Η ενέργεια στην αντίληψή μας δεν αποτελεί απλώς ένα ακόμη εμπόρευμα για την αποκόμιση εταιρικών κερδών, αλλά είναι πρώτα απ’ όλα και κυρίως, ένα πρωταρχικό αναπτυξιακό και κοινωνικό αγαθό, που πρέπει να είναι προσβάσιμο στους πάντες με όρους αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης, τόνισε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κατά την πρώτη παρέμβασή του στο Συμβούλιο Υπουργών Ενέργειας της ΕΕ λέγοντας παράλληλα ότι «η τρόικα ευνόησε κατά κύριο λόγο ληστρικά ιδιωτικά συμφέροντα».
Όπως υπογράμμισε ο κ. Λαφαζάνης «σε γενικές γραμμές δεν αμφισβητούμε τους διακηρυγμένους στόχους της ενεργειακής ένωσης. Αμφιβάλλουμε, όμως, αν τα μέσα που προτείνονται μπορούν να τους επιτύχουν ή αν, αντίθετα, επιτείνουν τις ανισότητες και επώδυνες οικονομικές και κοινωνικές παρενέργειες που βλέπουμε να κυριαρχούν σήμερα στην ευρωζώνη και την ΕΕ.
Πολύ φοβούμεθα ότι το μεγαλεπήβολο σχέδιο της σταδιακής ενεργειακής ένωσης αντιμετωπίζεται από ισχυρούς κύκλους όχι τόσο ως αναπτυξιακό και κοινωνικό όραμα σύγκλισης, συνανάπτυξης, προσέγγισης και ευημερίας λαών και χωρών, αλλά περισσότερο ως όχημα μετάβασης.
Σταδιακής μετάβασης σε μία μεγάλη νεοφιλελεύθερη ευρωπαϊκή ενεργειακή αγορά, η οποία μπορεί να μεγεθύνει τις ενεργειακές ανισότητες, τους αποκλεισμούς και τους διαχωρισμούς, ίσως και νέα τείχη στην Ευρώπη.
Μετάβασης, επίσης, σε ένα μεγάλο ενεργειακό χώρο στον οποίο μπορεί να κυριαρχήσουν, ήδη αυτό εξελίσσεται, μία χούφτα πολυεθνικοί εταιρικοί γίγαντες, του τύπου των 7 αδελφών που δέσποζαν παλιότερα στον χώρο του πετρελαίου.
Με την ευκαιρία θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι τα βήματα, συχνά βίαιης, νεοφιλελεύθερης απορρύθμισης στον τομέα της ενέργειας που με επιμονή και της Επιτροπής και τα τελευταία χρόνια με τη μανιώδη προσήλωση της Τρόικας ακολουθήθηκαν στην χώρα μας, ευνόησαν, πιστέψτε με, κατά κύριο λόγο ληστρικά ιδιωτικά συμφέροντα, ενώ υποβοήθησαν δύο εφιαλτικές παρενέργειες: αύξησαν δραματικά την ενεργειακή φτώχεια και τίναξαν στα ύψη τις ενεργειακές τιμές, είπε ο Έλληνας υπουργός.
Σύμφωνα με τον ίδιο «η προτροπή για ιδιωτικοποιήσεις και η κατάτμηση δημοσίων ενεργειακών επιχειρήσεων, καθόλου δεν υποβοήθησε την παραγωγικότητα και την διέξοδο από την κρίση.
Με έκπληξη επίσης παρατήρησα την πρόταση του κειμένου για την εκ των προτέρων ενημέρωση και συμμετοχή της Επιτροπής στις ενεργειακές συμφωνίες των κρατών-μελών με τρίτες χώρες. Δεν είναι μόνο ο ασφυκτικός περιορισμός της κυριαρχίας των κρατών που ενοχλεί στην προκειμένη περίπτωση, αλλά κυρίως η γραφειοκρατική διαδικασία και ιδιαίτερα η απουσία εθνικής ευελιξίας στη διαμόρφωση αποδοτικών, πολυεπίπεδων και πολυδιάστατων διεθνών ενεργειακών σχέσεων των χωρών μελών.
Να υπογραμμίσω επίσης ότι ο ρόλος των εθνικών κρατών και των αναπτυξιακών και κοινωνικών παρεμβάσεών τους στο χώρο της ενέργειας είναι αναντικατάστατος.
Και αυτός ο ρόλος δεν πρέπει να υποβαθμιστεί ή και να εκμηδενιστεί, όπως περίπου προτείνεται από την ενίσχυση των εξουσιών του ευρωπαϊκού οργανισμού και των ανεξαρτήτων αρχών των κρατών μελών, τα οποία συχνά βάζουν τις αγορές και τις μεγάλες εταιρείες πάνω από τις οικονομίες και τις κοινωνίες, τροφοδοτώντας αβυσσαλέες ανισότητες.
Μία γνήσια ενεργειακή ένωση στην Ευρώπη είναι αναγκαία αλλά αυτή πρέπει να συμβαδίσει με μία προοδευτική στροφή της Ευρώπης και να κτιστεί βήμα-βήμα σε γνήσια αναπτυξιακή και κοινωνική κατεύθυνση και όχι στη βάση των ψευδεπίγραφων νόμων της αγοράς που συχνά κρύβουν την κυριαρχία άτεγκτων συμφερόντων».
στο 