνησή τους και μοιράζει τον πλούτο στον λαό της.

«Στο Κατάρ, η κυβέρνηση μας, όταν παντρευτούμε, μας δίνει δώρο ένα τεράστιο οικόπεδο και περίπου 1.200.000 ριάλια, δηλαδή περίπου τετρακόσιες χιλιάδες ευρώ, για να χτίσουμε το δικό μας σπίτι. Ρεύμα και νερό δεν πληρώνουμε γιατί έχουμε τις δικές μας πηγές ενέργειας. Μας δίνει εργασία με πολύ καλούς μισθούς, μας παρέχει δωρεάν εκπαίδευση για τα παιδιά μας, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δεν πληρώνουμε φόρους… », αναφέρει μεταξύ άλλων στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αμπντάλα Μοχάμεντ Άχμεντ, που έχει τη δική του μεγάλη εταιρεία μάρκετινγκ στη Ντόχα.

Ο 34χρονος Αμπντάλα, ντυμένος με την κατάλευκη κελεμπία του και το μαντήλι περίτεχνα τυλιγμένο το κεφάλι, συμπαθεί πολύ τους Έλληνες γιατί πιστεύει πως έχουν πολλά κοινά στοιχεία οι δύο λαοί, έχει μέχρι στιγμής δύο μικρά παιδιά, ενώ θέλει να κάνει πολλά περισσότερα. Λατρεύει τη γυναίκα του και δεν σκέφτεται να παντρευτεί δεύτερη ή τρίτη ή ακόμη και τέταρτη γυναίκα, που τους επιτρέπεται βάση της θρησκείας τους, καθώς όπως λέει γελώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ «οι περισσότεροι πλέον Καταριανοί δεν παντρεύονται περισσότερες γυναίκες, πέραν από μία, γιατί θα πρέπει να τις φροντίσουν και να τις εξασφαλίσουν το ίδιο».

Οι γυναίκες στο Κατάρ ζουν στη γη της Επαγγελίας. Έχουν την απόλυτη φροντίδα από τους συζύγους τους, τους παρέχονται τα πάντα, οδηγούν και οι ίδιες, όταν δεν χρησιμοποιούν τους σοφέρ τους, ντυμένες με τις χρυσοκέντητες μαύρες αμπάγιες τους και το κεφάλι τους καλυμμένο με μεταξωτή κυρίως μαύρη μαντίλα, λατρεύουν να πηγαίνουν για αγορές στα πολυτελή πολυκαταστήματα, κάποιες πλέον εργάζονται, αγαπούν τη μόρφωση, αλλά πάνω από όλα αγαπούν την οικογένεια και τα παιδιά τους. Κάνουν παρέα με πολλές Ευρωπαίες και πολύ συχνά τις συναντάς να απολαμβάνουν, γυναικοπαρέα μόνο, τον καφέ ή το φαγητό τους, ασυνόδευτες από τους συζύγους τους.

Αν δει κανείς από ψηλά το Κατάρ, αισθάνεται πως αντικρίζει μία χώρα που έρχεται από το μέλλον. Και οι έξι πόλεις του έχουν ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό σύμπλεγμα, με τη Ντόχα να ξεχωρίζει από τους πανύψηλους ουρανοξύστες της, τα παλάτια και τα περίτεχνες επαύλεις που είναι περιφρουρημένες από ένα δαντελωτό πέτρινο πανύψηλο αυλόγυρο. Μοντέρνα μουσεία κατασκευασμένα από τα στοιχεία της ισλαμικής αρχιτεκτονικής, επηρεασμένα όμως και από την δυτική τεχνοτροπία. Κάνεις δεν θα μπορούσε να πιστέψει ότι μέσα σε δύο -τρεις δεκαετίες που ξεκίνησε η πλήρη ανοικοδόμησή της θα έφτανε σε αυτό το σημείο. Ο οργασμός ανοικοδόμησής της δε σταματά όλο το 24ωρο. Πέραν από τα υπερπολυτελή κτίρια, χτίζονται, απίστευτα σύγχρονες αθλητικές εγκαταστάσεις που πρόκειται να φιλοξενήσουν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου το 2022, ενώ την ίδια ώρα, όλο το Κατάρ αναμένεται να ενωθεί με τρεις γραμμές του μέτρο, μία υπόγεια κάτω από τη Ντόχα και δύο προαστιακές. Φαίνεται τελικά πως το όνειρο του πρώην Εμίρη του Κατάρ, Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θανί να μετατρέψει το Κατάρ στο πιο σύγχρονο κράτος του κόσμου έως το 2030, να γίνεται πολύ νωρίτερα πραγματικότητα.

Πηγή: ΑΠΕ