Πρωθυπουργό της χρεοκοπίας και πιστό εκτελεστή των μνημονιακών πολιτικών της Τρόικα χαρακτηρίζει τον Γιώργο Παπανδρέου ο καθηγητής του University of Duisburg/Essen, Heinz-Jürgen Axt, Αντιπρόεδρος του Südosteuropa Mitteilungen σε μακροσκελή ανάλυση του για τον τέως πρωθυπουργό στην Deutsche Welle.
Τρία χρόνια μετά την αποχώρηση του ο τέως πρωθυπουργός επιστρέφει στην πολιτική σκηνή, αλλά αυτή τη φορά τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα για αυτόν αναφέρει ο Heinz-Jürgen Axt που συγκινεί τον Γιώργο Παπανδρέου με τον πατέρα του Ανδρέα.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου ασκούσε επιρροή στην αριστερά την περίοδο της μεταπολίτευσης ενσωματώνοντας την άκρα αριστερά σε πιο κεντρώες μετριοπαθείς πολιτικές ασκώντας την γοητεία του χαρισματικού του χαρακτήρα αναφέρει στην συνέχεια ο Γερμανός καθηγητής που υπογραμμίζει ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν ήταν ποτέ χαρισματικός και σήμερα την γοητεία αυτή την ασκεί στους ψηφοφόρους αυτούς ο Αλέξης Τσίπρας. Ένας νέος πολιτικός χωρίς βαρίδια.
Μπορεί να γίνει συμπαθής ο Γιώργος Παπανδρέου σε ένα μικρό τμήμα των παλαιών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που έχουν μετακινηθεί στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει να τους πουλήσει τίποτα ως ελπίδα μια που είναι ο πρωθυπουργός της χρεοκοπίας συνεχίσει ο Jürgen Axt. Οι Έλληνες είναι αντιμέτωποι με τα παλαιά κόμματα και την επιλογή παραμονής στο Ευρώ αλλά με πολύ επίπονα μέτρα λιτότητας ή με τον Αλέξη Τσίπρα που τους υπόσχεται τον «παράδεισο επί γης» εφόσον εκλεγεί, αν και έχει αποτύχει να παρουσιάσει πως θα το πετύχει αυτό.
Στην Ελλάδα αναφέρει ο Γερμανός καθηγητής οι ψηφοφόροι επιλέγουν για πολλές δεκαετίες χαρισματικούς ηγέτες που κατά κύριο λόγο προέρχονταν από τρεις πολιτικές οικογένειες: Καραμανλή, Μητσοτάκη, Παπανδρέου, οι οποίοι έχτιζαν την πολιτική του σχέση με τους πολίτες περισσότερο στον χαρακτήρα τους και λιγότερο στην πολιτική τους πλατφόρμα. Τα πολιτικά προγράμματα λίγο μετρούσαν στην Ελλάδα σε σχέση με αυτό που συνηθίζεται στην δυτική Ευρώπη. Οι Έλληνες λοιπόν είναι αντιμέτωποι με ένα πρόγραμμα βελτίωσης από την μια και ένα χαρισματικό Αλέξη Τσίπρα από την άλλη που τάζει κοινωνικές παροχές αν και δεν έχει ιδέα πως θα τις υλοποιήσει καταλήγει ο καθηγητής.