Πεταλωτής: Το 2009 η Ελλάδα έστελνε πλαστά στοιχεία και η ΕΕ τα δεχόταν χωρίς έλεγχο

Επισημαίνει ότι η αξιοπιστία της χώρας με τα greek statistics και την αποκάλυψη ότι το έλλειμμα δεν ήταν 3%, αλλά περίπου 16%, δημιούργησε τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η χρηματοδότηση από τις αγορές. “Τώρα, το πώς βρίσκεται κατηγορούμενος ο κ. Γεωργίου ως επικεφαλής της Ανεξάρτητης Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που δημιούργησε η κυβέρνηση Παπανδρέου για να επανέλθει η εμπιστοσύνη στα οικονομικά της χώρας με την πλήρη συναίνεση και συνεργασία με την ΕΕ και όχι όσοι εξαπατούσαν με τα στοιχεία και τους εταίρους και τον ελληνικό λαό με τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα, μόνον όσοι μεθόδευσαν την παραδοξότητα αυτή θα πρέπει να μας εξηγήσουν σε μια διαδικασία που θα τους γυρίσει μπούμερανγκ” επισημαίνει σε άλλο σημείο της συνέντευξης του ο εκπρόσωπος του ΚΙΔΗΣΟ. Σε ό,τι αφορά τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες ο κ. Πεταλωτής τον χαρακτηρίζει ως άλλη μια χαμένη ευκαιρία σε έναν ευαίσθητο τομέα για ένδειξη σοβαρότητας και αντίληψης της κατάστασης που βρισκόμαστε.

Κύριε Πεταλωτή, πώς βλέπετε την κατάσταση στη χώρα τους επόμενους μήνες; Έχουμε μπροστά μας μια πολύ κρίσιμη αξιολόγηση και πάνω απ’ όλα «την καρμανιόλα» του δημοσιονομικού κόφτη. Η κυβέρνηση λέει ότι θα τον αποφύγουμε. Τι λέτε;

«Δυστυχώς, η κατάσταση στη χώρα αντί να ξεκαθαρίζει μετά από οχτώ χρόνια κρίσης και την ανάληψη της εξουσίας τόσο από τη ΝΔ όσο και από τον ΣΥΡΙΖΑ που ευαγγελιζόταν μαγικές λύσεις, συνεχώς δυσχεραίνει, ολοένα και κλείνουν οι προοπτικές εξόδου από την κρίση, η δε κοινωνία βαθιά απογοητευμένη είτε παραιτείται είτε εθίζεται στην πρόκριση ακραίων λύσεων. Η αξιολόγηση ενόψει και της μεγάλης κυβερνητικής δυσχέρειας να σταθεροποιήσει την πορεία της χώρας παρά την πρωτοφανή φοροκαταιγίδα κάθε άλλο παρά περίπατος αποδεικνύεται όπως ευελπιστούσε η ίδια. Η ύφεση αναθεωρείται προς τα επάνω και το success story του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά, δυστυχώς, φαντάζει ουτοπία. Η κυβέρνηση μετά την πρώτη αξιολόγηση ανέμενε «τις επόμενες μέρες» ποσοτική χαλάρωση, κλείσιμο της β’ αξιολόγησης, ένταξη στο QE (πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης), συζήτηση για το χρέος και μιλούσε για έξοδο στις αγορές. Παρόλα αυτά η πραγματικότητα δείχνει ότι όλα αυτά απέχουν πολύ από το να γίνουν. Ενδεικτική είναι η δήλωση του επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, ότι δεν βιάζεται καθόλου να εντάξει τα ελληνικά ομόλογα στο QE, που σημαίνει ότι η έξοδος στις αγορές απομακρύνεται ακόμη περισσότερο. Εργασιακές σχέσεις και «κόκκινα δάνεια» συνθέτουν την πραγματικότητα, η οποία δεν αντιμετωπίζεται με τακτικισμούς και εντυπωσιασμούς, ενώ ο δημοσιονομικός κόφτης μάς περιμένει στη γωνία όσο κι αν θέλουμε να τον κρύψουμε»

Θεωρείτε ότι σας δικαίωσε η στάση της ΕΕ στην υπόθεση Γεωργίου; Και πώς κρίνετε τη στάση κυβερνητικών στελεχών απέναντι σ’ αυτή την υπόθεση;

«Μέχρι το 2009 επί κυβέρνησης Καραμανλή η Ελλάδα έστελνε πλαστά στοιχεία και η ευθύνη στο σημείο αυτό επιμερίζεται και στην Ευρωπαϊκή Ένωση που τα δεχόταν χωρίς έλεγχο. Η αξιοπιστία της χώρας με τα greek statistics και την αποκάλυψη ότι το έλλειμμα δεν ήταν 3%, αλλά περίπου 16%, δημιούργησε τεράστιο έλλειμμα αξιοπιστίας, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η χρηματοδότηση από τις αγορές. Τώρα, το πώς βρίσκεται κατηγορούμενος ο κ. Γεωργίου ως επικεφαλής της Ανεξάρτητης Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που δημιούργησε η κυβέρνηση Παπανδρέου για να επανέλθει η εμπιστοσύνη στα οικονομικά της χώρας με την πλήρη συναίνεση και συνεργασία με την ΕΕ και όχι όσοι εξαπατούσαν με τα στοιχεία και τους εταίρους και τον ελληνικό λαό με τραγικά αποτελέσματα για τη χώρα, μόνον όσοι μεθόδευσαν την παραδοξότητα αυτή θα πρέπει να μας εξηγήσουν σε μια διαδικασία που θα τους γυρίσει μπούμερανγκ. Εξάλλου μόλις χθες μετά το Γιουρογκρούπ ο κ. Χουλιαράκης βγήκε υπό την ευρωπαϊκή κατακραυγή και δήλωσε ότι τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δεν τα αμφισβητεί η κυβέρνηση. Αφού όμως με τόση ευκολία μέσα από μια ανίερη συμμαχία μεθόδευσαν την αντιστροφή των ευθυνών, απαλλάσσοντας τα πεπραγμένα Καραμανλή, θα υποστούν και τη βάσανο της απόδειξης της απαράδεκτης αυτής μεθόδευσης συσκοτισμού και σπίλωσης. Ούτε φυσικά η εκτός τόπου προτροπή της κυβερνητικής εκπροσώπου προς την Κομισιόν να στείλει τα στοιχεία στον Εισαγγελέα μπορεί να παρέλθει σε χρόνο ανάλογο της ελαφρύτητας. Γιατί πρέπει να αντιληφθεί η κυβέρνηση ότι απαιτείται μια στοιχειώδης σοβαρότητα όταν ανακατεύει απαράδεκτους τακτικισμούς στην πορεία της χώρας».

Κάποιοι ασκούν κριτική στη σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ ότι δεν παίρνει θέση στο θέμα

Γεωργίου, όμως εσάς, σας είδαμε, να τους επιτίθεστε;

«Η ΝΔ με τη νέα της ηγεσία, όμηρος των βαρονικών ισορροπιών της, με τη σιωπή της στο μείζον αυτό ζήτημα για την αξιοπιστία της χώρας και της θέσης της στην ΕΕ, ακολουθεί την τακτική αφωνίας του κ. Σαμαρά της αντιπολίτευσης, ο οποίος ακόμη και στις συνεδριάσεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπου συμμετείχαν η κ. Μέρκελ και πολλοί Ευρωπαίοι πρωθυπουργοί, από τη στάση των οποίων εξαρτιόταν η μη χρεοκοπία μας, δεν έπαιρνε καν τον λόγο γιατί δεν μπορούσε σε ένα τόσο σοβαρό ακροατήριο να δικαιολογήσει τον άκρατο λαϊκισμό του. Η αμήχανη όμως συμπεριφορά του κ. Μητσοτάκη και στο θέμα αυτό, ο οποίος αρνείται να αρθρώσει αυταπόδεικτα αληθή λόγο συγκαλύπτοντας τις ευθύνες Καραμανλή, εξηγεί και τη γενικότερη ανυπαρξία της ΝΔ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως προβολή εναλλακτικής λύσης απέναντι στην αλλοπρόσαλλη πολιτική της κυβέρνησης. Δυστυχώς και στη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη το ‘νέο’ αποδεικνύεται άτολμο, βαθιά συντηρητικό και εντέλει πολύ ‘παλιό’».

Πιστεύετε ότι η κυβέρνηση παίζει παιχνίδια με τον Κώστα Καραμανλή, κι αν ναι γιατί το κάνει;

«Η φαινομενική εκ πρώτης όψεως αυτή παραδοξότητα άρχισε να υλοποιείται με τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ του κ. Καμμένου, τη στελέχωση της κυβέρνησης με κομβικά στελέχη της καραμανλικής περιόδου και φυσικά με αποκορύφωμα την επιλογή του κ. Παυλόπουλου για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας μετά φανών και λαμπάδων. Η προσωπική μου εξήγησή είναι ότι εντάσσει στελεχιακά και πριμοδοτεί το καραμανλικό κομμάτι της ΝΔ, αφενός μεν για να διασπά τη ΝΔ και αφετέρου γιατί δυστυχώς το δόγμα του υπέρ πάντων η εξουσία κυριαρχεί όλων των λοιπών θεωρήσεων. Είναι σαφές ότι υλοποιείται αυτή η στρατηγική βάσει σχεδίου κι ας ευτελίζεται οποιαδήποτε έννοια «αριστερής» στάσης».

Πριν ανακύψει το θέμα Γεωργίου είδαμε τον κ. Παπανδρέου να συναντάται και να συζητά επί 2,5 ώρες με τον κύριο Τσίπρα. Κάποιοι από τους πρώην συντρόφους σας άφηναν μάλιστα και δημόσιους υπαινιγμούς. «Τι έλεγαν τόσες ώρες» τόνιζαν με νόημα…

«Αυτοί που τα έλεγαν έμειναν στην τυπική και θεσμική υποχρέωση ενός πρώην πρωθυπουργού και προέδρου κόμματος να συναντάται με τον πρωθυπουργό, όποιος κι αν είναι αυτός, όσες διαφορές και να έχει. Και τα λένε διανθίζοντας τα με υπονοούμενα και διαρροές ότι ο Παπανδρέου κλείνει υπουργικούς θώκους, εν γνώσει τους ότι η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Γιατί τους βολεύουν αυτές οι μικροπολιτικές λογικές. Και το παράξενο είναι ότι τα λένε αυτοί που ως υπουργοί του κ. Σαμαρά αισθανόταν πιο ευτυχείς από το όταν ήταν υπουργοί του κόμματός τους, του ΠΑΣΟΚ, επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου. Ας τα αφήσουμε πλέον αυτά κι ας αντιληφθούμε όλοι ότι αυτές οι μικρότητες μάς μικραίνουν όλους. Και κυρίως το χώρο που διατεινόμεθα ότι εκπροσωπούμε».

Είπε πρόσφατα ο πρόεδρος, ο κ. Παπανδρέου, ότι η σημερινή Ευρώπη είναι στα όρια του κατακερματισμού. Πιστεύετε ότι μπορεί πια να γίνει κάτι;

«Αυτή η αντίληψη άρχισε να κυριαρχεί και στις ηγεσίες και στις κοινωνίες της Ευρώπης. Το 2009 όταν οι ηγεσίες της καλούνταν να αρθρώσουν το πλέον ευρωπαϊκό, όχι τον τυπικό απλώς λόγο της αλληλεγγύης, αλλά τον βαθιά πολιτικό που πρόσταζε να αντιληφθούν ότι η κρίση της Ελλάδος δεν αφορά μόνον την ίδια κι ότι θα έπρεπε να αναθεωρηθεί η υποκατάσταση των ευρωπαϊκών θεσμών από δύο ή μία ευρωπαϊκή χώρα κι ότι οι κανόνες έπρεπε να ισχύουν γι’ όλους, τότε αυτό δεν έγινε. Η κατανόηση του προβλήματος γίνεται με ανεπίτρεπτα αργούς ρυθμούς και παραδίδεται η Ευρώπη σε λαϊκισμούς και ακρότητες, στοιχεία που μετατρέπονται και σε εκλογικές επιλογές των λαών της. Και εκεί φυσικά κρύβεται ο μεγάλος κίνδυνος με επιπτώσεις μη αναστρέψιμες για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Υπάρχουν πιστεύω ακόμη περιθώρια αντιστροφής, αυτό όμως απαιτεί άμεση δράση των δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτικών δυνάμεων και πολιτών ώστε να μην επιτραπεί τέτοια εκτροπή».

Πώς σχολιάζετε τις πρωτοβουλίες του κυρίου Τσίπρα για το «μέτωπο των χωρών του νότου» και τις φιλίες που αναπτύσσει όλο και περισσότερο τελευταία με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές. Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι του;

«Το μέτωπο των χωρών του νότου δεν λειτούργησε όταν η Ελλάδα το χρειαζόταν, και προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει όταν οι χώρες αυτές κινδυνεύουν μέσα στην κρίση να ακολουθήσουν πορεία δυσάρεστη ανάλογη της Ελλάδας. Εξάλλου τι σημαίνει άραγε “χώρες του νότου” χωρίς πολιτικό πρόσημο πέρα από τη γεωγραφική τους θέση; Είναι θεμιτό και επιβεβλημένο να χτίζουμε συμμαχίες ακόμη και μέσα στην ΕΕ, αλλά με κάποιο κριτήριο, όχι απλώς με τη θέση τους. Φοβάμαι οτι ακόμη και στο σημείο αυτό ο κ. Τσίπρας μιμείται στρεβλά παλιότερη άποψη του Ανδρέα Παπανδρέου, όπου όμως στην περίπτωση εκείνη βασιζόταν μια ολόκληρη ιδεολογική θεώρηση και συνεπής πρακτική συμμαχίας με καθαρά πολιτικά χαρακτηριστικά και όχι με βάση την υποχρέωση απλώς των «βόρειων» να μας χρηματοδοτούν ανεξέλεγκτα. Για τη συμμετοχή του κ. Τσίπρα ως συστηματικά προσκεκλημένος των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, προφανώς έχει περάσει πολύς χρόνος από την εποχή του Ολλαντρέου και είναι σίγουρα θετική η όποια διολίσθησή του στην πραγματικότητα. Θα περίμενε όμως κανείς να μας πούνε και οι εγχώριες σοσιαλιστικές πολιτικές δυνάμεις που αφενός μεν ψιθυρίζουν για την επίσκεψη Παπανδρέου στο Μαξίμου, αφετέρου πώς αλήθεια συναινούν στην καθιέρωση πλέον της παρουσίας του κ.Τσίπρα στις εργασίες του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος έστω και ως προσκεκλημένου;».

Πώς βλέπετε την εξέλιξη των διεργασιών για την κεντροαριστερά; Θα καταλήξει σε γάμο; Εσείς θα συμμετέχετε;

«Και εγώ προσωπικά αλλά και το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ) ήμασταν και είμαστε ανοιχτοί σε μια πραγματική, ειλικρινή και σε πολιτική βάση των δυνάμεων που προσδιορίζονται ως κεντροαριστερές. Δεν αρκεί κανείς μόνος του, είναι σαφές. Αρκεί να μην επαναλαμβάνουμε τις αστοχίες, τους μικρομεγαλισμούς, τους απολίτικους ελιτισμούς και συμπλεγματισμούς του πρόσφατου παρελθόντος δημιουργώντας κελύφη χωρίς κοινωνική και πολιτική αναφορά , με μόνο συνδετικό ιστό την αγωνία μας να υπάρχουμε. Προσωπικά όσο δεν με αφορούν τέτοιες λογικές και κινήσεις , άλλο τόσο πιστεύω ότι ο χώρος μας διαθέτει πλήθος σοβαρών και έντιμων πολιτικών στελεχών που τα περισσότερα από επιλογή είτε είναι ανενεργά, είτε βρίσκονται διάσπαρτα μέσα στα υπάρχοντα σχήματα . Αυτοί όλοι πρέπει να βρούμε τρόπο να συναντηθούμε και να κυριαρχήσουμε πολιτικά. Το σοβαρότερο και χρησιμότερο πολιτικό δυναμικό της χώρας δυστυχώς απέχει είτε ως “τιμωρημένο” είτε ως παραιτημένο. Έτσι βρίσκουν περιθώριο και κυριαρχούν πολλοί αναποτελεσματικοί έως και πολλοί πλέον γραφικοί σε μια χώρα που οδεύει προς τα χειρότερα».

Κύριε υπουργέ, θέλω και ένα σχόλιο για την πρόσφατη δήλωση του κ. Βενιζέλου ότι ο Γ. Παπανδρέου δεν είναι πια ΠΑΣΟΚ.

«Θα μου επιτρέψετε να απαντήσω με δύο λέξεις μόνον ‘μεγάλη ιστορία’».

Θεωρείτε ότι προσπαθεί να υπονομεύσει κάθε προσπάθεια προσέγγισης;

«Θεωρώ ότι η προσέγγιση ούτε πρέπει ούτε όμως μπορεί να υπονομευθεί από ένα πρόσωπο. Υπάρχουν ηγεσίες που έχουν την ευθύνη των συγκλίσεων. Ας μην χρησιμοποιούμε δικαιολογίες».

Πώς σχολιάζετε όσα έγιναν στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες;

«Ένα τοπίο που ξεκίνησε ως θολό από τη συγκυβέρνηση της «κάθαρσης» ΝΔ-ΣΥΝ το 1989, παρατεινόταν μέχρι σήμερα με τις ευλογίες όλων μέχρι τώρα, θα μπορούσε να αποτελέσει πράγματι θετικό πεδίο δράσης για την οποιαδήποτε κυβέρνηση ήθελε να βάλει κανόνες. Δυστυχώς ο τρόπος που έγινε, που προετοιμάστηκε ώστε να προκύψουν τα αποτελέσματα αυτά, ούτε το δημόσιο συμφέρον εξυπηρέτησε, ούτε την πολυφωνία, ούτε την ποιότητα βάζοντας ως μοναδικό κριτήριο τα χρήματα. Για το σπάσιμο δε της διαπλοκής, ούτε λόγος. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία σε έναν ευαίσθητο τομέα για ένδειξη σοβαρότητας και αντίληψης της κατάστασης που βρισκόμαστε».