Με το «νομισματικό πόλεμο» και τις κυκλικές υποτιμήσεις, ο φαύλος κύκλος διαιωνίζεται και το αποπληθωριστικό σπιράλ κινδυνεύει να οδηγήσει τον πλανήτη σε «ιαπωνοποίηση», σε παρατεταμένη οικονομική στασιμότητας και ύφεση, γράφει στην εφημερίδα Financial Times o Στέφεν Κινγκ, επικεφαλής ανάλυσης της HSBC και συγγραφέας του «When the Money Runs Out». Ρίχνουν απλά το πρόβλημα στην πλάτη του άλλου, εξηγεί.
«Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ελάχιστοι πίστευαν ότι η Τράπεζα της Ιαπωνίας είχε χάσει τον έλεγχο της νομισματικής έκβασης. Η κρατούσα άποψη ήταν πως ο πληθωρισμός θα κυμαινόταν κοντά στο 2% τα επόμενα χρόνια. Δεν έγινε όμως έτσι», υπενθυμίζει ο Στ. Κινγκ.
«Είχε ήδη περάσει το μισό από τις δύο «χαμένες δεκαετίες» της Ιαπωνίας, αλλά οι οικονομολόγοι δεν έδιναν σημασία στα σημάδια που έδειχναν ότι η BoJ αντιμετώπιζε σοβαρή απειλή αποπληθωρισμού. Οι οικονομολόγοι τεμπέλικα συμπέραναν ότι η BoJ είχε ακόμη το συνολικό έλεγχο του πληθωρισμού».
Όπως εξηγεί, παρόμοια διαδικασία βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη μεταξύ της ευρωζώνης και των ΗΠΑ. Τα πραγματικά οικονομικά δεδομένα στην ευρωζώνη ήταν κατά κύριο λόγο πάνω από τις εκτιμήσεις τους τελευταίους μήνες, με στήριξη από το πολύ πιο αδύναμο ευρώ, αλλά η αδυναμία και οι επιφυλάξεις παραμένουν.
«Με ισχυρότερο δολάριο, τα αμερικανικά μεγέθη αποδεικνύονται χαμηλότερα των εκτιμήσεων αναγκάζοντας την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) να προχωρήσει σε υποβάθμιση των δικών της προβλέψεων για ανάπτυξη και πληθωρισμό του 2015. Η μάχη που δίνει μία οικονομία ενάντια στον αποπληθωρισμό γίνεται το πρόβλημα μίας άλλης χώρας», σημειώνει ο ίδιος αναλυτής. «Παρά την ποσοτική χαλάρωση, οι επενδύσεις των επιχειρήσεων παραμένουν αδύναμες σε όλες τις βιομηχανοποιημένες οικονομίες, ενώ οι καταναλωτές παραμένουν επιφυλακτικοί», επισημαίνει.
«Τη δεκαετία του ’80 με τη συμφωνία της Πλάζας και του Λούβρου καθώς και το 2009 στη σύνοδο κορυφής της ελίτ του G20 στο Λονδίνο, φαινόταν πως υπήρξε αναγνώριση ότι εάν οι χώρες ενεργήσουν μόνες τους, μπορεί να κάνουν πολιτικές επιλογές που ίσως αποβούν αμοιβαία καταστροφικές», υπογραμμίζει. «Το σημερινό ξέσπασμα αποπληθωριστικών πολέμων νομισμάτων ενέχει μία παρόμοια απειλή. Πώς θα ξεφύγει ο κόσμος από αυτόν τον κύκλο αποπληθωριστικών υποτιμήσεων;».
Τρεις χώρες χρειάζεται να αναλάβουν δράση, αναφέρει ο Στ. Κινγκ. «Στις ΗΠΑ, η Fed θα χρειαστεί να εγκαταλείψει τον στόχο της για αύξηση των επιτοκίων… Η Κίνα θα μπορούσε να εκτελέσει το δικό της μέρος επιταχύνοντας τις μεταρρυθμίσεις στις κεφαλαιαγορές με ιδιαίτερη έμφαση στην επέκταση της καταναλωτικής πίστης… Η Γερμανία θα πρέπει να συμφωνήσει ότι πρέπει να αντιμετωπίσει το παράλογα υψηλό πλεόνασμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της».
Και καταλήγει: «Εάν ο αποπληθωρισμός εδραιωθεί, εν μέρει θα οφείλεται στην απουσία συλλογικής δράσης. Πάρα πολλές χώρες και περιοχές νομίζουν ότι μπορούν εύκολα να λύσουν το δικό τους αποπληθωριστικό πρόβλημα μόνο με μία υποτίμηση. Σε παγκόσμιο επίπεδο όμως, η υποτίμηση δεν μπορεί να είναι η λύση. Εάν παίζουμε την αποπληθωριστική κολοκυθιά, το αποτέλεσμα θα είναι οδυνηρό».
Πηγή: enikos.gr