Καταιγίδα έρχεται το φθινόπωρο στην αγορά εργασίας αφού οι δανειστές πιέζουν για σαρωτικές αλλαγές που θα ανατρέψουν επί τα χείρω τις εργασιακές σχέσεις.
Συγκεκριμένα ζητούν:
1.Απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Οι δανειστές ζητούν να καταργηθεί με νόμο το υπουργικό «βέτο» για τις ομαδικές απολύσεις, το οποίο σήμερα έχει στην πράξη υποκατασταθεί από το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας που εγκρίνει ή όχι τις απολύσεις. Οι τεχνοκράτες των Θεσμών υποστηρίζουν βάσει μελετών ότι πουθενά στην Ευρώπη – πλην της Ολλανδίας – δεν ασκείται βέτο για τις απολύσεις. « Καταλυτική» σημασία στην εξέλιξη των απολύσεων θα παίξει η απόφαση του Ευρωπαικού Δικαστηρίου,τη συνδρομή του οποίου είχε ζητήσει το Συμβούλιο της Επικρατείας με ερωτήματα που αφορούν στη συμβατότητα των εθνικών διατάξεων με το κοινοτικό δίκαιο.
Η ΑΓΕΤ Ηρακλης που είχε ζητήσει σειρά απολύσεων είχε καταφύγεις τα ελληνικά δικαστήρια, επικαλούνταν ότι οι διατάξεις του ελληνικού νόμου για τις ομαδικές απολύσεις που περιλαμβάνουν την διαδικασία έγκρισης ή μη έγκρισης αυτών από τον Υπουργό Εργασίας παραβιάζουν το κοινοτικό δίκαιο και συγκεκριμένα προσκρούουν στην κοινοτική οδηγία 98/59 για τις ομαδικές απολύσεις και στις διατάξεις της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί ελευθερίας εγκατάστασης και ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων.
2.Σειρά δυσμενών αλλαγών στο συνδικαλιστικό νόμο όπως η αλλαγή του τρόπου λήψης αποφάσεων για την πραγματοποίηση απεργιών, η αύξηση του χρόνου προειδοποίησης για απεργία στον ευρωπαϊκό μέσο όρο η μείωση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας, περιορισμό των αμειβόμενων αδειών στις απολύτως απαραίτητες, καθώς και περιορισμό των προσώπων που δικαιούνται άδειες.
3. Ενίσχυση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας και με εφαρμογή νέων μορφές απασχόλησης, όπως ο θεσμός της λεγόμενης «μικροεργασίας» (mini job) στην οποία προβλέπονται πολύ χαμηλές αμοιβές, χωρίς ασφαλιστική κάλυψη, τα «συμβόλαια μηδενικών ωρών» (zero hours contracts) που αντιστοιχούν σε δουλειά όσο, όταν κι όποτε θέλει ο εργοδότης, και διάφορες παραλλαγές αυτών, όπως «συμβόλαια λίγων ωρών» (low hour contracts) ή «συμβόλαια… με το τηλέφωνο» (on call contracts) κ.ά.
4.Παρά το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχει αλλάξει επί τα χείρω ο νόμος για τις απολύσεις εκφράζονται φόβοι για νέες παρεμβάσεις και εδώ. Με τον προτεινόμενο γαλλικό νόμο εαν μια επιχείρηση επικαλεστεί «σημαντική έλλειψη ρευστότητας» ή «εταιρική αναδιοργάνωση, αναγκαία για τη διατήρηση της ανταγωνιστικότητας», τότε ενισχύεται η δυνατότητά της να απολύσει. Το καμπανάκι του κινδύνου, λοιπόν, χτυπάει για τους μεγαλύτερους και παλαιότερους εργαζόμενους, καθώς πλέον το κόστος της απόλυσής τους μειώνεται, και ανοίγει ο δρόμος για την επιχείρηση να προσλάβει νεότερους και φθηνότερους υπαλλήλους.
