Το τσουνάμι για τις υποχρεώσεις χρέους τα επόμενα χρόνια και ο κίνδυνος για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι οι δύο βασικές προβλέψεις, με βάση τις οποίες το ΔΝΤ ζητά επιτακτικά γενναία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους εδώ και τώρα.
Ο ένας είναι περισσότερο τυπικός. Αφορά τους νέους κανόνες δανεισμού, του δανεισμού σε χώρες με υψηλό χρέος όπως η Ελλάδα.
Ο νέος κανονισμός του ταμείου προβλέπει ότι, περαιτέρω δανεισμός του ταμείου προβλέπεται σε χώρες με υψηλό χρέος, μόνο αν υπάρχει υψηλή πιθανότητα αποκατάστασης της βιωσιμότητας του. Διαφορετικά , το ταμείο είναι υποχρεωμένο να ζητήσει μεγάλη αναδιάρθρωση του χρέους.
Στην περίπτωση της Ελλάδας όμως εκτός από τον τυπικό λόγο, το ΔΝΤ επιμένει γιατί θεωρεί ότι διαφορετικά η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει, αφού με «μισές λύσεις» το ελληνικό χρέος θα μετατραπεί σε Αρμαγεδώνα που θα μας φέρει ξανά στο κατώφλι της χρεοκοπίας.
Αποτυπώνοντας την πρόβλεψη αυτή με αριθμούς, εκτιμά ότι χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αναμένεται να μειωθεί από το 183,2% που θα φτάσει φέτος στο 176% το 2020 και λίγο κάτω από το 160% το 2030.
Από εκεί και πέρα θα αρχίσει να αυξάνεται για να φτάσει στο 250% το 2060.
Τούτο διότι τα επιτόκια αναχρηματοδότησης του χρέους με νέα δάνεια από το 2018 (οπότε αναμένεται η Ελλάδα να ανακτήσει την πρόσβαση στις αγορές) προβλέπεται σύμφωνα με το ταμείο να ξεκινήσουν κοντά στο 6% .
Τα νέα αυτά δάνεια θα αναχρηματοδοτήσουν δάνεια με κυμαινόμενα επιτόκια που σήμερα δεν ξεπερνούν το 1,5%.
Με βάση όμως την πρόβλεψη του ταμείου για τους ρυθμούς ανάπτυξης της οικονομίας της Ευρωζώνης και την πορεία του ευρωπληθωρισμού τα επιτόκια αυτά αναμένεται να σκαρφαλώσουν στο 3,8% μέχρι και το 2025.
Με αυτά τα δεδομένα το ταμείο προβλέπει, ότι οι ανάγκες χρηματοδότησης του χρέους θα ξεπεράσουν το 20% του ΑΕΠ το 2024, δηλαδή τα 34 δισ. ευρώ σε σημερινές τιμές, κατόπιν θα αυξηθούν στο 30% του ΑΕΠ το 2040 δηλαδή στα 54,2 δισ. ευρώ το 2030 και θα φτάσουν στο 60% του ΑΕΠ δηλαδή στα 105 δισ. ευρώ το 2060.
Εκτός από το χρέος, το ΔΝΤ επισημαίνει και το κίνδυνο για την ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών εμπορικών τραπεζών.
Συγκεκριμένα τονίζει θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη-απόθεμα 10 δισ. ευρώ για μελλοντικές κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών.
Το ταμείο θεωρεί απαραίτητο το απόθεμα αυτό, λόγω του μεγάλου ύψους των κόκκινων δανείων και της μεγάλης εξάρτησης των κεφαλαίων των τραπεζών από αναβαλλόμενους φόρους (που υπολογίζονται στα 20 δισ. ευρώ) που είναι η υψηλότερη ανάμεσα στην Ευρωπαϊκές Τράπεζες.
Προτείνει επίσης το «χαμήλωμα» του πήχη για έσοδα από αποκρατικοποιήσεις από τα 6 δισ. ευρώ, που υπολογίζονται σήμερα στα 5 δισ. ευρώ μέχρι και το 2030, αφού όπως τονίζεται παρά τις δεσμεύσεις της Ελλάδας δεν έχει καταφέρει να πετύχει έως τώρα τους ετήσιους στόχους.
Επίσης από το 2012 μέχρι και φέτος, έχει καταφέρει να εισπράξει από αποκρατικοποιήσεις μόνο 3 δισ. ευρώ, από τα 50 για τα οποία έχει δεσμευτεί δηλαδή μόνο το 6% του συνολικού στόχου.
Τέλος θεωρεί απαραίτητη την δημιουργία ενός αποθέματος 8 δισ. ευρώ, για την αποπληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου και άλλα 4,4 δισ. για να λήξει με μέρος από οι συμφωνίες επαναγοράς repos, που είναι σε ισχύ μεταξύ της κεντρική Κυβέρνηση και δημόσιων οργανισμών.