Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Τελεί δε εν γνώση του προέδρου του Εurogroup, του προέδρου της Κομισιόν και πολλών ακόμα παραγόντων που βρίσκονται πολύ πάνω από το επίπεδο των τεχνοκρατών.
Αυτό που μένει είναι η κυβέρνηση να συμφωνήσει στα ελάχιστα ανοιχτά σημεία του «staff level agreement – συμφωνία σε επίπεδο προσωπικού» για την ολοκλήρωση της 2ης αξιολόγησης.
Το πολιτικό σκέλος της συμφωνίας, αυτή τη στιγμή δεν είναι γνωστό, ούτε στους τεχνοκράτες της Κομισιόν, ούτε στους τεχνοκράτες του Συμβουλίου. Πολλοί όμως από αυτούς εισπράττουν καθημερινά την μεταφυσική βεβαιότητα των πολιτικών τους προϊσταμένων για το θέμα.
Όλα τα παραπάνω μεταφέρουν στο real.gr δύο πηγές του Συμβουλίου, με άμεση γνώση της υπόθεσης, προερχόμενες από δύο πολύ σημαντικά για την υπόθεση κράτη-μέλη.
«Αν οι τεχνοκράτες αφήνονταν να πάρουν όλες τις αποφάσεις, τότε πάντα η απάντηση θα ήταν “δε γίνεται , δε φτάνουν αυτά”, αλλά στον κόσμο που ζούμε οι αποφάσεις λαμβάνονται από τους πολιτικούς και ως εκ τούτου με αυτό τον τρόπο θα αποφασιστεί η συμμετοχή του Ταμείου και η βιωσιμότητα του χρέους ως το πέρας της περιόδου αποπληρωμής του», σημειώνει τρίτη πηγή της Eυρωζώνης.
Το εγχείρημα δεν είναι πλέον εξαιρετικά δύσκολο για κανέναν και οι περισσότεροι υπενθυμίζουν ότι στην Ελλάδα έχει γίνει και κανονικό κούρεμα χρέους και μάλιστα το μεγαλύτερο στην ιστορία, το 2012. Αυτό το κούρεμα κατέστησε το χρέος βιώσιμο και ό,τι γίνεται πέραν αυτού έχει απλά χαρακτήρα διευκόλυνσης.
Ακόμα όμως και έτσι, τα κείμενα που έχει δημοσιεύσει η WSJ επιβεβαιώνουν τις πληροφορίες της Realnews που δημοσιεύθηκαν τις τρεις περασμένες Κυριακές για μείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους κατά 20 μονάδες βάσης με το σύνολο βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμών μέτρων.
Παρομοίως το MNI επιβεβαιώνει επίσης τις πληροφορίες που έχει δημοσιεύσει η Realnews, ήδη από τον Αύγουστο, πως η συμμετοχή του ΔΝΤ θα φτάνει μόλις τα έξι διs. ευρώ (εκ των οποίων μάλλον στο τέλος δεν θα εκταμιευθούν καν όλα).
Για να μπει όμως η Ελλάδα στην κανονικότητα των παραπάνω σχεδιασμών, πρέπει να κάνει πρώτα το βασικό βήμα και να τα βρει με την τρόικα στις απολύσεις και τα μέτρα του 2018. Αν αυτό δεν συμβεί σε επίπεδο τρόικας, θα επιχειρηθεί να γίνει σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο. Κανείς δε συζητά αυτή τη στιγμή για μέτρα του 2019 και του 2020, όμως πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι προς στιγμή η μόνη απόφαση που υπάρχει για τα πρωτογενή πλεονάσματα είναι αυτή που μιλάει για 3,5% στο μεσοπρόθεσμο διάστημα. Άρα δεν μπορεί να είναι ούτε 1 με 2 χρόνια, διότι αυτό είναι βραχυπρόθεσμο, αλλά ούτε και 20 με 30, διότι αυτό είναι μακροπρόθεσμο. Από εκεί και πέρα το πως θα επιτευχθούν είναι επίσης δεδομένο: με περιορισμό δαπανών.
Η μείωση του αφορολόγητου δεν είναι περικοπή δαπανών και αποτελεί απάντηση στην τάση της κυβέρνησης να επιθυμεί τη διατήρηση των δημοσίων δαπανών στο ίδιο επίπεδο, ή να επιζητά ακόμα και αυξήσεις σε κάποια χρόνια. Δυστυχώς αυτό είναι στο χέρι της κυβέρνησης και μόνο και αν αυτή αποφασίσει να κινηθεί έτσι, τότε θα πρέπει να βρει τα λεφτά από άλλες πηγές.
Στις δε Βρυξέλλες εκτιμούν ότι κακώς γίνεται τόσος ντόρος για το ζήτημα των απολύσεων, το οποίο είναι προσδιορισμένο από το καλοκαίρι του 2015 και το βασικό πρόγραμμα, επαναλαμβάνεται δε και στη συμφωνία του καλοκαιριού του 2016. Η μπάλα είναι συνεπώς στο ελληνικό έδαφος και η κυβέρνηση θα πρέπει να σταθμίσει πολιτικά τι τη συμφέρει και τι όχι.
Οι δε Βρυξέλλες και το Βερολίνο παρακολουθούν με ψυχραιμία τα ελληνικά “spin” και τις διαρροές στον Τύπο για τις “απαιτήσεις” και τη “σκληρή στάση” των Ευρωπαίων κτλ, δεν κατανοούν όμως γιατί συντηρούνται συζητήσεις που στη διαπραγματευτική σφαίρα έχουν λήξει από τον Απρίλιο.
Πηγή: Real.gr