Γεροβασίλη: Υπάρχει διέξοδος, για τις γυναίκες στον καιρό της κρίσης

Η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίλη ξεκίνησε την ομιλία της λέγοντας γνωρίζω πως το ερώτημα έρχεται από πολύ μακριά και παρόλα αυτά πάντα φωλιάζει κάπου δίπλα μας. Γεννιέται μέσα μας και παρόλα αυτά ακούγεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου.

«Υπάρχει διέξοδος;» αναρωτιέται η μετανάστρια, χτίζοντας μια νέα ζωή. Και το ίδιο αναρωτιέται η εργάτρια που αγωνίζεται με όλες της τις δυνάμεις για ένα καλύτερο μέλλον.

«Υπάρχει διέξοδος;» αναρωτιέται η μητέρα, αντικρίζοντας το παιδί που μόλις έφερε στον κόσμο. Και το ίδιο αναρωτιέται η μητέρα που αποχαιρετά το παιδί της, μεγάλο πια, όταν φεύγει από την οικογενειακή εστία, κάνοντας τα πρώτα ανεξάρτητα βήματά του μακριά της.

«Υπάρχει διέξοδος;» αναρωτιέται η καθηγήτρια που προετοιμάζει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές της να βγουν στην αγορά εργασίας. Και το ίδιο αναρωτιέται η διευθύντρια που υποδέχεται τις νέες και τους νέους αυτούς μέσα από σελίδες βιογραφικών.

«Υπάρχει διέξοδος;» αναρωτιόμαστε όλες.

Και άλλοτε το ερώτημα μένει μέσα μας βουβό, περιμένοντας απάντηση στις μέρες και τα χρόνια που περνούν, και άλλοτε γίνεται κραυγή, απαιτώντας απάντηση εδώ και τώρα.

Όμως, στο ερώτημα της αποψινής βραδιάς έρχεται να προστεθεί η λέξη «κρίση». «Υπάρχει διέξοδος, στον καιρό της κρίσης;» είναι η ακριβής διατύπωσή του ερωτήματος, οδηγώντας μας σε ένα άλλο: Πότε για τις γυναίκες ο καιρός δεν ήταν καιρός της κρίσης;

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της η Όλγα Γεροβασίλη τόνισε: Σε εκείνες τις διαδηλώσεις, που καθιέρωσαν την 8η Μαρτίου ως διεθνή ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών, δεν γιορτάστηκε γενικά και αόριστα η γυναικεία φύση, αλλά διεκδικήθηκαν δικαιώματα: το δικαίωμα στην ισότητα, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στην ψήφο, το δικαίωμα στην ειρήνη.

Το «εδώ και τώρα» εκείνων των γυναικών έγινε η ζωή μας σήμερα.

Αν, λοιπόν, συζητάμε μαζί σ’ αυτήν τη «γιορτή» –όπως αποκαλείται– της γυναίκας, είναι γιατί χρειάζεται να θυμόμαστε πως οι γυναίκες βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή κάθε σημαντικού αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Είναι γιατί χρειάζεται να θυμόμαστε πως οι γυναίκες δεν πρέπει να χάνουμε την αισιοδοξία μας, ούτε η αντίσταση έχει ημερομηνία λήξης.

Είναι γιατί, δεν αγωνιζόμαστε μόνο για αυτά που διεκδικούμε εδώ και τώρα, αλλά και για τις γυναίκες στο μέλλον που θα ανατρέξουν στο παράδειγμά μας. Λέω, λοιπόν, με πλήρη επίγνωση ότι η διέξοδος από την κρίση για τις γυναίκες δεν μπορεί να έρθει παρά μόνο μέσα από αγώνες, καθημερινούς και διαχρονικούς.

Η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης αναφέρθηκε στο σήμερα και συγκεκριμένα στο 2017 σημειώνοντας πως αν και οι κοινωνίες έχουν αναπτυχθεί με την πιο εξελιγμένη τεχνολογία που έχει εφεύρει ο άνθρωπος, επιβιώνουν ακόμα τα σεξιστικά στερεότυπα, οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί, η απαξίωση του γυναικείου έργου, η ανισομερής συμμετοχή των γυναικών στις κρισιμότερες πολιτικές και επιχειρηματικές αποφάσεις. Επικρατεί ακόμα η αντίληψη πως για να πετύχει μια γυναίκα θα πρέπει να ενδυθεί το ρόλο του άντρα, αφήνοντας τη «γυναίκα» που είναι στο άβατο μιας ιδιωτικής ζωής.

Σε άλλο σημείο της ομιλίας της η κ. Γεροβασίλη είπε ότι οι γυναίκες σήμερα ζούμε άλλη μια κρίση της ιστορίας, που όχι απλώς δεν τελείωσε, αλλά μοιάζει να επαναλαμβάνεται σαν φάρσα. Οι μεγάλοι πόλεμοι του παρελθόντος αποδεκάτισαν τους άνδρες, στέλνοντας γυναίκες να εργαστούν στις υπηρεσίες υποστήριξης κάθε εμπόλεμου κράτους. Η λήξη εκείνου του πολέμου σηματοδότησε μια πορεία αλλαγών υπέρ του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.

Η μεγάλη κρίση της δικής μας εποχής έστειλε πολλούς άνδρες στην ανεργία, αναγκάζοντας περισσότερες γυναίκες να προστρέξουν προς αναπλήρωση του οικογενειακού εισοδήματος, διατηρώντας ταυτόχρονα την ευθύνη της φροντίδας για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους κάθε οικογένειας. Μπορεί αυτή η ανάγκη να προκάλεσε αλλαγές σε έμφυλα πρότυπα και συμπεριφορές. Εν τούτοις, το ποσοστό ανεργίας των γυναικών παραμένει μεγαλύτερο συγκριτικά με αυτό των ανδρών.

Επιπλέον, όπως δείχνουν επίσημα στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, η πρόσβαση των γυναικών στα πολιτικά και οικονομικά κέντρα λήψης αποφάσεων παραμένει μικρή. Και επιδεινώνεται από τη γενικευμένη υποχώρηση των δημοκρατικών αξιών απέναντι στην χρηματοπιστωτική ολιγαρχία. Η μισθολογική υστέρηση των γυναικών έναντι των αντρών για προσφορά εργασίας ίσης αξίας διατηρείται. H αναλογία των γυναικών άνω των 65 ετών που λαμβάνουν σύνταξη, παραμένει σχεδόν 11 ποσοστιαίες μονάδες κατά μέσο όρο χαμηλότερη σε σχέση με τους άνδρες.

Σημαντικό στοιχείο στην ομιλία της κ. Γεροβασίλη το γεγονός ότι η συνολική αξία της άμισθης εργασίας των γυναικών- μέσα στο σπίτι- υπολογίζεται μεταξύ 10% έως 39% του ΑΕΠ, ξεπερνώντας έτσι τους τομείς των κατασκευών, του εμπορίου και των μεταφορών.

Η κ. Γεροβασίλη τόνισε ότι την ώρα που καλούμαστε να βγούμε μπροστά, είναι ήττα μανάδες να κλείνουν τα σχολεία στα προσφυγόπουλα. Είναι ήττα εργαζόμενες να μην υπερασπίζονται τα εργασιακά δικαιώματα των συναδελφισσών τους. Είναι ήττα νεαρά κορίτσια να πείθονται πως δεν αξίζουν περισσότερα. Και φυσικά είναι ήττα γυναίκες να αποδέχονται και να αναπαράγουν τον βαθιά συντηρητικό λόγο που τις θέλει υποδεέστερες, στο περιθώριο, άλλοτε ως γλάστρες πλούσιων και διασήμων ανδρών και άλλοτε ως μαραμένα λουλούδια ταπεινωμένων και καταφρονεμένων συζύγων.

Οφείλουμε, ιδίως όσες βρισκόμαστε σε θέσεις ευθύνης, να υπενθυμίζουμε διαρκώς ότι οι αγώνες των γυναικών για ίσα δικαιώματα, αξιοπρέπεια και σεβασμό, στη χώρα μας και παντού, περνούν πρωτίστως από το παράδειγμά μας. Όσο κι αν φαίνεται αυτονόητο, δεν είναι.

Επομένως, στο ερώτημα αν υπάρχει διέξοδος, απαντάμε «ναι», απαντάμε «μέσα από αγώνες».

Το βάρος της κρίσης και όλων των δύσκολων αποφάσεων που κληθήκαμε να πάρουμε δεν έχει φύγει από πάνω μας. Όμως, δεν έχουμε χάσει τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά, δεν έχουμε σαγηνευτεί από τις κυβερνητικές μας θέσεις, δεν έχουμε χάσει το ηθικό μας απέναντι στα παιχνίδια εξουσίας εγχώριων και ξένων συστημάτων, δεν υποκύπτουμε στην ιδιώτευση που επιβάλλουν οι νεοσυντηρητικές και νεοφιλελεύθερες επιταγές των καιρών, είπε η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης και προανήγγειλε τη δημιουργία οδικού χάρτη με συγκεκριμένες προτεραιότητες και δράσεις,που θα αλλάξουν τα δεδομένα για τις γυναίκες.

«Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τον νόμο για την ιθαγένεια, βάζοντας τέλος στην ομηρία των παιδιών της δεύτερης γενιάς μεταναστών και ψήφισε το διευρυμένο σύμφωνο συμβίωσης για ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια. Παράλληλα, στη μεγάλη εικόνα, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ διαπραγματεύεται με τους εταίρους από θέσεις αρχών για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.Βρισκόμαστε λίγες ημέρες πριν από το Eurogroup της 20ης Μαρτίου, κάνοντας όλα τα απαραίτητα βήματα για την επίτευξη μιας τεχνικής συμφωνίας, γεφυρώνοντας όποιες διαφορές απομένουν για τη δημοσιονομική πορεία μετά το 2019. Προς την κατεύθυνση αυτή, επιδιώκουμε μια συνολική λύση που θα συμπεριλαμβάνει τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, γιατί μόνο με αυτόν τον τρόπο θα διασφαλιστεί ένα σταθερό μακροοικονομικό περιβάλλον· ώστε να βγει η χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης και να αρχίσουν τα πράγματα να βρίσκουν τη σειρά τους» τόνισε η κ. Γεροβασίλη.

Δυσάρεστα ήταν και τα στοιχεία που παρουσίασε από την πλευρά της η κ. Καραμεσίνη, όχι μόνο προς τους δείκτες ανεργίας αλλά υπογράμμισε ότι η κατάσταση έχει χειροτερέψει εξαιρετικά για τις γυναίκες εν μέσω κρίσης. Χαρακτήρισε δε, την κρίση πολιτισμική. Έκανε λόγο για κοινωνική οπισθοδρόμηση και κοινωνική υποβάθμιση, αναφέρει το ΑΠΕ. Η διοικητής του ΟΑΕΔ έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου καθώς τα περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας έχουν αυξηθεί , σημειώνοντας ότι οι εργασιακές ανατροπές -καθώς οι γυναίκες βγαίνουν πιο δυναμικά στην αγορά εργασίας- προκαλούν τριβές στα ζευγάρια ενώ πολλές γυναίκες βρίσκονται σε απόγνωση αφού δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στις βασικές ανάγκες των παιδιών τους.