Οι
εισοδηματικές ανισότητες αυξήθηκαν μετά τη δεκαετία του 1990 και η κοινωνική
κινητικότητα έμεινε στάσιμη, κάτι που σημαίνει ότι λιγότεροι φτωχοί
μετακινήθηκαν στα ανώτερα εισοδηματικά κλιμάκια, ενώ τα πλουσιότερα διατήρησαν
σε μεγάλο βαθμό τις περιουσίες τους. «Αυτό έχει σοβαρές κοινωνικές, οικονομικές
και πολιτικές επιπτώσεις», αναφέρει έκθεση του ΟΟΣΑ (Οργανισμού Οικονομικής
Συνεργασίας και Ανάπτυξης).
Η
έκθεση, με τίτλο: «Σπασμένος ο κοινωνικός ανελκυστήρας; Πώς να προωθήσουμε την
κοινωνική κινητικότητα», σημειώνει ότι, με τα σημερινά δεδομένα θα χρειάζονταν
τουλάχιστον πέντε γενιές ή 150 χρόνια για να μπορέσει το παιδί μίας φτωχής
οικογένειας να φθάσει το μέσο εισόδημα για τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ.
Το
διάστημα αυτό κυμαίνεται από δύο έως τρεις γενιές στις χώρες του Βορρά έως εννιά
γενιές ή περισσότερο σε ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες.
«Πάρα
πολύ άνθρωποι αισθάνονται ότι μένουν πίσω
και ότι τα παιδιά τους έχουν πολύ λίγες πιθανότητες να προχωρήσουν.
Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι όλοι έχουν την ευκαιρία να επιτύχουν, ιδιαίτερα
αυτοί που είναι σε πιο μειονεκτική θέση και ότι η ανάπτυξη θα γίνει πραγματικά
δίκαιη», δήλωσε εκπρόσωπος του ΟΟΣΑ.
στο 