Πώς αποτυγχάνει κάποιος πετυχαίνοντας; Κατ’ επέκταση: πώς μπορεί να πιστωθεί μια επιτυχία όταν το αποτέλεσμά της κινδυνεύει να οδηγήσει σε μια αποτυχία; Η περίπτωση του Αντώνη Σαμαρά είναι χαρακτηριστική, έτσι όπως την αναλύει το Bloomberg.
Κατά το πρακτορείο, ο Αντώνης Σαμαράς έγινε η εικόνα της σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας, μετά το ξέσπασμα της κρίσης. Ωστόσο, τώρα βρίσκεται αντιμέτωπος με την Προεδρική ψήφος που θα καθορίσει αν εξελίχθηκε σε ηγέτης που μετασχημάτισε τα πράγματα ή αποτέλεσε μια εσφαλμένη μετάβαση στην έτσι και αλλιώς επικίνδυνη πολιτική του ελληνικού έθνους. Όπως σημειώνει το άρθρο: «Αφότου ανήλθε στην εξουσία το 2012, ο Σαμαράς άφησε πίσω τη διχαστική φήμη του, εξασφάλισε τη θέση της Ελλάδας στο ευρώ και λειτούργησε μέσα σε έναν προβληματικό συνασπισμό. Κατάφερε να πετύχει εκεί που οι πολλοί αναλυτές θεωρούσαν αδύνατο πριν από δύο χρόνια. Ισοσκέλισε τον κρατικό προϋπολογισμό, έπειτα από τέσσερις δεκαετίες».
Κρατούσαν την ανάσα τους
Ο Στάθης Καλύβας, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Yale στο Κονέκτικατ, σημειώνει: «Όταν ο Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός, οι περισσότεροι άνθρωποι κρατούσαν την ανάσα τους. Οι προσδοκίες ήταν καθολικά χαμηλές. Σαφώς, ο Σαμαράς ξεπέρασε τις προσδοκίες από τη στιγμή που σταθεροποίησε την οικονομία και έθεσε τη χώρα σε μια πορεία βιώσιμης ανάπτυξης».
Και μετά από όλα αυτά, το άρθρο αποφαίνεται: «Ο κίνδυνος για τον Έλληνα πρωθυπουργό είναι ότι ενδέχεται να γίνει θύμα της επιτυχίας του, καθώς οι ψηφοφόροι είναι κουρασμένοι έπειτα από πέντε χρόνια λιτότητας, έτσι στρέφονται στον ΣΥΡΙΖΑ που υπόσχεται πως θα τορπιλίσει όλα τα μέτρα λιτότητας. Ο 63χρονος ηγέτης της ΝΔ ή θα καταφέρει να εκλέξει το νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή θα αναγκαστεί να εγκαταλείψει την πρωθυπουργία».
Ο Νικόλας Οικονομίδης, καθηγητής Οικονομικών στο Stern Business School του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, σημειώνει για την επόμενη ημέρα της Ελλάδας, σε περίπτωση που οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές και αναδειχθεί νικητής ο ΣΥΡΙΖΑ: «Αν ο ΣΥΡΙΖΑ εμμείνει στις πολιτικές που εξαγγέλλει τώρα, οι δανειστές δεν θα τις αποδεχθούν και τότε η Ελλάδα θα αναγκαστεί να φύγει από το ευρώ. Κάτι που θα έχει ολέθριες συνέπειες για τη χώρα».
Η κόντρα με τον Παπανδρέου
Το άρθρο κάνει μια αναδρομή στα πρόσφατα γεγονότα των ελληνικών πολιτικών πραγμάτων, σημειώνοντας πως ο Σαμαράς -ουσιαστικά- έγινε ο φορέας της πολιτικής που αντιμαχόταν το 2010, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το 2010, σημειώνει, επιτέθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου για την απόφασή του να ζητήσει τη διεθνή βοήθεια. Τα έβαλε με τον πρώην συμφοιτητή και συγκάτοικό του στο Amherst College της Μασαχουσέτης τη δεκαετία του ’70.
Επίσης σημειώνει πως αρχικά η Μέρκελ σνόμπαρε τον Σαμαρά, κάθε φορά που βρίσκονταν σε ευρωπαϊκές συναντήσεις, κάτι που άλλαξε άρδην όταν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας και συνασπίστηκε με το ΠΑΣΟΚ. Από εκείνο το σημείο και μετά χρειάστηκε να περπατήσει σε ένα τεντωμένο σχοινί. Από τη πλευρά ήταν οι δανειστές που ζητούσαν μέτρα και από την άλλη οι Έλληνες που ήταν οργισμένοι λόγω της λιτότητας και της ύφεσης. Ως αποτέλεσμα εκείνων των πολιτικών και ειδικότερα στο θέμα της ΕΡΤ, ήταν να αποχωρήσει η ΔΗΜΑΡ από την τριμερή κυβέρνηση.
Από τότε ο Σαμαράς προσπαθεί να εντυπωσιάσει τους δανειστές, αλλά να μην χάσει και τα ερείσματά του στο εσωτερικό. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αποδυθεί σε έναν αγώνα δρόμου για να διατηρήσει τη ροή της εξωτερικής ενίσχυσης, αλλά προσπαθώντας να κάνει το πρόγραμμα διάσωσης λιγότερο παρεμβατικό. Ο εύθραυστος κυβερνητικός συνασπισμός τον οδήγησε σε ένα στυλ διακυβέρνησης που περιλάμβανε πολλές συζητήσεις με τους δανειστές.
Άλλαξε τακτική
Ωστόσο, μπορεί οι αριθμοί -πλέον- να βγαίνουν για τον Σαμαρά, οι ψηφοφόροι κοιτάζουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα βγήκε ξανά στις αγορές, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι γεγονός, αλλά η ανεργία παραμένει σε υψηλά επίπεδα, ενώ οι μεταρρυθμίσεις δεν έφτασαν σε βάθος. Όπως σημειώνει ο κ. Καλύβας: «Ο Σαμαράς δεν προχώρησε τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ενώ δεν κατάφερε να αρθρώσει ένα ισχυρό μήνυμα για το μέλλον». Κάπως έτσι το μέλλον του Αντώνη Σαμαρά στην πρωθυπουργία απέκτησε κοντόθωρο ορίζοντα και το δεύτερο μισό της θητεία του μπήκε σε μπελάδες. Ακολούθησε η ήττα στις Ευρωεκλογές και η αποτυχία του να βγάλει την Ελλάδα πιο νωρίς από το μνημόνιο, όπως είχε υποσχεθεί. Επίσης το γεγονός ότι δεν υπήρξε συμφωνία με την Τρόικα για την τελευταία δόση του προγράμματος, τον ανάγκασε να αλλάξει τακτική. Έτσι πετάει το μπαλάκι στον ΣΥΡΙΖΑ, αν θα δεχθεί αυτά που ζητούν οι πιστωτές.
Το γεγονός, όμως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δύσκολα θα έχει αυτοδυναμία, σημαίνει πως θα πρέπει να βρει δικές του συμμαχίες για να κάνει κυβέρνηση. Όπως σημειώνει ο Γιάννης Εμμανουηλίδης, διευθυντής σπουδών στο Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής στις Βρυξέλλες, «είναι ασυνήθιστο στην ελληνική πολιτική κουλτούρα ένα τέτοιο είδους συνασπισμού. Τα τελευταία δύο χρόνια υπήρξε μια αξιόλογη προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης στην Ελλάδα. Αυτή η επιτυχία πηγάζει από ένα βαθμό πολιτικής σταθερότητας που κανένας δεν πίστευε πως ήταν δυνατό να υπάρξει».
Πηγή: iefimerida.gr
στο 