Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση, να αποδεσμευθεί η δόση των 7,5 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα, αν δεν εξασφαλιστεί η χρηματοδοτική συμμετοχή του ΔΝΤ στην ελληνική διάσωση, με εισήγηση του προσωπικού του ΔΝΤ στο Διοικητικό Συμβούλιό του.
Αυτό λέει στο real.gr ανώτερος κοινοτικός αξιωματούχος, στον οποίο μεταφέρθηκε τις τελευταίες ώρες ο προβληματισμός που επικρατεί στον ελληνικό δημόσιο διάλογο.
Όπως είπε ο αξιωματούχος, “το ελληνικό πρόγραμμα εγκρίθηκε από κοινοβούλια και κυβερνήσεις υπό αυτή την προϋπόθεση, δεν βλέπω πως το γερμανικό ομοσπονδιακό κοινοβούλιο θα μπορούσε να υπαναχωρήσει από αυτή τη δέσμευση”. “Βλέπετε”, συνεχίζει, “το ελληνικό πρόγραμμα είναι πλέον ένας γερμανικός νόμος”.
“Αν ο σχεδιασμός αυτός και το πρόγραμμα καταρρεύσει θα μιλάμε για κατάσταση κρίσης και τελείως διαφορετικές διευθετήσεις”
Το real.gr ρώτησε τον αξιωματούχο αν με την πρόταση της 22ας Μαΐου που προέβλεπε διετές πρόγραμμα του ΔΝΤ με εκταμιεύσεις μόνο μετά το 2018 θα κάλυπτε αυτή την προϋπόθεση (την έγκριση του γερμανικού κοινοβουλίου).
Ο αξιωματούχος απάντησε: “από όσο γνωρίζω και από όσα μας έχουν διαβεβαιώσει από την γερμανική πλευρά, αν ο κ.Τόμσεν εισηγηθεί ένα πρόγραμμα για την Ελλάδα με χρηματοδότηση, τότε η εκταμίευση των 7,5 δισ. μπορεί να εγκριθεί. Έγινε μεγάλη συζήτηση (το βράδυ της 22ας), η γερμανική πλευρά δεν είχε στο τέλος αντίρρηση”.
Απαντώντας σε δεύτερη ερώτηση του real.gr η ίδια πηγή διευκρίνισε: “όχι, το ΔΝΤ δεν χρειάζεται να συμμετέχει με ποσοστό στη δόση των 7,5 δισ. και δεν ενδιαφέρει το πότε θα αρχίσει να εκταμιεύει – έτσι και αλλιώς τα προγράμματα ΕΕ και ΔΝΤ, δεν ταυτίζονταν πάντα απόλυτα ημερολογιακά”.
Τα μέτρα για το χρέος είναι δεδομένα, έχουν όλη την απαραίτητη σαφήνεια και ο μόνος λόγος που δεν υπάρχει συμφωνία με το ΔΝΤ (όπως θα την ήθελε η Ελλάδα) είναι οι μακροοικονομικές προβλέψεις μετά το 2030 και ως το 2060.
Για να κλείσει αυτή η ψαλίδα ή το ΔΝΤ θα πεισθεί ότι κάνει λάθος ή οι Ευρωπαίοι θα προσφέρουν μια υπόσχεση για μια τρίτη μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωση αν αυτή χρειαστεί (η μεσοπρόθεσμη θα γίνει έτσι κι αλλιώς το 2018 και ότι τώρα – κάτι που υπέγραψε το ΔΝΤ).
Η μακροπρόθεσμη αναδιάρθρωση, αναφέρεται στη συμφωνία της 25ής Μαΐου 2016 μόνο ως έννοια. Το ΔΝΤ θα ήθελε να αποκτήσει και αυτή σαφήνεια, αλλά η Γερμανία το θεωρεί υπέρβαση της συμφωνίας του 2016 και δεν το δέχεται. Δεν το δέχεται επίσης γιατί η Κομισιόν και ο ESM εκτιμούν ότι δεν χρειάζεται.
Ο συμβιβασμός για την μετατόπιση των εκταμιεύσεων του ΔΝΤ, είναι κατά τους Ευρωπαίους μια καλή ευκαιρία συμβιβασμού, αρκεί να το δεχθεί και η Ελλάδα, που μέχρι στιγμής έχει “μεταφυσικές αντιρρήσεις”.
Εξάλλου η χώρα έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε να χτυπήσει την πόρτα των αγορών πριν γίνει η μεσοπρόθεσμη αναδιάρθρωση και αυτό ήταν γνωστό εδώ και ένα χρόνο.
Η ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους
Σε σχέση με το περίφημο DSA, o αξιωματούχος εξήγησε ότι “δεν υπάρχει updated MoU χωρίς DSA” και υπενθύμισε ότι η ανάλυση της βιωσιμότητας του χρέους αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των προβλέψεων που συνοδεύουν το πρόγραμμα.
Παραδέχθηκε ωστόσο ότι: αυτή τη φορά υπάρχουν διαφωνίες με το ΔΝΤ και δεν είμαστε σε θέση να υπογράψουμε τα ίδια νούμερα. Συμπλήρωσε όμως ότι η ΕΕ κάνει πολύ πιο βραχυχρόνιες προβλέψεις και πως “κανείς δεν ξέρει πραγματικά τι θα γίνει σε 50 χρόνια, οι προβλέψεις του ΔΝΤ είναι λογιστικές ασκήσεις”.
Η ποσοτική χαλάρωση
Το real.gr διευκρίνισε ότι οι Έλληνες ταυτίζουν το DSA του ΔΝΤ με το άνοιγμα του δρόμου για το QE. Ο αξιωματούχος υπενθύμισε ότι το ελληνικό χρέος είναι βραχυπρόθεσμα και μέσοπρόθεσμα βιώσιμο και σε αυτό συμφωνεί και το ΔΝΤ : “οι προβλέψεις του ΔΝΤ αλλάζουν μετά το 2030” – οπότε τεχνικά η ΕΚΤ μπορεί να θεωρεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο.
Η ΕΚΤ, όπως είπε ο ίδιος ο Μάριο Ντράγκι θα κάνει έτσι κι αλλιώς τη δική της ανάλυση, αφού δει την ανάλυση των θεσμών – η οποία θα υπάρχει, αλλιώς δεν θα υπάρχει εκταμίευση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι από το Φεβρουάριο, πηγή του ευρωσυστήματος, η οποία μιλούσε σε ομήγυρη δημοσιογράφων κατά τη διάρκεια του eurogroup προέτρεπε να “σταματήσουμε να μιλάμε ανεξέλεγκτα για το QE, δίνοντάς του διαστάσεις που δεν έχει”.
Εκείνη η πηγή που επέμεινε στις θέσεις της όλο αυτό το διάστημα, εξηγούσε πως όλο κι όλο το QE για την Ελλάδα θα είναι από 2,5 ως 3,6 δισ. και πως θα χρειαστεί ανάλυση κινδύνων επί των συγκεκριμένων τίτλων και όχι απλά μια γενική ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους.
Η ποσοτική χαλάρωση παρουσιάστηκε στην Ελλάδα ως πανάκεια, όμως οι διαστάσεις που της είχαν δοθεί δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με την πραγματικότητα.
Το QE εκ των κοινοτικών κανόνων και της Συνθήκης Λειτουργίας της ΕΕ απαγορεύεται να είναι ο μοχλός της εξόδου της Ελλάδας στις αγορές.
Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με νομισματικές μεταβιβάσεις, που η Συνθήκη απαγορεύει. Τo QE έχει άλλο ρόλο και λόγο ύπαρξης και είναι προφανές γιατί η ΕΚΤ το λειτουργεί υπό ασφαλείς συνθήκες.
Πηγή: real.gr