O Αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Παπαδημούλης, μιλώντας στo ΕΚ εκ μέρους της Ευρωομάδας της Αριστεράς, στο πλαίσιο της Επιτροπής Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής (ΕCON) και στη συζήτηση αναφορικά με την Έκθεση για το Ευρωπαϊκό Σύστημα Εγγύησης Καταθέσεων είπε, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Το πανευρωπαϊκό σύστημα εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων αποτελεί τον τρίτο πυλώνα ενός σχεδίου για την ολοκλήρωση της τραπεζικής ενοποίησης σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Είναι μια διαδικασία την οποία έχει χαιρετίσει και εγκρίνει με ψήφισμά του το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τον Μάρτιο του 2016. Και ήδη καθυστερεί αυτή η διαδικασία. Θεωρώ επικίνδυνη κάθε περαιτέρω καθυστέρηση ή αποδυνάμωση αυτής της δρομολογημένης τραπεζικής ενοποίησης. Επικίνδυνη και για τους Ευρωπαίους πολίτες και καταθέτες, και φυσικά για την ίδια την ευρωπαϊκή οικονομία.
Και θέλω να διατυπώσω πιο καθαρά αυτό που υπαινίχθηκαν κάποιοι από τους προηγούμενους ομιλητές: Θεωρώ ότι η εκλογή Τραμπ προσθέτει αβεβαιότητα, αστάθεια και ανησυχίες στην παγκόσμια οικονομία. Το χειρότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτή την ώρα, είναι να συνεχίσουμε να αναβάλλουμε, να καθυστερούμε και να βλέπουμε το θέμα της Ευρωπαϊκής τραπεζικής ενοποίησης μέσα από τα χρωματιστά γυαλιά της σκοπιμότητας εθνικών εγωισμών ή στενά τραπεζικών ή συντεχνιακών συμφερόντων.
Θεωρώ επίσης σημαντικό το να βρούμε εκείνο το πλαίσιο που, σε συμφωνία και με το ψήφισμα που έχουμε ήδη εγκρίνει ως ΕΚ τον Μάρτιο, να εξασφαλίζει τη δημιουργία ενός αποτελεσματικού ευρωπαϊκού συστήματος εγγύησης καταθέσεων και εντός των χρονικών πλαισίων που έχουν προταθεί από την Επιτροπή.
Διαφορετικά θα περάσουμε το μήνυμα ότι το ΕΚ λέει «ναι» α λα καρτ στην ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος, «ναι» στον πρώτο πυλώνα, «ναι» στον δεύτερο πυλώνα, αλλά «να το σκεφτούμε, μάλλον, ίσως όχι, θα δούμε, ας καθυστερήσουμε μερικά χρόνια ή ας το ψαλιδίσουμε», όταν ερχόμαστε στον τρίτο πυλώνα, που είναι ο πιο σημαντικός για τους Ευρωπαίους πολίτες, για τους Ευρωπαίους καταθέτες.
Θα συμφωνήσω ότι το περιεχόμενο (content), η χρονική στιγμή (timing) και η αιρεσιμότητα (conditionality), είναι πολύ σημαντικά στοιχεία. Το ερώτημα είναι όμως πώς τα προσεγγίζουμε. Το ΕΚ υπενθυμίζω ότι καλωσόρισε τον Μάρτιο του 2016 την πρόταση της Επιτροπής και τη διαδικασία των τριών σταδίων, γιατί η σταδιακή μεταφορά από το reinsurance στο full insurance, όπως και μια παράλληλη πορεία του επιμερισμού του κινδύνου με τη μείωση του κινδύνου, κάτι που επιμελώς αποσιωπάται στο σχετικό επεξηγηματικό κείμενο. Λυπάμαι αλλά κατά την άποψή μας η έκθεση της κυρίας ντε Λάνγκε κινείται προς τη λάθος κατεύθυνση, αφαιρώντας σημαντικά θετικά στοιχεία από την πρόταση της Επιτροπής και εμπεριέχει και αρκετά προβληματικά στοιχεία, για τα οποία θα μιλήσουμε και στη συνέχεια.
Θα ήθελα, πριν κλείσω, να προτείνω να καλέσουμε την Κομισιόν στην Επιτροπή μας, τόσο για να μας παρουσιάσει διεξοδικά την ανάλυση που δημοσίευσε τον Οκτώβριο, όσο και για να συζητήσουμε τις σημαντικές διαφορές και αποκλίσεις που υπάρχουν ανάμεσα στην πρόταση της Κομισιόν και στην πρόταση της κυρίας ντε Λάνγκε.
Συμπερασματικά, η προτεινόμενη αναφορά της συναδέλφου ντε Λάνγκε, θέτει κατά τη γνώμη μου σε κίνδυνο μια υγιή και εναρμονισμένη τραπεζική ενοποίηση, δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα και καθυστερήσεις και ουσιαστικά διαιωνίζει τον κατακερματισμό της τραπεζικής αγοράς και τη μη ουσιαστική προστασία των Ευρωπαίων καταθετών. Αντικατοπτρίζει μια πολιτική που θέλει την τραπεζική ένωση και την ΕΕ «α λα καρτ» και που στηρίζει την εμβάθυνση της ΕΕ μόνο εκεί όπου συγκεκριμένα εθνικά, τραπεζικά και συντεχνιακά συμφέροντα εξυπηρετούνται. Και με αυτή την «α λα καρτ» προσέγγιση, που τη θεωρώ πολύ εγωιστική, λογικό είναι να μη συμφωνούμε».
στο 