Η Die Welt του Βερολίνου χρησιμοποιεί τη συνάντηση της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ με τη γενική διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ στο Βερολίνο ως αφορμή για να επισημάνει μια αλλαγή συσχετισμών στο πεδίο της ευρωπαϊκής πολιτικής και στον τρόπο διαμόρφωσής της.
Σύμφωνα με την ανάλυση της εφημερίδας του Βερολίνου, «η γερμανική κυριαρχία στην ευρωζώνη αποτελεί παρελθόν. Η καγκελάριος διστάζει να πάρει το ρίσκο σκληρών όρων λιτότητας για την Αθήνα – κυρίως λόγω της Γαλλίας».
Ο αρθρογράφος σχολιάζει τον άκρως εμπιστευτικό χαρακτήρα στη συνάντηση Μέρκελ-Λαγκάρντ καθώς και στο ακόλουθο δείπνο της καγκελαρίου με τον πρόεδρο της Κομισιόν Γιούνκερ. Η παρουσία των δύο στο Βερολίνο «δίνει την εντύπωση ότι εν τέλει είναι πάλι η Μέρκελ αυτή που αποφασίζει», σημειώνει η Welt, για να τονίσει ωστόσο ότι «δεν είναι πια έτσι», εξαιτίας των μετατοπίσεων που προκάλεσαν στην Ευρώπη η μεταναστευτική κρίση, το Brexit αλλά και η εκλογική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ.
Αμοιβαίες υποχωρήσεις
Η Die Welt σημειώνει ότι «η γερμανική κυβέρνηση επιχείρησε να συσκοτίσει την ορθή εντύπωση περί αλλαγής πολιτικής» που δόθηκε με τις δηλώσεις του προέδρου του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ για «λιγότερη λιτότητα» και «περισσότερες μεταρρυθμίσεις». Και υπογραμμίζει: «Με την αποχώρηση των Βρετανών και την ντε φάκτο αναστολή της άρσης των συνοριακών ελέγχων εντός της ζώνης Σένγκεν η Ευρώπη έχασε το φωτοστέφανο του μη αναστρέψιμου.
Αν αποχωρούσε τώρα τρικλίζοντας και η Ελλάδα από το ευρώ, θα εδραιωνόταν η εντύπωση ότι η ένωση των κρατών αποσυντίθεται σε πολλά σημεία». Αυτό δεν πρέπει να συμβεί, υπογραμμίζει η εφημερίδα, αναφερόμενη σε διανοούμενους και think tank στις Βρυξέλλες και αλλού που ζητούν επενδύσεις ως ανάχωμα που θα αποτρέψει την κατάρρευση της Ευρώπης. «Όποιος θέλει να αποτρέψει την ανάληψη της γαλλικής προεδρίας από τη Μαρίν Λεπέν δεν μπορεί να κόπτεται πλέον τόσο πολύ για μικροπράγματα όπως οι στόχοι για το έλλειμμα.
Η Μέρκελ ξέρει ότι δεν βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση», σχολιάζει η Welt και επιχειρεί μια εκτίμηση: «Η συμφωνία ανάμεσα στη γερμανική κυβέρνηση και το ΔΝΤ θα μπορούσε επομένως να είναι η εξής: Η κυρία Λαγκάρντ να εγκαταλείψει το μαξιμαλιστικό αίτημα για νέο κούρεμα χρέους για την Ελλάδα.
Αυτό θα είχε εξάλλου μόνο συμβολική επίδραση. Οι ξένοι προς τα δεδομένα των αγορών όροι αποπληρωμής των ελληνικών δανείων ήδη αντιστοιχούν σε μερική παραίτηση από τις απαιτήσεις (σ.σ. των δανειστών). Γι αυτό η κυρία Μέρκελ αποχαιρετά αθόρυβα τη λιτότητα».
στο 