«Η Αυστρία είναι μια χώρα που συνηθίζει να σπάει τα πολιτικά ταμπού στην Ευρώπη. Πλησιάζοντας μια ανάσα από το να κάνουν τον Νόρμπερτ Χόφερ τον πρώτο ακροδεξιό αρχηγό κράτους μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Αυστριακοί ψηφοφόροι νομιμοποίησαν το Κόμμα της Ελευθερίας, του οποίου ο ρεβιζιονισμός και ο αντισημιτισμός θεωρούνταν κάποτε ανεπίτρεπτοι», αναφέρει ρεπορτάζ της εφημερίδας Financial Times για τις εξελίξεις στην Αυστρία και προσθέτει:
Η νίκη του Αλεξάντερ Βαν ντερ Μπέλεν, του υποψηφίου των Πρασίνων, δεν είναι λόγος εφησυχασμού. Το ποσοστό που έλαβε ο κ. Χόφερ θα ωφελήσει άλλα κόμματα, όπως το Εθνικό Μέτωπο στην Γαλλία, τα οποία ακολουθούν μια στρατηγική «απολύμανσης». Ακόμα και αν κέρδιζε ο κ. Χόφερ, οι άλλες κυβερνήσεις της Ε.Ε. δεν θα είχαν κάτι παραπάνω από το να κάθονται άπραγες και να ανησυχούν για τις εξελίξεις. Ο οστρακισμός δεν είναι πλέον επιλογή. Πολλά έχουν αλλάξει από το 2000, όταν άλλα κράτη μέλη επιφύλαξαν ψυχρή υποδοχή σε έναν αυστριακό κυβερνητικό συνασπισμό που περιελάμβανε και το Κόμμα της Ελευθερίας, τότε υπό τον ηγεσία του Γκέοργκ Χάιντερ».
Παράλληλα, το ρεπορτάζ σημειώνει: «Ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η απήχηση μιας Ευρώπης Φρούριο είναι να παρουσιαστεί η ανοιχτή κοινωνία ως η καλύτερη μορφή ασφάλειας. Φυσικά, χρειάζεται ένας γενναίος πολιτικός για να εξηγήσει ότι η εκτεταμένη μετανάστευση είναι ο νέος κανόνας, που απαιτεί καλύτερες πολιτικές ενσωμάτωσης παρά περισσότερους φράχτες. Αλλά η εναλλακτική είναι να εγκαταλειφθεί η πολιτική του φόβου, που δεν θα σώσε τα παλαιά κόμματα από την λήθη.
Το πιο σημαντικό μάθημα της Αυστρίας για την Ευρώπη είναι ότι ακόμα και αν τα παραδοσιακά κόμματα συνεργήσουν στην εγκατάλειψη των ανθρωπιστικών αξιών και στην υπονόμευση του διεθνούς δικαίου, θα χάσουν την εξουσία αν οι υποψήφιοι τους δεν έχουν θετικό όραμα να προσφέρουν».
στο 