Πυρετώδεις είναι οι διαβουλεύσεις αλλά και οι παρασκηνιακές διεργασίες προκειμένου μέχρι την τελευταία στιγμή να καταγραφεί «κάποια πρόοδος» στο θέμα των εργασιακών, με τις ομαδικές απολύσεις να μπαίνουν στην προκρούστεια κλίνη.
Οι εκπρόσωποι των θεσμών, όχι μόνο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αλλά και οι Ευρωπαίοι, ζητούν τόσο την αύξηση του επιτρεπόμενου ορίου απολύσεων από 5% σε 10% όσο και την κατάργηση της διοικητικής προέγκρισης των ομαδικών απολύσεων που διατηρεί ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας.
Στο πλαίσιο των αμοιβαίων υποχωρήσεων, η υπουργός Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου στο θέμα των ομαδικών απολύσεων αποδέχεται την κατάργηση του υπουργικού βέτο, συζητάει το ενδεχόμενο το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας υπό νέα πιο αντιπροσωπευτική σύνθεση να ελέγχει τη νομιμότητα των διαδικασιών και προσπαθεί να διατηρήσει τη δυνατότητα ενός πιο ουσιαστικού ελέγχου των αποφάσεων της εκάστοτε επιχείρησης.
Στον αντίποδα, εμφανίζεται αποφασισμένη να μην υποχωρήσει στο θέμα της αύξησης του ποσοστού των επιτρεπόμενων απολύσεων. Βέβαια, μπροστά στο ευρύτερο διακύβευμα της ολοκλήρωσης της β΄ αξιολόγησης, πληθαίνουν πλέον οι φωνές ακόμη και στο εσωτερικό της κυβέρνησης που κάνουν λόγο για μια συνολική υποχώρηση με μικρό κόστος, πολιτικό και κοινωνικό, καθώς το όριο αφορά περίπου το 2% των επιχειρήσεων (που απασχολούν όμως πάνω από το 25% των μισθωτών).
Το μέγεθος της υποχώρησης θα εξαρτηθεί άλλωστε και από τα βήματα που θα δεχθούν να κάνουν πίσω, στο θέμα των συλλογικών διαπραγματεύσεων, οι εκπρόσωποι του κουαρτέτου των δανειστών.
Η ελληνική κυβέρνηση έχει θέσει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης την επαναφορά της αρχής της ευνοϊκότερης για τον εργαζόμενο ρύθμισης και της επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων, επισημαίνοντας, σύμφωνα με την Καθημερινή, ότι στην Ελλάδα οι συλλογικές διαπραγματεύσεις έχουν καταρρεύσει και απαιτείται η επαναφορά τους, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου. Αποψη, που στα λόγια φαίνεται πως αποδέχθηκε και ο Ευρωπαίος επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πιερ Μοσκοβισί κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα μας. Και η οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή που κατέγραψαν οι δανειστές στο τελευταίο κείμενό τους, πριν αποχωρήσουν από την Αθήνα.
Οι συμβάσεις
Συγκεκριμένα, και στο νέο κείμενο, οι τέσσερις θεσμοί επιμένουν να παραμείνει σε αναστολή η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης και η δυνατότητα επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων.
Το θέμα του καθορισμού του κατώτατου μισθού από τους κοινωνικούς εταίρους φαίνεται πως έχει φύγει από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ενώ το μόνο παράθυρο για πιθανές αλλαγές στις συλλογικές διαπραγματεύσεις ανοίγει από την πρόβλεψη για δημιουργία ενός νέου διοικητικού συστήματος παρακολούθησης της αντιπροσωπευτικότητας των κλαδικών συμβάσεων, καθώς και την παραδοχή ότι οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν για περαιτέρω μέτρα που θα εξασφαλίσουν ότι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις είναι σύμφωνες με τις βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές. Στα θετικά, προβλέπει την αύξηση της μετενέργειας σε 6 μήνες.
Στις ομαδικές απολύσεις, επιμένουν στην αύξηση του ποσοστού, ζητούν αλλαγή στη σύνθεση του Ανώτατου Συμβουλίου Εργασίας, το οποίο θα ελέγχει τη νομιμότητα των διαδικασιών.
Ζητούν επιτάχυνση της διαδικασίας νομικού ελέγχου της δυνατότητας του εργοδότη να μην αμείβει αυτούς που δεν απεργούν, εφόσον η επιχείρηση παραμένει κλειστή, ανοίγουν το θέμα της αλλαγής του συνδικαλιστικού νόμου απαιτώντας νέες προβλέψεις για απόλυση συνδικαλιστών και περιορισμούς στις συνδικαλιστές άδειες, ενώ επιμένουν έως τον Δεκέμβριο του 2017 να νομοθετηθούν αλλαγές και στη λειτουργία του ΟΜΕΔ.
στο 