O γιατρός Μιχάλης Χαραλαμπίδης μένει στη Θεσσαλονίκη. Για να ζήσει μια αξιοπρεπή ζωή όμως θα πρέπει να εγκαταλείψει την Ελλάδα.
Πριν από 3 χρόνια ωστόσο άλλα σκεπτόταν. Τότε εργαζόταν εθελοντικά σε ένα ιατρείο για φτωχούς και έκανε αγώνα για να παραμείνει στη χώρα.
Σήμερα βλέπει το μέλλον του στο εξωτερικό. «Θα μεταναστεύσω στη Γαλλία, στο Βέλγιο ή στην Ελβετία, γιατί μαθαίνω γαλλικά», λέει.
«Δεν το θέλω κατά βάθος γιατί το σπίτι μου είναι εδώ. Θέλω να βοηθήσω τους ανθρώπους εδώ, αλλά δεν επιτρέπουν οι συνθήκες να κάνω μεγάλα όνειρα».
Με μια πρώτη ματιά φαίνεται παράλογο. Γιατί μετά από χρόνια στην ανεργία ο Μιχάλης βρήκε δουλειά ως γαστρεντερολόγος σε δημόσιο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Αλλά στο μυαλό του υπερτερεί η σκέψη ότι η κρίση προσδιορίζει τη ζωή του.
«Δεν υπάρχει πια διάθεση»
«Οι συνθήκες στο νοσοκομείο δεν είναι καλές, Δεν διαθέτουμε όλα τα μηχανήματα θεραπείας και τον κατάλληλο εξοπλισμό για να κάνουμε τη δουλειά μας.
Το ιατρείο στο οποίο εργαζόταν ο Μιχάλης έκλεισε λόγω κακοδιαχείρισης ας όπως πρέπει. Κάτω από αυτές τις συνθήκες η δουλειά μας είναι δύσκολη. Έχω την εντύπωση ότι δεν μπορώ να βοηθήσω όσους με χρειάζονται όπως θα ήθελα».
Ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης νιώθει ότι οι κακές συνθήκες στον τομέα υγείας τον ωθούν να φύγει. Οι μισθοί είναι της πείνας, το προσωπικό λιγοστό, υπάρχει έλλειψη χρημάτων για μηχανήματα. Έτσι άρχισε να μαθαίνει γαλλικά πριν τρία χρόνια.
Από τότε η κρίση οξύνθηκε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. «Πριν από 2, 3 χρόνιας έβλεπες κόσμο στους δρόμους να τρώει και να πίνει. Σήμερα αυτό είναι σπάνιο. Δεν έχει σχέση με τα χρήματα, φυσικά μπορούν οι άνθρωποι να βγουν, αλλά δεν έχουν πλέον τη χαρά, τη διάθεση να το κάνουν».
Σήμερα, ένας στους τέσσερεις Έλληνες είναι άνεργος, κάτω των 25 ετών ένας στους δύο. Μέτρα λιτότητας, πολιτική ασάφεια, κλείσιμο τραπεζών, όλα αυτά προκαλούν ανασφάλεια στους κατοίκους της Θεσσαλονίκης και ψαλιδίζουν τις ελπίδες ότι κάποτε η Ελλάδα θα επανακάμψει.
«Είμαι ανεξάρτητη από το ευρώ»
Αλλά τι θα φέρει το μέλλον παραμένει άγνωστο και για την 38χρονη Νάντια Καλογεροπούλου, που έχει ειδικευτεί στην αγροτική οικονομία.
Από την έναρξη της κρίσης είναι άνεργη. Όταν όμως μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού έκλεισαν οι τράπεζες, κράτησε την ψυχραιμία της στη θέα ενός υπερπλήρους ψυγείου. Ήταν γεμάτο με φρούτα και λαχανικά, που αντάλλαξε δωρεάν με τη δική της εργασία.
Δεν ήταν υποχρεωμένη να κάθεται στην ουρά ώρες ολόκληρες στα μηχανήματα αυτόματης συναλλαγής, γιατί έχει απαγκιστρωθεί από το ευρώ, όσο αυτό γίνεται φυσικά.
«Όλοι κατατρόμαξαν όταν έκλεισαν οι τράπεζες, αλλά για μένα ήταν μια συνηθισμένη μέρα, όπως οι άλλες. Πριν κλείσουν είχα πάει σε μια αγορά ανταλλαγής υπηρεσιών με προϊόντα και γέμισα το ψυγείο μου πληρώνοντας με «ΚΟΙΝΑ». Ποιος ασχολείται τώρα με τις τράπεζες; Μου δίνουν ασφάλεια, αλλά ξέρω ότι μόνο τη δύναμή μου πρέπει να εμπιστεύομαι».
Έτσι από καριερίστρια η Νάντια απέκτησε εμπειρία στο να διαχειρίζεται με το καλύτερο δυνατό τρόπο τη ζωή. Ό,τι έχει ανάγκη το πληρώνει με ένα τοπικό εναλλακτικό εικονικό νόμισμα, το «ΚΟΙΝΟ», προσφέροντας υπηρεσίες, για παράδειγμα φτιάχνει κανείς μόνος του σαπούνι. Ένα ευρώ ισοδυναμεί με ένα «ΚΟΙΝΟ».
«Δεν εξαρτώμαι πλέον από το ευρώ των τραπεζών. Ζω στο δικό μου σπίτι και ξέρω ότι δεν πρόκειται να πεινάσω. Γιατί μπορώ να ανταλλάξω υπηρεσίες έναντι τροφίμων. Μπορώ ίσως και να φιλοξενήσω κάποιον άλλο. Διότι δεν εξαρτώμαι από το ευρώ».
Το Grexit
Το εναλλακτικό παντοπωλείο Σ. ΠΑ.ΜΕ. που εργάζονται πριν τρία χρόνια εθελοντικά η Νάντια, έχει κλείσει λόγω κακοδιαχείρισης. Τώρα τρεις φορές την εβδομάδα μαγειρεύει σε ένα μπαρ με κρασιά.
Αλλά και η «ΠΡΑΞΗ», το ιατρείο για φτωχούς, όπου το 2012 ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης εργαζόταν εθελοντικά, δεν υπάρχει πια. Οι γιατροί πήγαν στην Κω, όπου προσφέρουν υπηρεσίες στους πρόσφυγες. Η καθημερινότητα στη Θεσσαλονίκη έγινε πιο σκληρή.
Όλοι προσπαθούν να τα βγάλουν κάπως πέρα, το Grexit είναι πανταχού παρόν, σαν ένα τζίνι εγκλωβισμένο σε μπουκάλι, που δεν ξέρει κανείς εάν είναι καλό ή κακό. Φόβος για έξοδο από την ευρωζώνη;
Ο Μιχάλης το φοβάται έντονα. «Θα ήταν η καταστροφή. Εάν έρθει, θα πάψουμε να είμαστε Ευρωπαίοι. Δεν πρόκειται για το ευρώ ή τη δραχμή, πρόκειται για την ιδέα». Αντίθετα η Νάντια Καλογεροπούλου δεν φοβάται, το αντίθετο μάλιστα. Καταγγέλλει τα μέτρα λιτότητας και τις ιδιωτικοποιήσεις και παρομοιάζει τους Έλληνες με σκλάβους. Ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, παρά τη συνεχιζόμενη κρίση.
«Αποφάσισα να μείνω ανοιχτή σε όλα. Να αντιμετωπίζω ότι κι αν έρχεται. Δεν μπορώ και δεν θέλω να κάνω σχέδια. Είμαι ικανοποιημένη και ευγνώμων γι αυτό το στιλ ζωής. Έχω όλα όσα χρειάζομαι».
Πηγή: DW
στο 