Το αίτημα για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους έχει ευρεία στήριξη από τους Ευρωβουλευτές σχεδόν όλου του φάσματος των πολιτικών ομάδων και δεν περιορίζεται στους 36 που υπέγραψαν την επιστολή-αίτημα προς τον Επίτροπο Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί, λέει σε δήλωσή του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κ. Χρυσόγονος.
Μάλιστα, ο κ. Χρυσόγονος θεωρεί πολύ πιθανόν να υπάρξει και νέα πρωτοβουλία, καθώς η ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους μπαίνει επιτακτικά για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και όπως τονίζεται στην πρωτοβουλία των 36, ζητούμενο ως το τέλος του χρόνου είναι να υπάρξει ένας οδικός χάρτης για τη ρύθμισή του.
Αναφερόμενος στην ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα στο Στρασβούργο για την πορεία του ελληνικού προγράμματος, ο κ. Χρυσόγονος τόνισε ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων ευρωβουλευτών μίλησαν, τάχθηκαν υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους.
Ειδικότερα, για τη στάση των σοσιαλδημοκρατών που πήραν τον λόγο, είπε ότι ήταν πολύ θετική. «Το ότι υπέγραψαν 36 δεν σημαίνει ότι και άλλοι δεν συμπορεύονται με αυτούς», τόνισε και πρόσθεσε ότι «υπάρχει ευρεία στήριξη ακόμη και από μερίδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και της ομάδας των Φιλελευθέρων», διευκρινίζοντας ότι ίσως για λόγους οργανωτικούς, η συγκεκριμένη πρωτοβουλία δεν ήταν ευρύτερη.
Στην ερώτηση, αν πρέπει να περιμένουμε μια νέα πρωτοβουλία με περισσότερους αποδέκτες, ο Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απάντησε «βεβαίως, είναι πιθανόν». Διαχώρισε πάντως τους συναδέλφους του, που ανήκουν σε ευρωσκεπτικιστικά κόμματα και «τάσσονται μεν υπέρ της ελάφρυνσης του χρέους της χώρας μας – την συνδέουν όμως με έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, το οποίο για μας δεν είναι αποδεκτό».
Αναπτύσσοντας τις θέσεις του για την εξέλιξη του χρέους, είπε ότι είναι σαφές ότι χρειάζεται ελάφρυνση, η οποία κάποια στιγμή θα γίνει. Το ζήτημα είναι να γίνει εγκαίρως, ώστε να μπορέσει η χώρα να περάσει σε τροχιά ανάκαμψης και να καταστεί οικονομικά βιώσιμη. Το να παίζουμε κρυφτούλι γύρω από το θέμα του χρέους, δεν ωφελεί τελικά ούτε τους δανειστές μακροπρόθεσμα, αν υποθέσουμε ότι σκοπός των δανειστών είναι να αποπληρωθούν για εκείνο το μέρος του χρέους το οποίο μπορεί να αναχρηματοδοτηθεί από τις αγορές. Διότι να το πληρώσει η Ελλάδα εξ ιδίων δεν υπάρχει περίπτωση. Ούτε και υπάρχει κράτος που να έχει ξεπληρώσει το δημόσιο χρέος του, αλλά τουλάχιστον να μπορέσει ένα μέρος του χρέους να αναχρηματοδοτηθεί από τις αγορές και για να γίνει αυτό πρέπει το υπόλοιπο να χαριστεί. Τώρα αν θα χαριστεί με τη μορφή κουρέματος του κεφαλαίου ή αν θα χαριστεί με τη μορφή μακράς επιμήκυνσης των λήξεων και μειώσεως κοντά στο μηδέν των επιτοκίων, αυτό ας το δουν οι δανειστές. Αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι σαφές ότι το χρέος στο 180% του ΑΕΠ δεν είναι βιώσιμο και λειτουργεί σαν μυλόπετρα στο λαιμό της ελληνικής οικονομίας που δεν την αφήνει να αναπτύξει τον δυναμισμό της.