Μια σειρά φωτογραφιών στη Bild τον προηγούμενο μήνα τα έλεγε όλα. Στη μια εικόνα, μια κάπως βραδυκίνητη Άνγκελα Μέρκελ κάνει σκι στο Σεν Μόρτις. Στην επόμενη, ένας «κομψός και στυλάτος» Εμανουέλ Μακρόν διασχίζει τα Πυρηναία με «τρομακτική ταχύτητα».
Η αντίθεση αυτή αποτυπώνει το κλίμα που επικρατεί στη χώρα. Οι Γερμανοί φαίνεται ότι ντρέπονται όλο και περισσότερο για τους πολιτικούς τους. Συγκρίνετε τους με το κύμα νέων, γεμάτων φωτογένεια ηγετών σε μέρη όπως η Γαλλία και η Αυστρία και φαίνονται κουρασμένοι και χωρίς ιδέες.
Όταν ο 40χρονος κ. Μακρόν επισκέφτηκε πέρυσι το Βερολίνο, η πόλη ξετρελάθηκε μαζί του. Όταν ο 31χρονος Σεμπάστιαν Κουρτς, ο νεότερος ηγέτης της Ευρώπης, κέρδισε τις εκλογές τον Οκτώβριο, η Bild έθεσε το ερώτημα: «Γιατί δεν έχουμε έναν σαν και αυτόν;».
Αντίθετα, οι Γερμανοί έχουν την 63χρονη κα. Μέρκελ, η οποία τώρα ετοιμάζεται για την τέταρτη θητεία της ως καγκελάριος. Τον κουρασμένο σύμμαχο της, Χορστ Σίχοφερ, επικεφαλής του βαυαρικού CSU και τον Μάρτιν Σουλτς, τον αγέλαστο Σοσιαλδημοκράτη ηγέτη. Τα χρόνια τους είναι αθροιστικά 193.
Τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν και τους τρεις, οι οποίοι είναι κλειδωμένοι σε συνομιλίες για να βάλουν τέλος στην τετράμηνη πολιτική παράλυση της Γερμανίας, ως ταλαίπωρους οι οποίοι γραπώνονται μεταξύ τους για να κρατηθούν ζωντανοί, σαν επιζώντες ενός ναυαγίου.
Έχουν ένα δίκιο. Η ανικανότητα της κα. Μέρκελ να σχηματίσει μια κυβέρνηση έχει πλήξει σημαντικά την ισχύ της. Ο κ. Σίχοφερ έχασε τη μάχη για το κόμμα του από τον Μάρκους Σέντερ, τον κύριο αντίπαλο του. Και ο κ. Σουλτς, ο οποίος επέμεινε για μήνες ότι δεν θα συνεργαστεί ποτέ με το CDU/CSU και μετά άλλαξε γνώμη, έχει χάσει την αξιοπιστία του.
Η απογοήτευση με αυτή την ηγετική ομάδα είναι ένας από τους λόγους που είναι τόσο δημοφιλής ο 28χρονος Κέβιν Κιούνερτ, ο πρόεδρος της νεολαίας των Σοσιαλδημοκρατών, ο οποίος έχει ταρακουνήσει την Γερμανία με την καμπάνια του κατά ενός ακόμα μεγάλου συνασπισμού. Αλλά εκτός από τον κ. Κιούνερτ, αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι η έλλειψη νεότερων πολιτικών στη Γερμανία που θα μπορούσαν να αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό με τον τρόπο που το έκανε ο κ. Μακρόν.
Ορισμένοι συντηρητικοί εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον Γιενς Σπαν, τον 37χρονο υφυπουργό Οικονομικών του CDU. Ένας παραδοσιακός υπέρμαχος των αξιών της δεξιάς, προκάλεσε συζητήσεις εντός του κόμματος γιατί επέκρινε ανοιχτά την φιλελεύθερη πολιτική της κα. Μέρκελ στο προσφυγικό το 2015-16. Πρόβαλε αυτά τα συντηρητικά του παράσημα όταν δημοσίευσε στο Twitter μια selfie με τον κ. Κούρτς στο πάρτι για την εκλογική νίκη του Αυστριακού ηγέτη στη Βιέννη.
Αλλά η Γερμανία δεν έχει κανέναν με την εικονοκλαστική ορμή του κ. Μακρόν, ο οποίος να είναι σε θέση να δημιουργήσει ένα ολόκληρο πολιτικό κίνημα όπως το En Marche. Ο Κρίστιαν Λίντνερ, ο ηγέτης των Ελεύθερων Δημοκρατών, έχει προσπαθήσει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως μια νέα τέτοια δύναμη, με ένα δυναμικό, γυαλιστερό και μοντέρνο προφίλ, αλλά το κόμμα του είναι κολλημένο στο 9% στις δημοσκοπήσεις.
Η αλήθεια είναι πως η μόνη δύναμη που ταρακούνησε τα νερά στο Βερολίνο είναι το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίου έβγαλε την εγχώρια πολιτική σκηνή από το λήθαργο όταν κέρδισε τις πρώτες του έδρες στην Bundestag την περασμένη χρονιά.
Αλλά το AfD έχει λίγες νέες ιδέες: κατά κύριο λόγο κοιτάει πίσω στη Γερμανία της δεκαετίας του 1950, επικρίνοντας τις σύγχρονες μάστιγες όπως η Ε.Ε., η παγκοσμιοποίηση και οι πρόσφυγες. Όσοι θέλουν ένα όραμα για το μέλλον πρέπει να κοιτάξουν αλλού.
Δεν είναι βέβαιο πως θα το βρουν στο σχεδιάγραμμα της συμφωνία για κυβερνητικό συνασπισμό που συμφωνήθηκε τον περασμένο μήνα. Το SDP και το CDU/CSU υποσχέθηκαν επενδύσεις στις ψηφιακές υποδομές και στην εκπαίδευση, αλλά και πολλές αυξήσεις σε συντάξεις με στόχο την ψήφο των ηλικιωμένων.
Σύμφωνα με το περιοδικό Der Spiegel, ο κ. Σπαν δήλωσε πως είναι ακριβώς σαν την τελευταία συμφωνία για μεγάλο συνασπισμό με το SPD το 2013, «απλώς με περισσότερα χρήματα και λιγότερη καλή διάθεση». «Πίστευα ότι θα κάνουμε κάτι καινούργιο» σημείωσε, με την κα. Μέρκελ να τον κοιτάζει με αυστηρό βλέμμα.
Δεν είναι ξεκάθαρο κατά πόσο αν ήταν στο τιμόνι ο κ. Σπαν, η Γερμανία θα ανακάλυπτε «κάτι καινούργιο». Αλλά ότι και αν συμβεί, η επιθυμία να μεταγγιστεί λίγη ενεργητικότητα σαν και αυτή του Μακρόν στη γερμανική πολιτική κουλτούρα γίνεται ισχυρότερη κάθε ημέρα.
Πηγή Πληροφοριών: Financial Times, Euro2day.gr
στο 