Η Αθήνα χορεύει στη μουσική των καταιγιστικών μέτρων» αναφέρει μεταξύ άλλων άρθρο της Αριστερής Πλατφόρμας. «Οι υπάλληλοι των «Θεσμών» στην Αθήνα μοιάζει να δίνουν τον ρυθμό και η Αθήνα να χορεύει άτεχνα στην υπαγορευμένη μουσική των καταιγιστικών μέτρων».
Αυτό αναφέρει στο κεντρικό της άρθρο η ιστοσελίδα Iskra που απηχεί τις απόψεις της Αριστερής Πλατφόρμας.
Στο άρθρο υπό τον τίτλο «Η κυβέρνηση χορεύει στο ρυθμό της «τερατόικα»» επισημαίνεται, μεταξύ άλλων: «Αν και η χώρα βρίσκεται στο και πέντε και όλα φαντάζουν προδιαγεγραμμένα, δεν μπορεί παρά να επισημανθεί ότι πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στο νέο μνημόνιο, αρκεί να μπορούσε να επιδειχθεί, έστω και τώρα, ισχυρή πολιτική βούληση για μια τολμηρή ριζοσπαστική στροφή ανατροπής των δεδομένων και των συμφωνιών. Υπάρχει, όμως, αυτή η βούληση; Ή στα αυτιά κάποιων στριφογυρίζει επίμονα, ως έμμονη ιδέα, το δίλημμα καρικατούρα: ευρώ ή θάνατος;».
Αναλυτικά το δημοσίευμα:
Δυστυχώς στην περίπτωση μας η ιστορία επαναλαμβάνεται όχι ως φάρσα αλλά ως μεγάλη τραγωδία. Οι υπάλληλοι των «Θεσμών» στην Αθήνα μοιάζει να δίνουν το ρυθμό και η Αθήνα να χορεύει άτεχνα στην υπαγορευμένη μουσική των καταιγιστικών μέτρων.
Οι αλλαγές στο εισόδημα, τα Εργασιακά, οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, η Εισφορά Αλληλεγγύης, τα «κόκκινα» δάνεια, οι ανάγκες για νέα κεφάλαια των Τραπεζών και η «προίκα» έως 50 δισ. του νέου Ταμείου των Αποκρατικοποιήσεων, είναι λίγα μόνο από τα θέματα που πρόταξαν οι εκπρόσωποι των «θεσμών», ενώ μέσα στο Σαββατοκύριακο, η «βεντάλια» με τα προαπαιτούμενα εκτιμάται ότι θα ανοίξει για τα καλά.
Αναμένονται συζητήσεις στις οποίες θα καθοριστούν οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα, όπως για το δημοσιονομικό και το χρηματοδοτικό «κενό», τη φορολογία των αγροτών, τις νέες περικοπές στις επικουρικές συντάξεις αλλά και τις απολύσεις στο Δημόσιο.
Οι συνομιλίες για το δημοσιονομικό «κενό» μόνο εύκολες δεν θα είναι, καθώς οι δανειστές ανεβάζουν τις εκτιμήσεις τους για το 2015 τουλάχιστον στα 3 δισ. ευρώ, εξαιτίας της διαφοράς του στόχου που είχε τεθεί για πλεόνασμα 1% και του ελλείμματος που υπολογίζεται να υπάρξει στην πράξη εντός του 2015 και αναμένεται να φτάσει γύρω στο 1%.
Κεντρικά ζητήματα στις διαπραγματεύσεις είναι το Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά.
Οι θεσμοί ζητούν περικοπή δαπάνης για τα ασφαλιστικά ταμεία, η οποία υπολογίζεται ότι θα φέρει και νέες μειώσεις στις συντάξεις, αλλά και περικοπές στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Αντίστοιχα στο Εργασιακό, οι δανειστές επιμένουν στα βάρβαρα μέτρα των ομαδικών απολύσεων και στις αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο.
Οι θεσμοί απαιτούν παράλληλα μεγάλες περικοπές στις δαπάνες του Δημοσίου.
Όχι μόνο στα επιδόματα, τα οδοιπορικά και τα εκτός έδρας, αλλά και στο μισθολογικό κόστος, ιδιαίτερα στα ειδικά μισθολόγια.
Ταυτόχρονα, στις συνομιλίες, οι εκπρόσωποι των θεσμών πίεσαν για την άμεση εφαρμογής της πρώτης εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ. Δηλαδή να απελευθερωθεί πλήρως το καθεστώς του γάλατος, να επιτραπεί η πώληση πέρα από τα φαρμακεία των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων και να θεσμοθετηθεί το άνοιγμα των εμπορικών καταστημάτων τις Κυριακές. «Σε κάποια ζητήματα υπήρξε συμφωνία με τους θεσμούς, σε άλλα όχι» τονίζουν αρμόδιες πηγές. Εκπρόσωποι, επίσης , του υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης είδαν τους «θεσμούς» για το θέμα του ΑΔΜΗΕ, με τους «θεσμούς» να επιμένουν στην άμεση ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και σε γενικότερες απορρυθμίσεις στον τομέα της ενέργειας, που ευνοούν ιδιωτικά συμφέροντα και αποδιαρθρώνουν της ΔΕΗ.
Το πιο ουσιαστικό είναι ότι οι «θεσμοί» άνοιξαν τις συζητήσεις με τους έλληνες υπουργούς Τσακαλώτο και Σταθάκη με δύο μείζονα θέματα, από τα οποία θα εξαρτηθεί κυριολεκτικά το μέλλον του τόπου: To λεγόμενο Ταμείο Αξιοποίησης (εκποιήσεις – ξεπουλήματος) του Δημόσιου πλούτου που θα αναλάβει ελληνικά ακίνητα και μετοχές που ανήκουν στο Δημόσιο ύψους 50 δις(!) και την ανακεφαλαιοποίησητων τραπεζών το μέγεθος της οποίας θα καθοριστεί το αμέσως επόμενο διάστημα, μετά τα Stress Tests που θα γίνουν στις τέσσερις συστημικές τράπεζες.
Η ίδρυση του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων ύψους 50 δις, αυτή καθ’ εαυτή, αντιπροσωπεύει την κατάλυση κάθε ίχνους εθνικής κυριαρχίας και τη μετατροπή της Ελλάδας σε άθλιο προτεκτοράτο ξένων κατά βάση οικονομικών συμφερόντων με καθαρά ληστρικά κίνητρα. Όλος σχεδόν, ο εναπομείνας υλικός και άυλος δημόσιος πλούτος της χώρας θα προσφερθεί βορρά σε ιδιωτικά συμφέροντα και μάλιστα πολυεθνικού κατά βάση χαρακτήρα, πράγμα που δεν έχει ματαγίνει σε καμιά χώρα του κόσμου. Οι συζητήσεις για τα ειδικότερα χαρακτηριστικά αυτού του Ταμείου και τη Διοίκησή του, στην οποία βασικό ρόλο θα παίζουν οι «Θεσμοί»(!), βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη, αν και μέχρι τώρα παραμένουν στο σκοτάδι οι βασικοί σχεδιασμοί.
Την ίδια ώρα προχωρούν ταχύτατα οι συζητήσεις για την ανακεφαλαιοποίηση των 4 συστημικών τραπεζών. Για άλλη μια φορά το δημόσιο, δηλαδή οι φορολογούμενοι, θα κληθούν σε σύντομο χρονικό διάστημα και σε φάση νέας λιτότητας, να αιμοδοτήσουν με δανεικά τις τράπεζες και με πολλά δις, τα οποία σε πρώτη φάση μπορεί να ανέλθουν σε 15 δις.
Το παράδοξο είναι ότι οι πολίτες πληρώνουν αλλά οι τράπεζες με τα δις του ελληνικού λαού συνεχίζουν και θα συνεχίσουν να παραμένουν υπό ιδιωτική διαχείριση για να εξυπηρετούν ημέτερα συμφέροντα και ημέτερους διαπλεκόμενους και μη.
Όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε ολοταχώς, με διαδικασίες εξπρές, σε ένα νέο καταστροφικό μνημόνιο, το οποίο θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί, ερήμην των πολιτών, ερήμην, ακόμα και των κομματικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, σε 2-3 Αυγουστιάτικες βδομάδες, όταν ο περισσότερος κόσμος θα προσπαθεί με μύριες δυσκολίες να βρει τρόπους για να κάνει, έστω για μερικές μέρες, διακοπές.
Η κυβέρνηση χωρίς να διαθέτει εναλλακτική λύση, όπως η ίδια ομολογεί, είναι δύσκολο να αποφύγει στις διαπραγματεύσεις την ομηρία και τους εκβιασμούς, κινδυνεύοντας να αποδεχθεί όσα πρόσθετα, ανεπιθύμητα και δυσάρεστα απαιτούν οι πιστωτές.
Αν και η χώρα βρίσκεται στο και πέντε και όλα φαντάζουν προδιαγεγραμμένα, δεν μπορεί παρά να επισημανθεί ότι πάντα υπάρχει εναλλακτική λύση απέναντι στο νέο μνημόνιο, αρκεί να μπορούσε να επιδειχθεί, έστω και τώρα, ισχυρή πολιτική βούληση για μια τολμηρή ριζοσπαστική στροφή ανατροπής των δεδομένων και των συμφωνιών.
Υπάρχει, όμως, αυτή η βούληση; Ή στα αυτιά κάποιων στριφογυρίζει επίμονα, ως έμμονη ιδέα, το δίλημμα καρικατούρα: ευρώ ή θάνατος;
στο 