Τον σημαντικό ρόλο του κλάδου τουρισμού-επισιτισμού στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και τη δυνατότητα να ενισχυθεί περαιτέρω η συμβολή του στην αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης τονίζει σε μελέτη του Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ.
Η διήμερη αυτή συνάντηση εργασίας εστίασε στην οικονομική κρίση και το πρόβλημα της βιωσιμότητας του μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης της Ελλάδας, ενώ ανέδειξε ότι υπάρχουν τόσο οι προϋποθέσεις, όσο και οι δυνατότητες η χώρα να βγει από την κρίση με περισσότερη ανάπτυξη και απασχόληση με αμοιβαία ποιοτικούς όρους για τους εργαζόμενους και τις επιχειρήσεις.
Στο πλαίσιο της συνάντησης πραγματοποιήθηκε συζήτηση και ανταλλαγή απόψεων μεταξύ της ΓΣΕΕ, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων, του Εργατικού Κέντρου Ηρακλείου, του Εργατικού Κέντρου Ρόδου, του Εργατικού Κέντρου Χανίων, του Εργατικού Κέντρου Ρεθύμνου, του Εργατικού Κέντρου Λασιθίου, του Εργατικού Κέντρου Σύρου, του Εργατικού Κέντρου Χίου, αλλά και πρωτοβάθμιων σωματείων του κλάδου.
Όπως σημειώνει το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, ο κλάδος διαδραματίζει ήδη σημαντική ρόλο στην ελληνική οικονομίας, καθώς η συνεισφορά του στο ΑΕΠ είναι η υψηλότερη ανάμεσα στις χώρες του ΟΟΣΑ.
Συνεκτιμώντας μάλιστα τις άμεσες και τις έμμεσες επιδράσεις στην εγχώρια οικονομική δραστηριότητα, η συμβολή του συγκεκριμένου κλάδου στο ΑΕΠ εκτιμάται κοντά στο 17,5%. Αντίστοιχα η συμβολή του κλάδου στη συνολική απασχόληση πλησιάζει το 19%.
Ωστόσο, το Ινστιτούτο επισημαίνει ότι ο κλάδος τουρισμού-επισιτισμού θα μπορούσε να ενισχύσει περαιτέρω την αναπτυξιακή του συμβολή στην ελληνική οικονομία, καθώς θα μπορούσε να ενεργοποιήσει ένα σύνολο οικονομικών δραστηριοτήτων με σημαντικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα.
Δυστυχώς, όμως, -σύμφωνα με το ΙΝΕ ΓΣΕΕ- ο κλάδος του τουρισμού-επισιτισμού εμφανίζει σημαντικό έλλειμμα στα ποιοτικά διαρθρωτικά χαρακτηριστικά του στο σύνολο του εργατικού δυναμικού που απασχολείται σε αυτόν: ενδεικτικά αναφέρει τη σημαντική συρρίκνωση των θέσεων εργασίας πλήρους απασχόλησης, την επέκταση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, τις εκτεταμένες υπερβάσεις του χρόνου εργασίας, τα ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά αδήλωτης και, κυρίως, ψευδώς δηλωμένης εργασίας, τις μειώσεις μισθών που φτάνουν αθροιστικά στο 20% την περίοδο 2010-2013, τη μη καταβολή αμοιβής πρόσθετης απασχόλησης, όπως και την εισφοροδιαφυγή και τη φοροδιαφυγή.
Τα φαινόμενα αυτά αυξάνουν δραματικά την επισφάλεια στην παροχή εργασίας και συνακόλουθα την ανασφάλεια των εργαζομένων.
Αυτό το μεγάλο ποιοτικό έλλειμμα του κλάδου τουρισμού-επισιτισμού στα εργασιακά δικαιώματα περιορίζει δραματικά την αναπτυξιακή του συμβολή στην ελληνική οικονομία, υποστηρίζει το Ινστιτούτο.
Θεμελιώδες τρίπτυχο ποιοτικών δεικτών κατά τη λήψη και την παρακολούθηση της πορείας των αναπτυξιακών μέτρων για τον ελληνικό τουρισμό και εν γένει του ελληνικού τουριστικού προϊόντος, τη δημιουργία και τη διατήρηση ποιοτικών θέσεων πλήρους απασχόλησης και την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανεργίας στον κλάδο τουρισμού-επισιτισμού είναι: θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης – όροι εργασίας/επαγγελματικές ειδικότητες – αποδοχές εργαζομένων.
Το τρίπτυχο αυτό, όπως τονίζει το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, οφείλει απαρέγκλιτα να τηρείται ως υποχρεωτική κοινωνική ρήτρα, παράλληλα με την αποτελεσματική καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας τόσο από την Πολιτεία σε κάθε έκφανση των εθνικών πολιτικών και δράσεων για τον τουρισμό-επισιτισμό, όσο και από την κλαδική εργοδοσία.
Ευθεία εξίσου αντανάκλαση στο παραγόμενο εθνικό τουριστικό προϊόν έχει, σύμφωνα πάντα με το Ινστιτούτο, η αναβάθμιση της δημόσιας Τουριστικής Εκπαίδευσης για τη βελτίωση και ανάπτυξη των προσόντων των εργαζομένων στον τουρισμό-επισιτισμό, η οποία όσο συνεχίζει να διέπεται από τον διοικητικό κατακερματισμό αρμοδιοτήτων και την έλλειψη χρηματοδότησης, τόσο θα υποβαθμίζεται σε βάρος της όποιας αναπτυξιακής προσπάθειας για τον ελληνικό τουρισμό.
Ο κλάδος του τουρισμού-επισιτισμού μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στον παραγωγικό μετασχηματισμό του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας. Ωστόσο, η βιωσιμότητα αυτού του μοντέλου εξαρτάται από την ποιότητά του, η οποία με τη σειρά της προϋποθέτει σεβασμό στον άνθρωπο εργαζόμενο, σημειώνεται.
Για την επίτευξη του στόχου αυτού και σύμφωνα με τις τοποθετήσεις των συμμετεχόντων στη διήμερη συνάντηση εργασίας, έγινε αναφορά στους απαραίτητους άξονες παρέμβασης στον κλάδο του τουρισμού-επισιτισμού:
1. Διατήρηση και ενίσχυση της συλλογικής παρέμβασης σε κάθε επίπεδο συνδικαλιστικής οργάνωσης και δράσης στον τουρισμό και τον επισιτισμό.
2. Εξασφάλιση πλήρους απασχόλησης των εργατοϋπαλλήλων στον τουρισμό και τον επισιτισμό με όρους προστατευτικής εργατικής νομοθεσίας, συλλογικής κάλυψης και ισότητας.
3. Αναβάθμιση Τουριστικής εκπαίδευσης και κατάρτισης.
4. Αποκατάσταση και ενίσχυση των παροχών κοινωνικής ασφάλειας στους εργαζόμενους και τους ανέργους στον τουρισμό και τον επισιτισμό.
5. Αποκατάσταση και ενίσχυση των κοινωνικοασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στον τουρισμό και τον επισιτισμό.
στο 