Η διευθέτηση του χρέους αποτελεί προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, ενώ διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις είναι ούτως ή άλλως αναγκαίες, αναφέρει ο υπεύθυνος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μηλιός.
Τη φημολογία περί φυγής καταθέσεων και GREXIT έχουν ξεκινήσει οι ηγεσίες των νυν κυβερνητικών κομμάτων της Ελλάδας, υποστηρίζει ο υπεύθυνος της Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας, Γιάννης Μηλιός. Πρόκειται για μια «πράξη απελπισίας» που έχει ως στόχο να «τρομοκρατήσει» τους έλληνες πολίτες. Σε αντίθεση όμως με το 2012 η «κινδυνολογία» αυτή δεν πρόκειται να επηρεάσει τους ψηφοφόρους. Και όχι μόνο.
Όπως επισημαίνει σε συνέντευξη του προς την Deutsche Welle στο Βερολίνο, τούτη τη φορά οι υποστηρικτές ενός GREXIT στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή ήταν λίγοι αλλά και πολύ σύντομα σίγησαν πάλι. Αυτό αφορά και τη Γερμανία:
«Είναι κρίμα που κάποιοι γερμανοί αξιωματούχοι ακολούθησαν στην αρχή για λίγο αυτή την ανεύθυνη πολιτική που στο κάτω-κάτω πλήττει τα συμφέροντα της Ελλάδας και της Ευρώπης, αποσταθεροποιεί το οικονομικό κλίμα, αποσταθεροποιεί την χρηματοπιστωτική αξιοπιστία ολόκληρης της Ευρώπης. Είναι ευτυχές γεγονός ότι πολύ γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν έχει κανένα νόημα μια τέτοια πολιτική.».
Θα αξιοποιήσει η Ελλάδα την ευκαιρία ενός κουρέματος;
Πολύ περισσότερο όταν η πολιτική της λιτότητας που έχει συμφωνηθεί μεταξύ των δανειστών και της νυν κυβέρνησης οδηγεί σε αδιέξοδο. Όπως διευκρινίζει ο Γιάννης Μηλιός, για να είναι σε θέση η Ελλάδα να πληρώνει τους τόκους των δανείων θα πρέπει από το 2016 και μετά για δεκαετίες να έχει ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ της τάξεως τουλάχιστον του 4,5%. Εκτός από το ότι καμία χώρα δεν θα μπορούσε να πετύχει έναν τέτοιο στόχο, τα όποια χρήματα του πλεονάσματος που θα επιτυγχάνονται θα ήταν πιο αποδοτικά εάν αξιοποιούνταν για την «ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή». Κάτι τέτοιο προϋποθέτει όμως τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Σε αυτό το σημείο ο κ. Μηλιός αναπτύσσει την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για κούρεμα του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και την αποπληρωμή του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης σύμφωνα με το παράδειγμα της Γερμανίας το 1953. Μια αντίστοιχη λύση θα καθιστούσε βιώσιμο το χρέος της Ελλάδας, ενώ θα είχε παράλληλα και μια ηθική διάσταση: «Δηλαδή ότι το 1953, όταν η Δυτική Γερμανία βρέθηκε σε μια παρόμοια κατάσταση με αυτή που βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα, το ελληνικό κράτος συνομολόγησε μαζί με τους άλλους δανειστές της Γερμανίας συμφωνία για περικοπή χρέους προκειμένου να μπορέσει να υπάρξει αυτό που μετά ονομάσαμε γερμανικό θαύμα: δηλαδή, η γρήγορη ανάπτυξη της χώρας και η βελτίωση της κατάστασης της πλειοψηφίας του γερμανικού λαού. Κάτι τέτοιο λοιπόν θα πρέπει να το δει ο ευρωπαίος πολίτης στα σημερινά δεδομένα», ανέφερε ο κ. Μηλιός.
Η Γερμανία τότε αξιοποίησε την ευκαιρία που της δόθηκε. Κατά πόσο θα την αξιοποιήσει όμως σήμερα και η Ελλάδα; Η δυσπιστία των ευρωπαίων πολιτών και των κυβερνήσεών τους είναι μεγάλη. Γιατί λοιπόν να εμπιστευθούν μια κυβέρνηση της Αριστεράς; Επειδή, όπως τονίζει ο Γιάννης Μηλιός, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το «κατεξοχήν κόμμα των μεταρρυθμίσεων». Σύμφωνα με τον κ. Μηλιό «η αναθεώρηση του φορολογικού συστήματος, η πάταξη της διαφθοράς, της λαθρεμπορίας, η διαφάνεια στο δημόσιο, η επιτάχυνση των διαδικασιών, το ευνοϊκό περιβάλλον για τις επενδύσεις είναι στους άμεσους στόχους μας.».
Παραμονή της Ελλάδας σε πρόγραμμα;
Παρά τις όποιες καλές προθέσεις, γεγονός είναι πάντως ότι οι δανειστές εξακολουθούν να επιμένουν ως προς την παραμονή της Ελλάδας σε πρόγραμμα έτσι ώστε να είναι δεσμευτικές τόσο η εφαρμογή διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων όσο και η δημοσιονομική σταθεροποίηση. Κατά πόσο θα δεχόταν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συμφωνία που θα προέβλεπε τη σταδιακή περικοπή του χρέους ανάλογα με την πρόοδο στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων;
«Όροι για να ασκήσουμε την πολιτική μας δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεκτοί. Γιατί μέχρι στιγμής οι όροι δεν ήταν μια ουσιαστική μεταρρύθμιση του κράτους, αλλά, ήταν η κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, η διάλυση της κοινωνίας, μέτρα περικοπών τα οποία οδήγησαν μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού σε ανθρωπιστική κρίση. Αν λοιπόν μιλάμε για κάτι τέτοιο είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να το δεχτούμε. Από εκεί και πέρα, δεν περιμένουμε να μας υποδείξουν τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να κάνουμε. Εμείς είμαστε το κόμμα που ήρθε ακριβώς για να αλλάξει το διεφθαρμένο, και αν θέλετε, το παλαιοκομματικό κλίμα το οποίο επικρατεί στη σημερινή δημόσια διοίκηση αλλά και γενικότερα στο δημόσιο βίο της χώρας. Ήρθαμε να βάλουμε τάξη αλλά και να περάσουμε κανόνες κοινωνικής δικαιοσύνη και διαφάνειας. Το θέμα του χρέους, λοιπόν, θα πρέπει να ιδωθεί ως μια προϋπόθεση για να μπορέσει να ανακάμψει και η Ελλάδα αλλά και η Ευρώπη. Από εκεί και πέρα οι μεταρρυθμίσεις που είναι στην αρμοδιότητα μιας ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού, που είναι δηλαδή ζήτημα εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, θα γίνουν με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έτσι και αλλιώς.»
Οι δανειστές πάντως διατηρούν μια άλλη άποψη. Ενδεικτική για αυτή τη στάση είναι δήλωση εκπροσώπου του επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, ο οποίος διεμήνυσε το Σαββατοκύριακο ότι η στρόφιγγα της ρευστότητας προς τις ελληνικές τράπεζες θα μένει ανοιχτή όσο η Ελλάδα βρίσκεται σε πρόγραμμα και τηρεί τις δεσμεύσεις. Για το Γιάννη Μηλιό η δήλωση αυτή είναι και «ακατανόητη» και «συγκεχυμένη»: «Τι εννοεί ο Μάριο Ντράγκι, ότι θα οδηγήσει τις ελληνικές ή οποιεσδήποτε άλλες τράπεζες στο όριο της κατάρρευσης; Δηλαδή, θα δημιουργήσει συνθήκες Λίμαν Μπράδερς στην Ευρώπη; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή είναι η πρόθεση του ή η σκέψη του. Κάτι άλλο θα εννοεί σίγουρα που θα πρέπει να διευκρινιστεί.»