Αμφιβολίες για την ανεξαρτησία διεθνών οργανισμών όπως το ΔΝΤ ή ένα μελλοντικό Ευρωπαϊκό Νομισματικό Ταμείο (ΕΝΤ) -εφόσον αποφασιστεί τελικά η σύστασή του- διατυπώνει νέα επιστημονική μελέτη δύο αναλυτών που συνεργάζονται με το ΔΝΤ. Η ηλεκτρονική έκδοση της Handelsblatt παρουσιάζει τα συμπεράσματα αναλύσεων του οικονομολόγου Βάλεντιν Λανγκ από το Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης και του συναδέλφου του Αντρέα Πρεσμπιτέρο.
«Οι αποφάσεις τέτοιων διεθνών οργανισμών σπανίως είναι αντικειμενικές, ακόμη κι αν βασίζονται επί της αρχής σε σταθερούς κανόνες», εκτιμούν οι δύο αναλυτές, οι οποίοι «ερεύνησαν πώς οι αναλυτές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ εκμεταλλεύονται τα περιθώρια για διατύπωση εκτιμήσεων στις κοινές τους αναλύσεις περί βιωσιμότητας (σ.σ. κρατικών) χρεών.
Τέτοιες αναλύσεις για την Ελλάδα αποτέλεσαν μήλον της έριδος ανάμεσα στο ΔΝΤ και στους υπόλοιπους οργανισμούς που εμπλέκονται στο πρόγραμμα διάσωσης, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM), την ΕΚΤ και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή», γράφει η οικονομική εφημερίδα του Ντύσελντορφ και επισημαίνει:
«Στην περίπτωση του προγράμματος του ΔΝΤ για την Ελλάδα οι κανονισμοί θα έπρεπε στην πραγματικότητα να αποτρέψουν τη χορήγηση δανείου από το ΔΝΤ χωρίς προηγούμενη αναδιάρθρωση χρέους. Υπό την πίεση της Γερμανίας και ορισμένων ακόμη χωρών της ευρωζώνης έγινε κατόπιν μακρών και δύσκολων διαπραγματεύσεων μια κατ’ εξαίρεση ρύθμιση (σ.σ. για την Ελλάδα)».
Η πρόταση Σόιμπλε και τα πιθανά οφέλη της Γερμανίας
Οι αναλύσεις των δύο οικονομολόγων καταδεικνύουν ότι «τα ισχυρά κράτη έχουν ανεπίσημα μεγάλη επιρροή» στους διεθνείς οργανισμούς. Όπως σημειώνει το δημοσίευμα, «οι αξιολογήσεις χωρών και οι προγνώσεις του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας έχουν χειροπιαστές συνέπειες:
Το ποιες μεταρρυθμίσεις θα απαιτηθούν από χώρες που, όπως και η Ελλάδα, στηρίζονται από προγράμματα του ΔΝΤ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τις αναπτυξιακές προβλέψεις του ΔΝΤ. ‘Οι διεθνείς οργανισμοί δεν θα πρέπει να θεωρούνται αμιγώς τεχνοκρατικοί, αλλά πολιτικοί οργανισμοί’, συμπεραίνει ο Βάλεντιν Λανγκ», ο οποίος εργάζεται από το 2016 ως σύμβουλος του ΔΝΤ. Σύμφωνα με τον ίδιο, «για τα ισχυρά κράτη-μέλη (σ.σ. τέτοιων οργανισμών) υπάρχουν ανεπίσημοι τρόποι για να παρέμβουν και να επηρεάσουν αποφάσεις. Ο (πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας) Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε πιθανόν πλήρη επίγνωση (σ.σ. αυτών των δυνατοτήτων) όταν πίεζε για σύσταση ενός Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου που θα λειτουργούσε ως εποπτική αρχή. Πιθανόν πόνταρε ότι τέτοιου είδους περιθώρια θα ευνοούσαν τη Γερμανία στο πλαίσιο ενός ΕΝΤ. Η επιρροή του Βερολίνου θα ήταν πολύ μεγαλύτερη συγκριτικά με αυτήν που διαθέτει στο ΔΝΤ», γράφει η Handelsblatt.
Πηγή Πληροφοριών: DW
στο 