Η αυλαία της προεδρικής εκλογής και η επιλογή του Κωνσταντίνου Τασούλα προετοιμαζόταν υπό άκρα μυστικότητα το τελευταίο 10ήμερα με επαφές κορυφής, διά ζώσης και τηλεφωνικά, που εξελίσσονταν παρασκηνιακά στο τρίγωνο Μαξίμου, Προεδρικού Μεγάρου και Βουλής.
Σύμφωνα με την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», είχαν μιλήσει όλοι με όλους χωρίς «μεσάζοντες»- ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την Κατερίνα Σακελλαροπούλου και με τον Κώστα Τασούλα, αλλά και η Κατερίνα Σακελλαροπούλου με τον Κωνσταντίνο Τασούλα.
Ο Πρωθυπουργός και η Πρόεδρος της Δημοκρατίας συζήτησαν για τελευταία φορά προχθές, την Τρίτη και παρότι είχε ανακοινωθεί ότι θα έχουν θεσμική συνάντηση χθες, το ξανασκέφτηκαν και συμφώνησαν να αποφύγουν ένα «μαγκωμένο» τετ-α-τετ στον καναπέ του Προεδρικού Μεγάρου ή μια έκρηξη σεναριολογίας μετά τη συζήτηση μπροστά στις κάμερες.
Οι συνεννοήσεις Μαξίμου- Προεδρικού Μεγάρου δεν ήταν ευρύτερα γνωστές, με ενδεικτικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αιφνιδίασε τα στελέχη του στο χθεσινό πρωινό καφέ. Όσο για τις συνεννοήσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη – Κωνσταντίνου Τασούλα, η τελευταία έγινε σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ», σε πριβέ δείπνο το Σάββατο.
Τότε οριστικοποιήθηκε η πρωθυπουργική επιλογή και συμφωνήθηκαν τα βήματα: η έναρξη των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στις 25 Ιανουαρίου, η παραίτηση του Τασούλα μετά την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας και η διαδοχή του στη Βουλή από τον Νικήτα Κακλαμάνη, ο οποίος είδε από κοντά τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο γραφείο του χθες.
Οι αποφάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη έχουν δεξιόστροφο πρόσημο και συνιστούν καταρχάς ένα σαφές κλείσιμο ματιού στο κόμμα. Ο ίδιος δεν επέλεξε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας από τον Κεντροαριστερό χώρο και κάλυψε το αίτημα της γαλάζιας ΚΟ για «παραταξιακό» Πρόεδρο. Με τον τρόπο αυτό πρόταξε κινήσεις κατευνασμού της συντηρητικής πτέρυγας, δείχνοντας ότι κρατά στο προσκήνιο την προσπάθεια περαιτέρω θωράκισης της γαλάζιας συνοχής.
Οι παράμετροι της απόφασης
Σε κάθε περίπτωση οι παράμετροι που καθόρισαν την πρωθυπουργική απόφαση φάνηκαν ευθέως ή έμμεσα στο πρωθυπουργικό μήνυμα και αργότερα στους διαδρόμους του Μαξίμου και της Βουλής.
Τα κυρίαρχα μηνύματα είναι τα εξής: Πρώτον, οι συνομιλητές του Κυριάκου Μητσοτάκη έκαναν λόγο για πολιτική επιλογή, παραδεχόμενοι ότι ως έναν βαθμό υπαγορεύτηκε από τις τρέχουσες πολιτικές συνθήκες και τη σημασία να στήνονται αποτελεσματικά αναχώματα στα δεξιότερα. «Έκρινα ότι κατά το επόμενο διάστημα και σε ένα ταραγμένο διεθνές περιβάλλον η πατρίδα χρειάζεται Πρόεδρο της Δημοκρατίας με μακρά διαδρομή στα κοινά και με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά» είπε ο πρωθυπουργός. Συνολικά η επιλογή πολιτικού προσώπου παρείχε διευκόλυνση στην επιχειρηματολογία για τη μη ανανέωση της θητείας της Κατερίνας Σακελλαροπούλου.
Δεύτερον, έσπασε η άγραφη πολιτική παράδοση να προτείνεται Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το αντίπαλο στρατόπεδο αν και, σύμφωνα με πρωθυπουργικούς συνεργάτες, «ο Μητσοτάκης δεν κατέληξε με βάση τον πολιτικό χώρο, αλλά το πρόσωπο». Ο ίδιος επεφύλασσε μια αποστροφή: «Ούτε η διαφορετική προέλευση Προέδρου και Πρωθυπουργού εγγυάται την πολιτική ισορροπία, ούτε η πολιτική τους σύμπτωση δημιουργεί εξ ορισμού θεσμικό κίνδυνο. Το Σύνταγμά μας παρέχει όλες τις εγγυήσεις, ενώ και η Ιστορία δείχνει ότι τα πρόσωπα είναι εκείνα που τελικά δίνουν αξία στους θεσμούς».
Παρασκηνιακά ωστόσο υπήρξε και κάτι άλλο: η ανησυχία των νεοδημοκρατών ότι σε μια «πασοκική» επιλογή του Ευάγγελου Βενιζέλου για παράδειγμα, θα πυροδοτούνταν αντισυστημικές φωνές ή παραπολιτική φημολογία ότι η ΝΔ κατευθύνεται σε συμπόρευση με το ΠΑΣΟΚ «θολώνοντας» τον στόχο επιστροφής της παράταξης σε τροχιά διεκδίκησης αυτοδυναμίας. Ειδικά για τον Βενιζέλο, σύμφωνα με «ΤΑ ΝΕΑ», καταγράφηκε προβληματισμός για τυχόν δημόσιες «παρεμβάσεις» του έξω από τον «θεσμικό ρόλο».