Ένας χαμηλόμισθος ασφαλισμένος στον ΕΦΚΑ για 15 έτη εξασφαλίζει το 77% της σύνταξης που θα εξασφάλιζε αν συμπλήρωνε τα διπλάσια έτη ασφάλισης.
Την ίδια στιγμή εάν κάποιος εργαζόμενος εξασφαλίσει
υψηλότερο μισθό , περίπου 40.000
ευρώ σε ετήσια βάση, η επιβάρυνση
εργοδότη και εργαζομένου για
φόρους και εισφορές
οδηγούν στην πράξη σε “ δέσμευση“
από το κράτος περίπου το 60% των χρημάτων. Μάλιστα εκτιμάται πως
η χώρα μας έχει ένα από τα υψηλότερα
ανώτατα όρια ασφαλιστέων αποδοχών, σχεδόν 4 φορές υψηλότερα από το μέσο εισόδημα, γεγονός που καθιστά ακόμη δυσχερέστερη την επίτευξη συμφωνιών για
υψηλότερους μισθούς. Το πολύ υψηλό
ανώτατο όριο ασφαλιστέων αποδοχών, το σημαντικά αυξημένο κόστος
εργασίας κυρίως για τα εισοδήματα και η μικρή ανταποδοτικότητα του ασφαλιστικού συστήματος δημιουργούν ένα εκρηκτικό, αντιαναπτυξιακό κοκτέιλ, με
στοιχεία έντονης στρέβλωσης στην ελληνική αγορά εργασίας
Ανοιχτά ζητήματα
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μετά την ψήφιση
του νόμου Κατρούγκαλου έχει ανοίξει εκ νέου
η συζήτηση, η οποία αυτή την φορά δεν επικεντρώνεται μόνο στη δημοσιονομική του βιωσιμότητα αλλά αγγίζει
και την εσωτερική δικαιοσύνη. Σε
αυτό το πλαίσιο έρχεται στο προσκήνιο
πρόταση για μείωση του ανώτατου ορίου αποδοχών επί των οποίων επιβάλλονται εισφορές, που σήμερα,
ακολουθώντας τον κατώτατο μισθό,
ανέρχονται σε 6.500
ευρώ τον μήνα και 78.000 ευρώ τον
χρόνο.
Τι λένε οι ειδικοί
Πιθανή μείωση του πλαφόν εκτιμούν οι ειδικοί, μιλώντας στην “KΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”, θα δημιουργούσε κίνητρα
ασφάλισης θα “ άσπριζε” ένα
σημαντικό μέρος από το “μαύρο” χρήμα που διακινείται, κυρίως στους κλάδους
του τουρισμού και του επισιτισμού, που χαρακτηρίζονται από
την έντονη εποχικότητα και θα
ωθούσε την ανάπτυξη καθώς θα άνοιγε τη στρόφιγγα
χρηματοδότησης της πραγματικής
οικονομίας.
Όπως αποδεικνύεται άλλωστε από τα στοιχεία που παρουσίασε το ΙΟΒΕ
στη μελέτη του για μια νέα συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, το ισχύον σύστημα ασφάλισης
οδηγεί σε ένα άδικο και μη ανταποδοτικό
σύστημα, με συντελεστές
αναπλήρωσης που δεν ανταποδίδουν δίκαια τις καταβαλλόμενες εισφορές,
λειτουργώντας περισσότερο ως ως
προνοιακό και φορολογικό σύστημα
και λιγότερο ως ασφαλιστικό.
Αναλυτικά, όπως αποκαλύπτει το ΙΟΒΕ, οι υποχρεωτικές μη κεφαλαιοποιητικές εισφορές για σύνταξη ανέρχονται στο 27%, κατατάσσοντας τη χώρα μας σε μία από τις πρώτες θέσεις των χωρών με τις υψηλότερες επιβαρύνσεις, ενώ το ανώτατο όριο ασφαλιστέων αποδοχών εκτιμάται στο 390% του μέσου εισοδήματος, με μόνη τη Σλοβακία να έχει υψηλότερο όριο (700% του μέσου εισοδήματος της χώρας) στις χώρες του ΟΟΣΑ. Αξίζει να σημειωθεί ότι στη Γαλλία το αντίστοιχο ποσοστό είνα μόλις 101%, στη Γερμανία 156% και στην Ισπανία 164%.
Πηγή: ” ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ”