Να αποσυρθεί το
νομοσχέδιο για τους δασικούς χάρτες ζητούν το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, το Γεωτεχνικό
Επιμελητήριο Ελλάδος (ΓΕΩΤΕΕ), ο
Σύνδεσμος των Ελληνικών Εταιρειών-Γραφείων Μελετών (ΣΕΓΜ), ο Πανελλαδικός
Σύνδεσμος Μελετητών Γεωτεχνικών (ΠΑΣΥΜΕΓΕ) και η Πανελλήνια Κίνηση Δασολόγων
(ΠΚΔ).
Σε συνέντευξη τύπου
που έδωσαν από κοινού οι πρόεδροι των παραπάνω φορέων κ. Γιώργος Στασινός,
Σπύρος Μάμαλης, Κώστας Καλέργης, Νίκος Χλύκας και Θανάσης Μπουζινέκης,
αντίστοιχα, αναφέρθηκε με έμφαση ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου όχι μόνο δεν
θα επισπεύσουν τις διαδικασίες ολοκλήρωσης των δασικών χαρτών, αλλά –αντίθετα -
θα επιβραδύνουν την κατάρτιση του δασολογίου.
Το Κτηματολόγιο και το Δασολόγιο είναι ένα από τα πλέον αναπτυξιακά έργα της
χώρας που πρέπει να γίνουν και ίσως έπρεπε να προηγηθούν όλων των άλλων, τόνισε
ο πρόεδρος του ΤΕΕ Γιώργος Στασινός. Και πρόσθεσε ότι για να κάνει κάποιος
επενδυτής μια επένδυση θα πρέπει να ξέρει αν αυτό, αν η έκταση στην οποία θέλει
να επενδύσει είναι προστατευόμενη περιοχή, δάσος, αρχαιολογικός χώρος, πόσο χτίζει,
τι χρήση μπορεί να έχει. Στη χώρα που ζούμε αυτή τη στιγμή έχουμε
καταφέρει να μην ξέρει ο πολίτης τίποτα από όλα αυτά. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο
του ΤΕΕ Γιώργο Στασινό, τελικός στόχος όλων πρέπει να είναι σε 2-3 χρόνια από
σήμερα όλη η πληροφορία για τους όρους δόμησης και τη χρήση γης κάθε σημείου να
είναι διαθέσιμη σε ένα πληροφοριακό σύστημα, σε έναν χάρτη, προσβάσιμο από
όλους. «Διαφορετικά, θα συνεχίζουμε το δρόμο της διαφθοράς και του απεριόριστου
χρόνου για την ολοκλήρωση ενός έργου», σημείωσε χαρακτηριστικά. Όπως επίσης
ανέφερε, χρειάζονται κανόνες για την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων, όπως είναι
η τυποποίηση των απαιτούμενων εγγράφων καθώς και η ηλεκτρονική διάθεση και
διεκπεραίωσή τους. «Πρέπει να πάμε σε ηλεκτρονικές διαδικασίες παντού» τόνισε ο
Πρόεδρος του ΤΕΕ δίνοντας έμφαση στη διαφάνεια, στην καταπολέμηση της
διαφθοράς, στην τήρηση των χρονοδιαγραμμάτων και στην εξυπηρέτηση πολιτών και
επενδυτών. Ειδικά για το θέμα της οριοθέτησης των οικισμών προ του 1923, ο
Πρόεδρος του ΤΕΕ έκανε ιδιαίτερη αναφορά στις προβλέψεις του νομοσχεδίου
υποστηρίζοντας ότι οι διατάξεις που προβλέπουν παραπομπή του θέματος σε
επιτροπή που ορίζει ο Υπουργός και μετά απόφαση του ίδιου του Υπουργού, γυρίζει
τη χώρα 30-40 χρόνια πίσω, κάνοντας οξείες παρατηρήσεις για το τι μπορεί να
σημαίνει αυτό.
Ο κ. Σπύρος Μάμαλης
υπογράμμισε πως περίπου για το 50% της ελληνικής έκτασης έχουν καταρτισθεί ή
είναι υπό κατάρτιση οι δασικοί χάρτες, αλλά για το λιγότερο του 1% οι χάρτες
είναι κυρωμένοι. Ανέφερε ακόμη πως όχι μόνο οι πολίτες, αλλά και το ίδιο το
κράτος θα πρέπει να γνωρίζει και να διαφυλάττει την περιουσία του και να μην
την αφήνει στα χέρια καταπατητών, ενώ υπογράμμισε πως για την κατάρτιση του
Κτηματολογίου είναι απαραίτητη η ύπαρξη των δασικών χαρτών.
Από την πλευρά του ο κ. Κώστας Καλέργης, τόνισε ότι το νομοσχέδιο είναι σε
λάθος κατεύθυνση, γυρνάει τη χώρα πολλά χρόνια πίσω, δεν έχει αναπτυξιακό
πρόσημο, γι αυτό και πρέπει να αποσυρθεί. Και ανέφερε πως χωρίς τις
απαιτούμενες υποδομές, την αναγκαία τεχνογνωσία και το εξειδικευμένο προσωπικό
του ιδιωτικού τομέα, η σύνταξη των δασικών χαρτών δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Στη συνέχεια ο κ. Νίκος Χλύκας δήλωσε ότι για 22 νομούς έχουν θεωρηθεί οι
δασικοί χάρτες αλλά δεν έχουν αναρτηθεί, ώστε να ακολουθήσουν η υποβολή και εκδίκαση
των αντιρρήσεων. Και επίσης τόνισε πως απουσιάζουν τα ποιοτικά κριτήρια για την
υλοποίηση του έργου, εκτιμώντας ότι θα κατακερματιστεί με την υλοποίηση
μικροαναθέσεων.
Τέλος ο κ. Θανάσης Μπουζινέκης, τόνισε πως για την ολοκλήρωση ενός δασικού χάρτη
απαιτείται εξειδικευμένη εργασία, αναφέροντας ως παράδειγμα ότι για το νομό
Αχαϊας, υπήρχαν 10.164 ψηφιακά αρχεία! Ωστόσο με χρηματοδότηση της ΕΚΧΑ και
ιδιώτες μελετητές ολοκληρώθηκαν σε τρία χρόνια δασικοί χάρτες για 22 νομούς της
χώρας. Τώρα, με το νομοσχέδιο –είπε χαρακτηριστικά- ο νομοθέτης ζητά από τον
διευθυντή δασών να εκτιμήσει αν μπορεί σε επίπεδο νομού να προχωρήσει ή όχι στη
ολοκλήρωση της σύνταξης δασικών χαρτών. Εξηγώντας αναλυτικά τις τεχνικές
δυσκολίες, εξέφρασε την άποψη ότι δεν είναι εφικτή η εφαρμογή όσων προβλέπει το
σχέδιο νόμου.