Η Ευρώπη θα έχει σύντομα περισσότερα φυσικά εμπόδια για τα εθνικά της σύνορα από ό, τι κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου αναφέρει ο Economist σε δημοσίευμα του υπό τον τίτλο «Περισσότεροι γείτονες βάζουν περισσότερα σύνορα».
Η προσφυγική κρίση του τρέχοντος έτους, σε συνδυασμό με τη συνεχιζόμενη διαμάχη της Ουκρανίας με τη Ρωσία, έχει οδηγήσει τις κυβερνήσεις στην δημιουργία φυσικών συνόρων με τείχη και φράχτες ασφαλείας σε όλη την Μεσόγειο και την Ανατολική Ευρώπη.
Στις 15 Σεπτεμβρίου η Ουγγαρία ολοκλήρωσε ένα φράχτη κατά μήκος των συνόρων της με τη Σερβία, ένα σημαντικό σημείο εισόδου για τους πρόσφυγες στην πορεία τους προς την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ).
Μέσα σε λίγες ώρες, πάνω από 60 άτομα συνελήφθησαν για απόπειρα παραβίασης των εμποδίων αυτών σε μια μεγάλης κλίμακας πορεία τις προηγούμενες ημέρες. Η Ουγγαρία είναι η τελευταία στη σειρά χώρα που φτιάχνει φράκτες κατά μήκος των νότιων συνόρων της στις παρυφές της ζώνης Σένγκεν.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, η Ισπανία περιέφραξε τους μαροκινούς θύλακες της Θέουτα και της Μελίγια, ακολούθησαν το 2012 η Ελλάδα και η Βουλγαρία που σήκωσαν φράκτες στα σύνορα με την Τουρκία. Ενώ υπάρχουν φήμες ότι η Ρουμανία μελετά την οικοδόμηση αντίστοιχων συνόρων, τη στιγμή που η Ουκρανία άρχισε να σφραάγίζει τα σύνορα της με τη Ρωσία το περασμένο έτος.
Από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, 40 χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν δημιουργήσει φράκτες ενάντια σε 64 από τους γείτονές τους. Οι περισσότερες ανέφεραν ως δικαιολογίες ότι ανησυχούν για την ασφάλεια και θέλουν να προλάβουν την παράνομη μετανάστευση. Πάνω από 30 από τις αποφάσεις αυτές έγιναν μετά την 11η Σεπτεμβρίου, 15 εκ των οποίων φέτος. Στη Μέση Ανατολή, οι πόλεμοι στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία, καθώς και το σχετικό κύμα των προσφύγων οδήγησαν τις περισσότερες χώρες να κλείσουν τα σύνορα.
Μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, όταν θα ολοκληρώσει το συνοριακό τείχος του με την Ιορδανία, το Ισραήλ θα έχει περιφράξει τη χώρα εξ ολοκλήρου. Στην Ασία επίσης τα τείχη και οι φράχτες, τα οποία σε γενικές γραμμές έχουν σχεδιαστεί για την πρόληψη της παράνομης μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών και όχι για να σφραγίσουν τα αμφισβητούμενα σύνορα, έχουν πολλαπλασιαστεί, αν και το Κασμίρ παραμένει ένας άκρως στρατιωτικοποιημένο παράδειγμα.
Μερικές προτάσεις για τους συνοριακούς φράχτες είναι λιγότερο πιθανές από άλλες. Το 2013 η Βραζιλία ανακοίνωσε ένα «εικονικό» τείχος, που παρακολουθείται από μη επανδρωμένα αεροσκάφη και δορυφόρους, γύρω από ολόκληρα σχεδόν τα σύνορά της. Μήκους 15.000 χλμ. Ξεκίνησε φέτος τις εργασίες για τα τμήματα της Παραγουάης και της Βολιβίας, τα οποία είναι βασικά για το λαθρεμπόριο. Αλλά οι σκεπτικιστές επισημαίνουν ότι μεγάλο μέρος των συνόρων της Βραζιλίας διασχίζει το τροπικό δάσος που είναι αδιάβατο και δύσκολο θα ελεγχθεί. Ακόμη και σε πιο προσβάσιμο έδαφος, η υψηλής τεχνολογίας ασφάλεια των συνόρων συχνά αποτυγχάνει.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες, που έχουν οχυρώσει αρκετές φορές τα σύνορά τους με το Μεξικό, και η Σαουδική Αραβία, η οποία έχει φράξει πέντε από τα σύνορά της από το 2003, έχουν προσπαθήσει πολύ με προτάσεις που ήταν είτε πολύ ακριβές ή δεν λειτούργησαν (ή και τα δύο). Για τις περισσότερες χώρες, τα συρματοπλέγματα ή οι ηλεκτρικοί φράκτες, σε συνδυασμό με τα χαντάκια και τις ζώνες προστασίας, είναι η πραγματικότητα. Ευτυχώς, σε αντίθεση με τον Ψυχρό Πόλεμο, δεν πυροβολούν πλέον τους παραβάτες των νέων συνόρων της Ευρώπης.