Ουάσινγκτον, του Θανάση Κ.Τσίτσα
Η έκθεση που συνέταξε η ομάδα της Ντέλιας Βελκουλέσκου διανεμήθηκε στους 24 Εκτελεστικούς Διευθυντές και σε γενικές γραμμές δεν διαφέρει από το αντίστοιχο ευρωπαϊκό πρόγραμμα.
Όπως προβλέπει το καταστατικό του Ταμείου, τα μέλη του Εκτελεστικού Συμβουλίου θα πρέπει να μελετήσουν την έκθεση, να επισυνάψουν τις παρατηρήσεις τους και στις 20 Ιουλίου να αποφασίσουν την «επί της αρχής» νέα δανειακή συμφωνία διάρκειας περίπου 13 μηνών του Ταμείου με την Ελλάδα, η οποία θα περιλαμβάνει χρηματοδότηση ύψους έως 2 δισ. ευρώ μόνο, όμως, στην περίπτωση που οι Ευρωπαίοι υιοθετήσουν τα όσα ζητεί το ΔΝΤ για το ελληνικό χρέος.
Στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δημοσίως δηλώνουν ότι η συμβιβαστική φόρμουλα για μια «επί της αρχής» (approval in principle) δανεική σύμβαση ήταν η δεύτερη επιλογή τους.
Η πρόταση προκρίθηκε γιατί ουσιαστικά αποδυναμώνει την πίεση προς τη Γερμανία που αντιτίθεται στην ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ενώ αγοράζει χρόνο ενόψει των εκλογών του Σεπτεμβρίου.
Το ΔΝΤ θεωρεί ότι δεν αλλάζει τους κανόνες δανεισμού.
Η πρόταση είναι νόμιμη και σύμφωνα με το καταστατικό της και μέχρι στιγμής δεν έχουν ακόμα εγερθεί αντιρρήσεις για τους χειρισμούς Τόμσεν μέσα στους κόλπους του Εκτελεστικού Συμβουλίου.
Αυτή, πάντως, η ανορθόδοξη τακτική της «επί της αρχής» που ανασύρθηκε από το… μπαούλο χρησιμοποιήθηκε στην κρίση χρέους με φειδώ κατά τη δεκαετία του 1980, συμπεριλαμβανομένων των σχεδίων διάσωσης του Σουδάν, της Κένυας, του Μεξικού και της Αργεντινής.
Ο μηχανισμός αυτών των προγραμμάτων προέβλεπε τα δάνεια να απελευθερώνονται «μόνο αφού το Ταμείο ήταν πεπεισμένο ότι είχαν γίνει ρυθμίσεις για τη χρηματοδότηση του χρέους των χωρών».
Η διαδικασία προέκυψε κυρίως για να βρεθεί λύση στο αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί από την επιμονή των πιστωτών ότι οι χώρες οφειλέτες θα έπρεπε να έχουν εφαρμόσει πρόγραμμα του ΔΝΤ προτού τους χορηγηθεί ελάφρυνση του χρέους.
Ενδιαφέρουσα παράμετρος στους όρους τέτοιων προγραμμάτων ήταν ότι υπήρχε πρόνοια για μια διορία 30 ημερών, ώστε οι δανειστές να αποσαφηνίσουν τους όρους των οικονομικών διαβεβαιώσεων για την ελάφρυνση του χρέους.
Κάτι τέτοιο δεν θα ακολουθηθεί στην περίπτωση της Ελλάδας, αφού προσαρμόστηκε και θα εφαρμοστεί με ευελιξία και όχι όπως ακριβώς εφαρμόστηκε στη δεκαετία του 1980 σε χώρες της Αφρικής και Λατινικής Αμερικής.
Σύμφωνα με πληροφορίες του Real.gr, στην «επί της αρχής» νέα δανειακή σύμβαση δεν υπάρχει προφανές χρονοδιάγραμμα για την εξασφάλιση της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
Οι συντάκτες της δανειακής σύμβασης απέφυγαν να ορίσουν συγκεκριμένη ημερομηνία αφήνοντας να αιωρείται ότι κάτι τέτοιο θα γίνει οποιαδήποτε στιγμή εντός του προγράμματος -που λήγει μαζί με το παράλληλο πρόγραμμα του ESM τον Αύγουστο του 2018- και όταν είναι εφικτό από τη μεριά των Ευρωπαίων εταίρων.
Στην ουσία, όπως έγραψε ο πρώην αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΔΝΤ, Θάνος Κατσάμπας στο άρθρο το με τίτλο «Ο Τελευταίος Πειρασμός», το Ταμείο παρέχει μόνο ένα φύλλο συκής στους Ευρωπαίους για την εκταμίευση της δόσης του Ιουλίου, χωρίς μια πραγματική πρόθεση να επιστρέψει.
Πηγή: Real.gr
στο 