Με αφορμή την ψήφιση του νέου μνημονίου η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει ότι «ο Τσίπρας του 2012, ο οποίος ήθελε να νικήσει το ‘Μερκελισμό’ και να καταγγείλει μονομερώς όλες τις συμφωνίες της Αθήνας με τους πιστωτές, αποτελεί παρελθόν.
Δεν υπάρχει πια όμως ούτε ο Τσίπρας του 2015, ο οποίος μετά τη νίκη του το 2015 είχε υποσχεθεί ότι τερματίζεται άμεση η πολιτική της λιτότητας. Ο έλληνας πρωθυπουργός συνειδητοποίησε ότι Δημοκρατία δεν υπάρχει μόνον στην Ελλάδα, αλλά ότι και οι άλλοι 18 πρωθυπουργοί της Ευρωζώνης έχουν ψηφοφόρους τους οποίους πρέπει να λαμβάνουν υπόψη.
Η απουσία της γραβάτας είναι το τελευταίο εναπομείναν κοινό στοιχείο του σημερινού Τσίπρα και του Τσίπρα του παρελθόντος. Μπορεί να πει κανείς, όπως το κάνουν πολλοί απογοητευμένοι οπαδοί του, ότι πρόδωσε τα πιστεύω του. Μπορεί όμως επίσης να πει κανείς ότι μετά τις τεράστιες αρχικές δυσκολίες κατά τους πρώτους μήνες στην εξουσία, διδάχθηκε πολύ γρήγορα και πάρα πολλά».
Όταν κυβερνούσαν στην Αθήνα ο συντηρητικός Αντώνης Σαμαράς και πριν από αυτόν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Τσίπρας ασκούσε μια ακραία αντιπολίτευση υποσχόμενος τον ουρανό με τ΄ άστρα στους Έλληνες που εντέλει τον ψήφισαν γι΄ αυτό το λόγο. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει μεν ορισμένους περίεργους αντιπολιτευτικούς ελιγμούς, οι υποσχέσεις του όμως είναι μετρημένες. Οι εποχές των μεγάλων υποσχέσεων και δήθεν εύκολων λύσεων έχουν παρέλθει στην Ελλάδα».