«Η ανασύνταξη της παραγωγικής βάσης της χώρας, που δεν προωθήθηκε, τουλάχιστον όσο θα έπρεπε, την προηγούμενη οκταετία, αποτελεί το βασικό στοίχημα της επόμενης μέρας και το στοίχημα αυτό θα κερδηθεί, μόνον εάν υλοποιηθεί, άμεσα, ένα ορθολογικό, σταθερό και πειστικό, εθνικό, αναπτυξιακό σχέδιο, που να προσδιορίζει με σαφήνεια τις βασικές συντεταγμένες του νέου παραγωγικού μας μοντέλου, προκειμένου να προσελκυσθούν επενδυτές, Έλληνες πρώτα, για να ακολουθήσουν στη συνέχεια και οι ξένοι και να επιτευχθούν οι αναγκαίοι αναπτυξιακοί ρυθμοί που θα αποτρέψουν τη λήψη νέων υφεσιακών μέτρων και τη διαιώνιση μιας παρατεταμένης οικονομικής στασιμότητας».
Τα ανωτέρω υπογράμμισε ο κ. Ελευθέριος Κούρταλης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Κλωστοϋφαντουργίας στη χθεσινή (6.6.2018) ετήσια γενική συνέλευση των μελών του.
Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση, κατά τον κ. Κούρταλη, η έξοδος της χώρας από τα μνημόνια αποτελεί ορόσημο για την επιστροφή της στην «κανονικότητα», δεν θα πρέπει όμως να αγνοηθεί η σημερινή συγκυρία: «Τα τρία προγράμματα προσαρμογής που διαδοχικά εφάρμοσε η χώρα, από το 2010 μέχρι σήμερα, απέτρεψαν μεν, τις οδυνηρές συνέπειες μιας τυπικής χρεοκοπίας, τραυμάτισαν, όμως, σοβαρά, την οικονομία και την κοινωνία, καθώς η χώρα κλήθηκε να υλοποιήσει, ταυτόχρονα, δύο αντιφατικούς όρους: ταχεία και, κατά συνέπεια, βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή, στα πλαίσια αυστηρής και γενικευμένης λιτότητας έντονου υφεσιακού χαρακτήρα, με παράλληλο εκσυγχρονισμό των παραγωγικών της δομών. Τα αποτελέσματα της επιλογής αυτής, που αποτελούν και τα «βαρίδια» της μεταμνημονιακής οικονομικής πολιτικής, είναι σήμερα εμφανέστατα: υψηλότατο δημόσιο αλλά και ιδιωτικό, πλέον, χρέος, υπερφορολόγηση, ανεργία, η οποία, παρά την ελαφρά, τελευταία, κάμψη της, παραμένει, επί μακρόν, σε απαράδεκτα επίπεδα (γύρω στο 20% του ενεργού πληθυσμού), φυγή στο εξωτερικό του επιστημονικού μας προσωπικού, αποδιοργάνωση ολόκληρων παραγωγικών κλάδων, κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, επενδυτική άπνοια. Σε όλα αυτά θα πρέπει να προστεθούν και κάποιες τελευταίες εξελίξεις (ένταση ελληνοτουρκικών σχέσεων, ιταλική κρίση, εμπορικός πόλεμος ΗΠΑ-ΕΕ) που καθιστούν την ελληνική οικονομία εξαιρετικά εύθραυστη»
Αναφερόμενος στο εθνικό αναπτυξιακό πρόγραμμα, ο Πρόεδρος του ΣΕΒΚ επεσήμανε:
«Βασικός πυρήνας του αναπτυξιακού αυτού σχεδίου πρέπει να είναι, η ενθάρρυνση νέων, εξωστρεφών και καινοτόμων, βιομηχανικών επενδύσεων, προκειμένου, όχι μόνον να αυξηθούν οι εξαγωγές μας, αλλά και να μειωθεί η σημαντική, σήμερα, εξάρτηση της βιομηχανικής παραγωγής και του τουρισμού από τις εισαγωγές, η οποία διευρύνει επικίνδυνα τo εμπορικό μας έλλειμμα, όταν επιταχύνονται οι ρυθμοί ανάπτυξης.
Για την υλοποίηση, όμως, ενός τέτοιου σχεδίου υπάρχουν τρεις βασικές προϋποθέσεις:
– Ουσιαστική ελάφρυνση του δημόσιου χρέους της χώρας, ώστε να καταστεί εφικτή η μείωση των σημερινών εξωπραγματικών και αντιαναπτυξιακών πρωτογενών πλεονασμάτων.
– Μείωση των φορολογικών επιβαρύνσεων επιχειρήσεων και νοικοκυριών και σταθεροποίησή τους, με παράλληλη ένταση και συστηματικοποίηση των προσπαθειών διεύρυνσης της φορολογικής βάσης (πάταξη λαθρεμπορίου και φοροδιαφυγής).
– Επαναδραστηριοποίηση ενός πρόσθετου μοχλού ανάπτυξης, που είναι οι δημόσιες επενδύσεις και οι κρατικές προμήθειες, ο οποίος έχει αδρανοποιηθεί, σχεδόν πλήρως, τα χρόνια των μνημονίων».
Κατά τον κ. Κούρταλη, η πορεία του κλάδου, κατά το 2017, δεν ήταν και τόσο ικανοποιητική:
« Ενώ ο δείκτης παραγωγής μεταποιητικών βιομηχανιών της περιόδου Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2017, παρουσίασε αύξηση κατά 3,3%, σε σχέση με τον δείκτη της περιόδου Ιανουαρίου – Δεκεμβρίου 2016, ο αντίστοιχος, δείκτης των βιομηχανιών παραγωγής κλωστοϋφαντουργικών υλών, μειώθηκε, κατά την ίδια περίοδο, κατά 2,8%, ενώ αυτός των ειδών ένδυσης μειώθηκε κατά 8,1%.
– Οι εξαγωγές ειδών ενδυμασίας και αξεσουάρ ένδυσης έφθασαν, το 2017, τα 678,03 εκατ. ευρώ, παρουσιάζοντας άνοδο, σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά (591,42 εκατ. ευρώ), κατά 14,6%, ενώ οι εξαγωγές υφαντικών νημάτων, έτοιμων υφασμάτων & λοιπών συναφών, αυξήθηκαν κατά 5,6% και έφθασαν τα 457,22 εκ. ευρώ, έναντι 433,13 εκ. ευρώ, της προηγούμενης χρονιάς.
– Όμως κατά την ίδια περίοδο, οι εισαγωγές ειδών ενδυμασίας και αξεσουάρ ένδυσης έφθασαν το 1,62 δισ. ευρώ (από 1,54 δισ. ευρώ, το 2016) παρουσιάζοντας αύξηση κατά 5,4%, ενώ οι εισαγωγές υφαντικών νημάτων, έτοιμων υφασμάτων και λοιπών συναφών, αυξήθηκαν κατά 1,1% και έφθασαν τα 667,67 εκατ. ευρώ, από 660,42 εκατ. ευρώ, το 2016».
Τα βασικά αιτήματα του κλάδου που παραμένουν, για μια ακόμη χρονιά, ανεπίλυτα, ήταν κατά τον κ. Κούρταλη, τα κάτωθι:
1) Παρά τις, κατά καιρούς, υποσχέσεις των αρμοδίων για μείωση του κόστους ενέργειας, η τιμή ρεύματος μέσης τάσης παραμένει, στην Ελλάδα, από τις υψηλότερες της Ε.Ε, πλήττοντας την ανταγωνιστικότητα του κλάδου.
2) Η μη, εισέτι, ενσωμάτωση στο εθνικό δίκαιο της κοινοτικής Οδηγίας για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές, πλήττει σοβαρά τη ρευστότητα των μικρότερων, τουλάχιστον, μονάδων του κλάδου μας, γεγονός που οδηγεί στην κάμψη της παραγωγής και των εξαγωγών.
3) Στον τομέα των εργασιακών σχέσεων επιβάλλεται η αναζήτηση λύσεων οι οποίες, χωρίς να αγνοούν τα δικαιώματα της εργασίας, θα λαμβάνουν υπόψη και τις ανάγκες βιώσιμων κλωστοϋφαντουργιών, λόγω των σοβαρών προβλημάτων που θα προκύψουν για τις επιχειρήσεις του κλάδου στον τομέα των εργασιακών σχέσεων μετά το τέλος του 3ου μνημονίου με κύρια αιτήματα 1) την υπεροχή των επιχειρησιακών συμβάσεων, έναντι των κλαδικών συμβάσεων εργασίας, 2) την μη επεκτασιμότητα της ΕΓΣΣΕ στις κλαδικές ΣΣΕ, 3) την τροποποίηση του συνδικαλιστικού νόμου των προκλητικών συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και 4) την αναμόρφωση του θεσμού της Διαιτησίας.
4) Η γραφειοκρατία, η υπερφορολόγηση (άμεση και έμμεση), τα capital controls και το υψηλό μη μισθολογικό εργατικό κόστος παραμένουν τα σημαντικότερα αντικίνητρα για νέες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, που θα πρέπει να αρθούν.
5) Ο καθορισμός αυστηρών ποιοτικών προδιαγραφών για τις εισαγωγές κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων από χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, σε συνδυασμό με την θέσπιση από την Πολιτεία, με την άδεια της Ε.Ε., ειδικού καθεστώτος για την ελληνική κλωστοϋφαντουργία, όπως έχει γίνει με την Ισπανία (2006), την Ιταλία και την Πορτογαλία (2007), θα μπορούσε να περιορίσει τις επιπτώσεις του εξαιρετικά άνισου, σε βάρος του κλάδου μας, σημερινού ανταγωνισμού.
6) αναγκαία τέλος είναι η ουσιαστική αύξηση των κονδυλίων του Αναπτυξιακού Νόμου, σε συνδυασμό με τη βελτίωση των κριτηρίων επιλεξιμότητας που καθορίζει, προκειμένου να καταστεί εφικτή η ένταξη περισσότερων επιχειρήσεων του κλάδου μας στις διατάξεις του, ώστε να επιταχυνθεί η ριζική αναδιάρθρωσή του, με στόχο την καθετοποίηση της παραγωγής brand προϊόντων (σπόρος – έτοιμο προϊόν, από το χωράφι στο ράφι)».
Πηγή Πληροφοριών: ΑΠΕ
στο 