Το νέο δεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑfD) είναι παιδί της καγκελαρίου, ήδη λόγω ονόματος. Η Μέρκελ πρέπει επιτέλους να παραδεχτεί λάθη αν δεν θέλει να παραδώσει οριστικά τo 20% των ψηφοφόρων στους λαϊκιστές.
Παντού διαβάζει και ακούει κανείς ότι η πολιτική της Μέρκελ για το προσφυγικό καταψηφίστηκε. Για πρώτη φορά το κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (ΑfD) παίρνει περισσότερες ψήφους από το χριστιανοδημοκρατικό κόμμα (CDU).
Aκόμα και η ίδια η καγκελάριος φαίνεται πως το παραδέχεται από τη μακρινή Κίνα στη συνάντηση κορυφής των G-20: “Φυσικά και έχει να κάνει λίγο με την προσφυγική πολιτική”, δήλωσε. Πάλι καλά, σχολιάζει ο αρθρογράφος της Die Welt.
Oι πρόσφατες τοπικές εκλογές Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία αποτελούν πράγματι τομή , αλλά όχι με την έννοια ότι τώρα πρέπει να αλλάξει την πολιτική της στο προσφυγικό. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει πια, διότι την εφαρμόζει ήδη εδώ και καιρό.
Aφότου το Σεπτέμβριο οι προσφυγικές ροές ξέφυγαν από τον έλεγχο, η καγκελάριος προσπάθησε επί βδομάδες, με δυναμικό τρόπο, να επιβάλει την κατανομή των προσφύγων στην Ευρώπη ασκώντας ηθική, πολιτική και οικονομική πίεση. Διότι, σε αντίθεση με την ευρωκρίση οι γείτονες αυτή τη φορά δεν υπέκυψαν.
Δέσμια της ρητορικής της και του προέδρου του χριστιανοκοινωνικού κόμματος Χορστ Ζέεχοφερ, ο οποίος θέτει διαρκώς θέμα εξουσίας, (η Μέρκελ) έσπευσε να κάνει μια -ολοένα και πιο ακριβή πολιτικά- συμφωνία με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν.
Ο ανθρωπιστικός και πολιτικά απαιτητικός πυρήνας της συμφωνίας Ευρωπαϊκής Ενωσης με την Τουρκία, το οποίο ήθελε να επιτύχει η καγκελάριος δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα. Ούτε η Ελλάδα στέλνει αξιόλογο αριθμό παράτυπων μεταναστών στην Τουρκία, ούτε η Ε.Ε. δέχεται ως αντιστάθμισμα νόμιμους πρόσφυγες οι οποίοι αιτούνται ασύλου.
Αντ΄αυτού η Ευρώπη βρήκε έναν φύλακα των συνόρων στον οποίο κυριαρχεί το οργανωμένο έγκλημα, το κράτος νάνο “Μακεδονία”, γράφει η Die Welt.
Ετσι η προσφυγική πολιτική πολιτική της Μέρκελ έγινε παρελθόν. Διατήρησε εντούτοις την ρητορική της. Πεισματικά επέμενε να τονίζει ακόμα και λίγες μέρες πριν από τις εκλογές στο στο κρατίδιο Μεκλεμβούργο-Δυτική Πομερανία “Θα τα καταφέρουμε”.
Γιατί όμως η Μέρκελ δεν αναπροσάρμοσε -μέχρι τώρα- την ρητορική της; Γιατί να συνεχίσει να λέει “Θα τα καταφέρουμε” και όχι “Καταλάβαμε”, όπως έκανε ο προκάτοχός του Γκέρχαρντ Σρέντερ μετά από εκλογικές ήττες;
Μετά την αποτυχία της προσφυγικής της πολιτικής στην Ειδομένη έκανε στους Γερμανούς μιαν άλλη πιο δελεαστική προσφορά: “Eπιθυμώ να μην είμαι η αιτία”, όπως έγραφε ο ποιητής Ματίας Κλαούντιους πριν από 200 χρόνια. Η Γερμανία δεν ήταν η αιτία που έκλεισε ο βαλκανικός διάδρομος. Αυτό το οργάνωσε η Αυστρία και το χρηματοδότησε μαζί με τη μισή Ανατολική Ευρώπη. Για τη Βιέννη, οι Γερμανοί κουνούσαν το κεφάλι, ενώ τους Ούγγρους του Ορμπαν τους περιφρόνησαν. Ομως, δέχτηκαν ευχαρίστως την άρση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης των γερμανικών κρατικών υπηρεσιών και το άδειασμα των γυμναστηρίων.
Πολλοί στη διοικητική ελίτ και εκπληκτικά πολλοί στο χώρο της οικονομίας σκέφτονται με τον ίδιο τρόπο. Αλλά όχι και όλοι στη χώρα.
Ιδίως οι πολίτες οι οποίοι έχουν λιγότερο χρόνο να ενημερωθούν αισθάνονται ανασφάλεια. Εάν είναι προφανώς τόσο εύκολο να κλείσουν τα σύνορα , γιατί λέγεται με έμφαση το ακριβώς αντίθετο; Τέτοιες αντιφάσεις καθιστούν εύκολο στο κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) να κεφαλαιοποιήσει πολιτικά την ανασφάλεια των πολιτών.
Η καγκελάριος, η οποία είναι πρωταθλήτρια στο να προσαρμόζει την πολιτική της, θα προσαρμόσει και τη γλώσσα της. Θα πρέπει να επιδιώξει την αντιπαράθεση με τους Πράσινους στο θέμα της παραμονής ή μη των προσφύγων, των οποίων απορρίπτεται η αίτηση ασύλου, έστω και αν δημιουργηθούν εμπόδια στις επόμενες διαπραγματεύσεις για τη δημιουργία συνασπισμού μαζί τους μετά τις εθνκες εκλογές του 2017.
Δυσκολότερο θα είναι όμως να «επικοινωνήσει» το τίμημα της συμφωνίας με την Τουρκία. Στον Ερντογαν δεν υποσχέθηκαν μόνο την κατάργηση της βίζας, αλλά και την μετεγκατάσταση 200.000-250.000 προσφύγων από την Τουρκία στην Ευρώπη.
Εξακολουθούν να υπάρχουν σοβαροί και πολύ σοβαροί λόγοι να δεχτούμε Σύρους, αλλά θέλουμε πραγματικά να αφήσουμε την επιλογή στον Ερντογαν; Η ελπίδα των χριστιανοδημοκρατών ότι οι ψηφοφόροι θα πίστευαν ότι η προσφυγική κρίση πέρασε αποδείχτηκε απατηλή στο Μεκλεμβούργο.
Το εκλογικό αποτέλεσμα έχει ένα καλό : Μπορεί κανείς ακόμα να προσπαθήσει πριν από τις εθνικές ομοσπονδιακές εκλογές να κάνει μια ειλικρινή συζήτηση για το θέμα αυτό.