Σύνοδο Κορυφής του Ευρωπαϊκού Νότου στην Αθήνα φέρεται να προωθεί ο
πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με στόχο την αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρωπαϊκή
Ένωση και τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου ενάντια στις πολιτικές λιτότητας
και την εμμονή στην αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία στις οποίες εμμένουν
πεισματικά η Γερμανία και οι χώρες στη σφαίρα επιρροής της.
Σκοπός της πρωτοβουλίας Τσίπρα είναι η Σύνοδος Κορυφής να λάβει χώρα
στην Αθήνα στις αρχές Σεπτεμβρίου, πιθανότατα στις 9 του μήνα όπως αναφέρουν
πληροφορίες, προκειμένου να ενισχυθεί η συνεργασία των χωρών του ευρωπαϊκού
νότου.
Πρόθεση της κυβέρνησης και του κ. Τσίπρα είναι να λάβουν μέρος σε αυτήν
οι Πρόεδροι της Γαλλίας και της Κύπρου, Φρανσουά Ολάντ και Νίκος Αναστασιάδης,
αλλά και οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, Ματέο
Ρέντσι, Μαριάνο Ραχόι και Αντόνιο Κόστα.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συμμετοχή του Ισπανού πρωθυπουργού,
ο οποίος κατά το πρόσφατο ακόμη παρελθόν είχε φροντίσει μεθοδικά να
αποστασιοποιηθεί από τις πολιτικές θέσεις του Αλέξη Τσίπρα, τονίζοντας ότι η
Ισπανία ακολουθεί ευλαβικά τις προσταγές του Βερολίνου. Επιλογή που ωστόσο στην
κάλπη αποτυπώθηκε αρνητικά για το Λαϊκό Κόμμα της Ισπανίας, με την πολιτική
λιτότητας να έχει βυθίσει και σε πολιτική κρίση τη χώρα της Ιβηρικής.
Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχουν ακόμη επίσημες ανακοινώσεις,
κυβερνητικοί κύκλοι τονίζουν ότι η πρωτοβουλια Τσίπρα έχει ήδη δρομολογηθεί και
οι επαφές συνεχίζονται προκειμένου να καταστεί εφικτή η Σύνοδος Κορυφής στις
αρχές του επόμενου μήνα.
Επιδίωξη του Αλέξη Τσίπρα, όπως αναφέρουν, είναι η ενίσχυση της
συνεργασίας Γαλλίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, Κύπρου και Ελλάδας, με
στόχο την επίτευξη μεγαλύτερης ευελιξίας και την αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων
που θα τονώσουν την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Πολιτικές που θα λειτουργήσουν στον αντίποδα της λιτότητας,
δημιουργώντας ένα αντίβαρο στην πολιτική του Βερολίνου και σε πρωτοβουλίες
αντίστοιχες αυτών των χωρών της «Βίζενγκραντ» που άσκησαν έντονες πιέσεις στο
θέμα του προσφυγικού, που δημιούργησε πρόσθετο βάρος στις δοκιμαζόμενες χώρες
του ευρωπαϊκού νότου.