Παρά το νέο γύρο συζητήσεων, η Ελλάδα δεν έχει προσφέρει ακόμα συγκεκριμένα δεδομένα και αριθμούς παίζοντας με τις προσδοκίες των εταίρων της. Ωστόσο, αυτή η στρατηγική του «όλα ή τίποτα» μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερα προβλήματα.
Είναι μόλις η πρώτη γραμμή του πύρινου άρθρου της Μπάρμπαρα Βέσελ στην Deutsche Welle στο οποίο καταφέρεται εναντίον της ελληνικής τακτικής στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους, αλλά και εναντίον -κυρίως- του Γιάνη Βαρουφάκη τον οποίο… στολίζει με ουκ ολίγα «κοσμητικά».
Γράφει η Μπάρμπαρα Βέσελ:
«Πού οδηγούν όλα αυτά; Η ελληνική κυβέρνηση διέρρηξε τη Δευτέρα και το δεύτερο γύρο συνομιλιών στις Βρυξέλλες, κυρίως γιατί οι υπουργοί Οικονομικών δεν υπέκυψαν στις επιθυμίες της. Αυτό που έχει εκνευρίσει ακόμα και έμπειρους διαπραγματευτές της ΕΕ είναι ότι και οι δύο πλευρές δεν ήταν σε θέση να ξεκινήσουν έναν πραγματικό και ουσιαστικό διάλογο. Ο κ. Βαρουφάκης μέχρι τώρα δεν έχει παρουσιάσει ούτε ένα φύλλο χαρτί με αριθμούς, δεδομένα ή προσδοκίες της ελληνικές κυβέρνησης. Μάλιστα είπε πως οι συνάδελφοί του θα μπορούσαν να διαβάσουν τους New York Times για να μάθουν ποιες είναι οι θαυμαστές λύσεις που προτείνει. Μιλώντας στους δημοσιογράφους ανακοίνωσε πως η Ελλάδα θέλει να κάνει τα πάντα για να υπάρξει μια συμφωνία και ότι αυτή θα μπορούσε να επιτευχθεί μέχρι την Τετάρτη.
Είναι ξεκάθαρο πως ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ έχει μια τάση προς την αυθάδεια. Κανείς δεν μπορεί να συμπεριφέρεται κατ’ αυτό τον τρόπο στους ομολόγους του, ειδικά όταν ζητάει χρήματα. Είναι απίθανο ο Σόιμπλε και οι υπόλοιποι να αφήσουν τον Βαρουφάκη να εκτελεί κατά βούληση. Ακόμα και πριν από τις συνομιλίες της Δευτέρας, το κλίμα δεν ήταν αισιόδοξο, καθώς αρκετοί δεν εμπιστεύονταν τις ελληνικές υποσχέσεις. Και η προσπάθεια να έρθουν κόντρα η Κομισιόν με το Eurogroup δεν έπιασε. Η Ελλάδα εξάντλησε πολύ νωρίς τις αρχικές καλές προθέσεις της ΕΕ.
Ο Βαρουφάκης ψάχνει για άλλη δουλειά
Ίσως ο Βαρουφάκης ψάχνει για νέα δουλειά ως αρθρογράφος σε μια διεθνή εφημερίδα. Ποιος ο λόγος να δημοσιεύει πρώτα τις επιθυμίες της κυβέρνησης του στον αμερικανικό Τύπου και μετά να τις παρουσιάσει στις Βρυξέλλες ως τη μοναδική βάση διαπραγμάτευσης; Μήπως ελπίζει πως θα πείσει τους Αμερικανούς αξιωματούχους να αναμειχθούν και να ζητήσεις τους Ευρωπαίους να ενωθούν; Ακολουθεί λάθος δρόμο με αυτή την προσέγγιση. Ή, μήπως, ο Βαρουφάκης πιστεύει πως μπορεί να βρει χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ; Αν ναι, καλή τύχη!
Παρά την ανώριμη και ανεύθυνη ικανότητα της νέας κυβέρνησης Τσίπρας για να διαχειριστεί την κρίση, είναι φανερό πως η μάχη της προπαγάνδας έχει αφεθεί σε επαγγελματίες. Με εκφράσεις γεμάτες από αντιθέσεις και λανθασμένα στοιχεία, η Ελλάδα ελπίζει να κερδίσει υποστηρικτές. Πρώτον, το επιχείρημα ήταν ότι η Ελλάδα είναι συγκλονισμένη από τα χρέη της – αν και η επιστροφή αυτή δεν έχει οριστεί να ξεκινήσει μέχρι το 2022. Τα επιτόκια είναι πολύ υψηλά, όπως είπαν – αλλά αυτά έχουν αναβληθεί και είναι αρκετά χαμηλά. Η τρόικα είναι υπεύθυνη για τη δυστυχία των Ελλήνων συνταξιούχων – στην πραγματικότητα, όμως είναι υπαιτιότητα των προηγούμενων κυβερνήσεων στην Ελλάδα, οι οποίες θα μπορούσαν να είχαν επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο για να αναδιοργανώσουν τους προϋπολογισμούς τους.
Ο μπαμπούλας και οι ναζί
Ο κύριος ένοχος της ελληνικής μιζέριας, που παίζει το ρόλο του μεγάλου μπαμπούλα, είναι η Γερμανία, με τις ναζιστικές συγκρίσεις και όλα τα υπόλοιπα σκουπίδια από το πολιτικό σκουπιδοτενεκέ. Αλλά η δυσφήμιση του Σόιμπλε δεν είναι σε καμία περίπτωση η μόνη – οι υπουργοί Οικονομικών των χωρών της Βαλτικής, και ακόμη οι ομόλογοί τους από την Ιρλανδία και την Ισπανία, χώρες που επίσης είχαν υπομείνει μια κρίση χρέους, έχουν γίνει ιδιαίτερα ασυμβίβαστοι με τις αξιώσεις της Ελλάδας.
Η Αθήνα έχει ζητήσει τίποτα λιγότερο από μια προσωρινή – και το ακριβές χρονοδιάγραμμα δεν έχει οριστεί – χρηματοδότηση του κρατικού προϋπολογισμού της από την ευρωζώνη. Και όλα αυατά δίχως όρους, εγγυήσεις ή συμφωνίες αποπληρωμής. Αυτό μπορεί να είναι η επιθυμία τους, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν θα πρέπει να χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας και να αρχίσει να πιστεύει στην προεκλογική ρητορική της. Από την πλευρά τους, οι υπουργοί Οικονομικών του Eurogroup επέμειναν ότι πρέπει να τηρούνται οι υπάρχουσες συμφωνίες, τουλάχιστον το περίγραμμά τους. Από την άλλη, όμως η Αθήνα θεωρεί απαράδεκτο ακόμα και να μιλήσει για όλα αυτά και ακολουθεί το μόττο: όλα ή τίποτα.
Ποιος φοβάται ένα Grexit;
Τι θα ακολουθήσει όλα αυτά; Ίσως ακόμη ένας γύρος συνομιλιών την Παρασκευή, αλλά μόνο αν οι Έλληνες το ζητήσουν ευγενικά και παρουσιάσουν συγκεκριμένες προτάσεις. Φαίνεται να παίζουν ρώσικη ρουλέτα με το μέλλον της χώρας τους, εξακολουθούν να επιμένουν ότι η Ευρωομάδα φοβάται ένα Grexit και έτσι θα υποχωρήσουν. Μπορούν, όμως, να κάνουν λάθος με την εν λόγω απειλή που αντισταθμίζεται από το ενόχληση πάνω στην πολιτική στην Ελλάδα. Και τι δίνει στην κυβέρνηση Τσίπρα την εμπιστοσύνη ότι η ΕΚΤ θα είναι πάντα σε ετοιμότητα για να καλύψει τις ελληνικές τράπεζες με τα δάνεια έκτακτης ανάγκης;
Η κρατική πτώχευση, με όλες τις συνέπειές της, έρχεται όλο και πιο κοντά. Προς το παρόν, δεν είναι ακόμη σαφές εάν η Αθήνα θα αλλάξει τακτική ή θα εμμείνει στη στρατηγική του καμικάζι. Το ερώτημα είναι: πότε θα αρχίσουν οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουν τι είδους παιχνίδι παίζει η κυβέρνηση μαζί τους;
στο 