Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Με το Εurogroup της Δευτέρας στο Λουξεμβούργο ανοίγει και επίσημα η «χειμερινή σεζόν» για το ελληνικό μνημόνιο, με τους εταίρους να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις προθεσμίες, την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τις καταθέσεις και την κυβέρνηση να αναλαμβάνει το ρίσκο των καθυστερήσεων.
Με την πρώτη αξιολόγηση προ των πυλών το ελληνικό πρόγραμμα συνεχίζει και περιέχει γκρίζες ζώνες, τουλάχιστον με βάση τα όσα είχαν γραφτεί τον Ιούλιο, για το χρέος, το ΔΝΤ και τις μεταρρυθμίσεις.
Στα δύο παραπάνω έρχεται και το ελληνικό αίτημα για «εμπλοκή του Ευρωκοινοβουλίου». Ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για περισσότερα ευήκοα ώτα στις ΗΠΑ, παρά στην Ευρώπη, όμως τα πράγματα δεν είναι και τόσο απλά.
To Real.gr με τη βοήθεια τεσσάρων κοινοτικών αξιωματούχων και 5 αξιωματούχων εθνικών αποστολών στις Βρυξέλλες, ρίχνει φως στο παζλ του τρίτου μνημονίου.
Οι όροι για τη συμμετοχή του ΔΝΤ
Προς το παρόν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο συμμετέχει κανονικά στο ελεγκτικό σκέλος.
Η εκπρόσωπος του Ταμείου κ. Βελκουλέσκου και οι τεχνοκράτες που τη συνοδεύουν συνεισφέρουν με όρους και παραμέτρους στη συζήτηση για το τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση. Έχουν άποψη για τα νομοσχέδια, τη λένε και πιέζουν όσο και όλοι οι υπόλοιποι.
Προς το παρόν δε, σύμφωνα με πηγές των Βρυξελλών, δεν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των στελεχών των αποστολών: “είμαστε στην ίδια σελίδα”, λένε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, για να βάλει το Ταμείο λεφτά απαιτείται:
1) να ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού,
2) να δρομολογηθεί η αναμόρφωση του δημοσίου τομέα (αξιολόγηση – προσλήψεις, απολύσεις, μισθολόγιο, δαπάνες, εκσυγχρονισμός λειτουργίας, κτλ) και
3) να αναδιαρθρωθεί το χρέος.
Οι Ευρωπαίοι δεν βιάζονται για τίποτα από τα τρία. Η κυβέρνηση δεν βιάζεται για το ασφαλιστικό και το δημόσιο. Το Ταμείο δεν “κόπτεται” να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα.
Η κυβέρνηση ξέρει ότι τα δάνεια του είναι ασύμφορα λόγω επιτοκίων και οι Ευρωπαίοι δεν σκοπεύουν να κάνουν τη ζωή των μελλοντικών ελληνικών κυβερνήσεων εύκολη, πριν βεβαιωθούν ότι ο «εκσυγχρονισμός» είναι εδώ για να μείνει.
Η αναδιάρθρωση του χρέους
Όπως προκύπτει από όλες τις υπεύθυνες τοποθετήσεις παραγόντων της Κομισιόν (Ντομπρόβσκις και Μοσκοβισί), του διευθυντή του ESM και των περισσότερων υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης, διαγραφή ποσών αποκλείεται και γενικώς συζητάμε για ελάφρυνση μιας κρίσιμης τετραετίας από το 2021 ως το 2025.
Τα επιτόκια θα μπορούσαν να μειωθούν ελάχιστα. Τα ομόλογα θα μπορούσαν να ωριμάσουν αργότερα και η περίοδος χάριτος που ήδη υπάρχει ως το 2022 να επεκταθεί.
Όχι όμως για 30 χρόνια που ζητάει το ΔΝΤ, αλλά το πολύ για άλλα δέκα χρόνια ως το 2032. Ακόμα και αυτό το σενάριο είναι τραβηγμένο.
Στις Βρυξέλλες γνωρίζουν απόλυτα ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού χρέους είναι τα ακριβά και βραχυχρόνια δάνεια του ΔΝΤ.
Ακόμα και γίνει μια αναδιάρθρωση για να μπει το Ταμείο στο πρόγραμμα, τα 16 δισ. που θα συνεισφέρει θα δημιουργούν μόνιμο λογιστικό πρόβλημα στους ετήσιους προϋπολογισμούς για πολλά χρόνια.
Αντιθέτως από την αναδιάρθρωση ο πολίτης δεν θα βιώσει καμία “δημοσιονομική χαλάρωση” διότι έτσι κι αλλιώς ό,τι και να γίνει δεν αγγίζει τους προϋπολογισμούς ως το 2025, καθιστώντας την όλη συζήτηση υπερεκτιμημένη στα όρια του λαϊκισμού – κάτι που εκνευρίζει διαχρονικά τις Βρυξέλλες.
Ο ρόλος των ΗΠΑ και οι πιέσεις της Ουάσιγκτον
Την ίδια ώρα αναβιώνουν τα σενάρια “Αμερικανικών πιέσεων” για το χρέος ενόψει και της Συνόδου της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ στη Λίμα, από τις 9 ως τις 11 Οκτωβρίου.
Παράγοντες των Βρυξελλών και των υπουργείων οικονομικών της ΕΕ διαβεβαίωσαν το Real.gr πως δεν αισθάνονται καμία πίεση για το θέμα, δεν τους έχει τηλεφωνήσει κανένας από την άλλη όχθη του Ατλαντικού ζητώντας κάτι πιεστικά και γενικώς, αν το αποφασίσουν, τότε θα ζυγίσουν τα πράγματα και θα δουν αν πραγματικά η ηθική πίεση του ΔΝΤ προς τις ελληνικές κυβερνήσεις αξίζει τόσο πολύ ως πολιτική διασφάλιση για να συντηρείται κι άλλο η ίδια μυθολογία.
Στις Βρυξέλλες είναι ανοικτό, να μην μετάσχει το Ταμείο ποτέ με λεφτά, απλά κανείς δεν θέλει να το “φωνάξει” από τώρα.
Η «εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου»
Μέχρι τότε ο μόνος ελεγκτής του ελληνικού προγράμματος θα είναι η Τρόικα και όπως διαφαίνεται, στην τρόικα δεν θα εμπλακεί το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, όπως ζήτησε ο πρωθυπουργός από τον πρόεδρό του Μάρτιν Σουλτς.
Η συνθήκη του ESM δεν το προβλέπει και το θέμα θεωρείται λήξαν, όποια και αν είναι η δημόσια ρητορική.
Αυτό που δεν πρέπει κανείς να ξεχνάει άλλωστε είναι πως η πλειοψηφία στο ΕΚ, είναι ίδια με αυτή των κυβερνήσεων των χωρών μελών.
Διαδικασία δημοκρατικού ελέγχου υπάρχει ήδη (πάνε οι πρόεδροι Κομισιόν και Eurogroup, όπως και οι επίτροποι και δίνουν αναφορά) αλλά το ΕΚ δεν μπορεί να αναλάβει ρόλο που δεν έχει από τις συνθήκες.
Αν δε, ανατεθεί και πάλι στον ευρωβουλευτή Ότμαν Κάρας να ξαναγράψει έκθεση για τα μνημόνια, τότε θα επαναληφθεί το φιάσκο της περασμένης διετίας, όπου στην Ελλάδα κάποιοι θα φαντάζονται τον “δημοκρατικό σωτήρα που θα σκοτώσει το δράκο της λιτότητας” και η ολομέλεια θα ψηφίζει με συντριπτική πλειοψηφία πως “ό,τι έγινε ήταν αναγκαίο, αναπόφευκτο και απολύτως απαραίτητο”.
Πηγή: Real.gr