Της Άννας Κανδυλη
Απέρριψε η Ολομέλεια του ΣτΕ με δύο αποφάσεις της τις αιτήσεις του τηλεοπτικού σταθμού Μέγκα και 112 εργαζομένων του καναλιού που ζητούσαν να ακυρωθεί η υπ΄ αριθμ. 18/2018 απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης με την οποία διατάχθηκε ο τερματισμός λειτουργίας του βάσει του νόμου 4496/2017.
Παράλληλα, με 4 άλλες αποφάσεις της Ολομέλειας απορρίφθηκαν οι αιτήσεις ακύρωσης της Ένωσης Ιδιωτικών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας και των τηλεοπτικών σταθμών Σκάι, Σταρ και Αντένα που στρέφονταν κατά της τελευταίας αδειοδοτικής διαδικασίας.
Το σκεπτικό για το Mega
Οι δικαστές όσον αφορά στο ΜΕΓΚΑ, αναφέρουν μεταξύ άλλων στις αποφάσεις τους, ότι «μετά την εφαρμογή του Ν. 4496/2017 οι τηλεοπτικοί σταθμοί εξαρτούν τη συνέχιση της λειτουργίας τους από τη συμμετοχή τους σε προκηρυχθείσα διαγωνιστική διαδικασία αδειοδότησης…Στην περίπτωση μη συμμετοχής ή απαράδεκτης ή ανεπιτυχούς συμμετοχής τηλεοπτικού σταθμού σε προκηρυχθείσα διαδικασία αδειοδότησης επιβάλλεται κατά δέσμια αρμοδιότητα ο τερματισμός λειτουργίας του μετά την τήρηση της προβλεπόμενης διαδικασίας, χωρίς να καταλείπεται στάδιο εκτίμησης των κατ’ ιδίαν περιστάσεων».
Επισημαίνει επίσης ότι «σύμφωνα με τη συνταγματική αρχή τους κράτους δικαίου που επιβάλλει τη διαφύλαξη του κύρους του νόμου, ως τύπος προγράμματος που αφορά την ενεστώσα λειτουργία τηλεοπτικού σταθμού, νοείται ο δηλωθείς κατά την προβλεπόμενη από το νόμο διαδικασία τύπος του προγράμματος, ο οποίος και προσδιορίζει το χαρακτήρα του σταθμού ως ενημερωτικού ή μη και όχι ο τύπος προγράμματος ο οποίος έχει τυχόν δημιουργηθεί αυθαιρέτως με τη μεταβολή της φυσιογνωμίας του δηλωθέντος προγράμματος του σταθμού, κατά παράβαση των κειμένων διατάξεων με τις οποίες κρίθηκε νόμιμη η επιβολή διοικητικών κυρώσεων σε τηλεοπτικούς σταθμούς για μη νόμιμη μετατροπή του προγράμματός τους από ενημερωτικό, όπως είχε δηλωθεί, σε μη ενημερωτικό».
Η αντίθετη ερμηνευτική εκδοχή, κατά την η Ολομέλεια, «δεν ευρίσκει έρεισμα ούτε στις προπαρασκευαστικές εργασίες του άρθρου 14Α του εν λόγω νόμου, από τις οποίες ουδόλως προκύπτει ότι ο νομοθέτης σκοπούσε στην προστασία de facto δημιουργηθεισών καταστάσεων και τούτο ανεξαρτήτως της συνταγματικότητας μιας διάταξης με τέτοιο περιεχόμενο με την οποία απαγορεύεται η εκτός αδειοδοτικής διαδικασίας μεταβολή της φυσιογνωμίας του προγράμματος (και της εμβέλειας εκπομπής) των παρόχων».
Στις δικαστικές αποφάσεις επισημαίνεται δε ότι «η τηλεοπτική εκπομπή τελεί (κατ’ άρθρο 15 παρ. 2 του Συντάγματος) υπό τον άμεσο έλεγχο του κράτους προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι επιδιωκόμενοι σκοποί (εξασφάλιση τηλεοπτικής στάθμης προγραμμάτων, πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας κ.λπ.) και δύναται να συνίσταται ο έλεγχος αυτός στην υπαγωγή της τηλεοπτικής εκπομπής σε καθεστώς προηγούμενης άδειας, χορηγουμένης κατά ισότιμο, αντικειμενικό και αμερόληπτο τρόπο, σχετικοί όροι και προϋποθέσεις». Συνεπώς, δεν αντίκειται στην συνταγματική διάταξη του άρθρου 15 ή στις αρχές της αναλογικότητας και του κράτους δικαίου νόμος που επιβάλλει τον κατά δέσμια αρμοδιότητα τερματισμό της λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών που δεν πληρούν ή δεν πληρούν πλήρως τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις λειτουργίας.
Πηγή: enikos.gr