“Ασαφή και απρόβλεπτο” χαρακτηρίζει τον ορίζοντα των διερευνητικών Ελλάδας – Τουρκίας ο τέως σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Πρωθυπουργού, Αλέξανδρος Διακόπουλος, καθώς όπως τονίζει “έχει περισσότερο να κάνει με την ειλικρίνεια των προθέσεων της άλλης πλευράς, η οποία είναι αμφίβολη”. Μιλώντας στα “ΝΕΑ” ο Αλέξανδρος Διακόπουλος χαρακτηρίζει τουλάχιστον ύποπτο το ότι η Τουρκία θέτει μετ’ επιτάσεως το θέμα της αποστρατικοποίησης, υπογραμμίζει την ανάγκη για αμυντική θωράκιση της χώρας με έμφαση στο Ναυτικό και τονίζει ότι πρέπει να αποδεχθούμε ότι μια λύση στα ελληνοτουρκικά, μέσω διμερούς συμφωνίας ή μέσω Χάγης “θα υπολείπεται ως έναν βαθμό των απώτερων επιδιώξεών μας”.
Στην ερώτηση για το εάν η έναρξη διερευνητικών σημαίνει αποκλιμάκωση και με τι ορίζοντα, ο κ. Διακόπουλος απάντησε ότι “η έναρξη των διερευνητικών δεν σημαίνει μόνο αλλά είναι και έμπρακτο αποτέλεσμα της αποκλιμάκωσης. Αυτός άλλωστε ήταν και ο όρος που τέθηκε από ελληνικής πλευράς. Ο ορίζοντας βέβαια είναι ασαφής και απρόβλεπτος, γιατί έχει περισσότερο να κάνει με την ειλικρίνεια των προθέσεων της άλλης πλευράς, η οποία είναι αμφίβολη. Από τη “διαρροή Τσαβούσογλου, τις αλλεπάλληλες επιθετικές έως προσβλητικές δηλώσεις του Ερντογάν και άλλων αξιωματούχων, μέχρι τις συνεχιζόμενες παράνομες NAVTEX, όλα κατατείνουν στο ότι η Τουρκία προσπάθησε να αποτρέψει την επανέναρξη των διερευνητικών επιρρίπτοντας την ευθύνη στη χώρα μας. Θα ήταν ευχής έργο να έμπαιναν χρονοδιαγράμματα για να μην δοθεί η δυνατότητα στην Τουρκία να παρελκύσει τη διαδικασία. Υπό αυτή την έννοια είναι μάλλον καλό που η προσοχή της Ε.Ε. αλλά και Γερμανίας, ΗΠΑ είναι στραμμένη πάνω στις διερευνητικές. Η όλη αποσταθεροποιητική δράση της Τουρκίας στην περιοχή και η συνακόλουθη προσοχή της διεθνούς κοινότητας, έχει σαν αποτέλεσμα να έχουν στενέψει πολύ τα περιθώρια επιθετικών αντιδράσεων από πλευράς της. Βεβαίως για να μην γελιόμαστε, δεν είναι όλα εύκολα- ούτε όλα θέμα τουρκικής στάσης. Θα πρέπει κι εμείς όλοι, πολιτικό σύστημα, ΜΜΕ και κοινωνία, να καταλάβουμε και να αποδεχθούμε ότι αν ποτέ υπάρξει κάποιας μορφής συμφωνία ή λύση (έστω και μέσω Χάγης) αυτή θα υπολείπεται σε έναν βαθμό των απώτερων επιδιώξεών μας. Αυτό θα είναι το αντίτιμο της ειρηνικής επίλυσης, της σταθερότητας και της απαλλαγής από τον βραχνά της αβεβαιότητας, των συνεχών προκλήσεων και προστριβών.