Του Τάσου Δασόπουλου
Δέκα ημέρες προθεσμία έχει πλέον η κυβέρνηση να υποχωρήσει σε όλες τις απαιτήσεις των δανειστών και να δεχθεί το διαμελισμό ή και την κατάρρευση της Κυβερνητικής συμμαχίας ή να προχωρήσει στην υλοποίηση της απειλής της να μην πληρώσει την δόση των 300 εκατ. ευρώ που έρχεται σε λίγες μέρες.
Στο μέτωπο των διαπραγματεύσεων το οποίο διακόπηκε σήμερα και αναμένεται να συνεχιστεί μάλλον από την Τρίτη οι δανειστές έχουν καταστήσει σαφές ότι όσα βάζει στο τραπέζι η Ελληνική Πλευρά δεν είναι αρκετά για συμφωνία.
Το δόγμα αυτό επικυρώθηκε και από όσα επακολούθησαν μετά την σύνοδο Κορυφής της Ρίγας όπου πίσω από τα τυπικά χαμόγελα οι δανειστές οι ευρωπαίοι ηγέτες κατέστησαν σαφές στο κ. Τσίπρα ότι η μόνη συμφωνία πρέπει να έχει πρώτα την έγκριση της Ομάδας των Βρυξελλών, δηλαδή τη τρόικας.
Επί της ουσίας το πρόγραμμα που θα πρέπει να συμφωνήσει η Ελλάδα δεν είναι η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου αλλά η Πέμπτη και τελευταία αξιολόγηση του δευτέρου μνημονίου που άφησε στην μέση -προχωρώντας σε εκλογές- η προηγούμενη Κυβέρνηση.
Παρά τις προσπάθειες που έγιναν τις τελευταίες ημέρες στις Βρυξέλλες το μήνυμα που έρχεται από την πλευρά των δανειστών είναι σαφές: Δεν θα δεχθούν άλλα μέτρα εκτός από αυτά που έχουν ήδη συ6μφωνηθέι από τον Μάρτιο του 2014 αλλά δεν υλοποιήθηκαν.
Απαιτούν «σίγουρα» μέτρα για την κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2015 . Ένα χρόνο πριν υπολόγιζαν το κενό στα 2,5 δις ευρώ.
Ένα χρόνο μετά το κενό έχει αυξηθεί στα έξι δις ευρώ αν λάβουμε υπ όψιν τον αρχικό στόχο για πρωτογενές πλεόνασμα 3% του ΑΕΠ και 3-3,5 δις ευρώ για να πετύχει η Ελλάδα πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του ΑΕΠ.
Αυτό εξηγεί και την εμμονή των δανειστών για περικοπές στο ασφαλιστικό και για όσα περισσότερα πρόσθετα έσοδα από την αλλαγή του καθεστώτος γα το ΦΠΑ.
Οι περικοπές σε συντάξεις μπορούν να κλείσουν το έλλειμμα ύψους 2 δις ευρώ που πρόκειται να παρουσιάσουν τα ασφαλιστικά ταμεία μέχρι και το τέλος του χρόνου.
Από τον ΦΠΑ οι δανειστές αναμένουν ένα πλέγμα συντελεστών πιο απλό, (αφού θα στηρίζεται σε δύο αντί τρείς συντελεστές) και πιο αποδοτικό αφού να πρέπει να φέρνει στα δημόσια ταμεία τουλάχιστον άλλο ένα δις ευρώ.
Αυτή είναι και η βάση του σεναρίου της Ομάδας των Βρυξελλών για υψηλό συντελεστή στο 23% και χαμηλό στο 12% με τα ενεργειακά προϊόντα να μετατάσσονται στον υψηλό συντελεστή.
Στις αποκρατικοποιήσεις οι δανειστές αντιμετωπίζουν την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας σε καθαρή εισπρακτική βάση ζητώντας έσοδα ύψους 19 δις ευρώ μέχρι και το 2020 τα οποία θα μειώσουν ισόποσα το χρέος.
Η ελληνική πρόταση για έσοδα το πολύ έως 10-11 δις ευρώ με μέριμνα μέρος των εσόδων να στηρίζει τα ασφαλιστικά ταμεία απλώς απορρίπτεται.
Στο εργασιακό έχουμε σύγκρουση αντιλήψεων. Οι ιδέες της Κυβέρνησης για αύξηση του κατώτερου μισθού επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 θεωρούνται αντιαναπτυξιακές από την τρόικα του 2015.
Εκτιμούν ότι η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων και η κατάργηση συνδικαλιστικών προνομίων θα ενθαρρύνει ξένες επενδύσεις και τελικά θα αυξήσει τις θέσεις εργασίας.
Στο θέμα της διευθέτησης των κόκκινων δανείων οι δανειστές μας προτιμούν μια λύση «τραπεζοκεντρική» που θα δίνει στα πιστωτικά ιδρύματα το δικαίωμα να αποφασίζουν ποιο δάνειο μπορεί να αναχρηματοδοτηθεί ή να ρυθμιστεί και σε ποιο θα πρέπει να ληφθούν μέτρα με την μορφή κατασχέσεων.
Η ελληνική πλευρά θέλει την δημιουργία ενός δημόσιου φορέα (της γνωστής κακής τράπεζας) που θα ξεκαθαρίζει σταδιακά τα πλέον προβληματικά από αυτά τα δάνεια.
Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς οι διαφορές είναι μεγάλες και δυσεπίλυτες και κρίσιμες αποφάσεις που θα πρέπει να πάρει δυστυχώς η ελληνική πλευρά.