Η σύζυγος του Αλέξη Τσίπρα, Μπέττυ Μπαζιάνα, έδωσε την πρώτη της συνέντευξη στην “Εφημερίδα των Συντακτών”. Στην τετρασέλιδη συνέντευξη μιλά για όλους και για όλα, και όπως τονίζεται στον πρόλογο της δημοσιογράφου Έφης Μαρίνου, η κ. Μπαζιάνα επιλέγει να μιλήσει ως πολίτης και όχι ως σύζυγος του Πρωθυπουργού.
Η Μπέττυ Μπαζιάνα μιλά για τις κρίσιμες ημέρες του καλοκαιριού του 2015, τη διαπραγμάτευση, το δημοψήφισμα και την διακυβέρνηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αναφέροντας πως “τα τελευταία 3 χρόνια κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, από οργή – ναι – κυριολεκτώ”, ενώ αναφέρεται και στα παιδιά της και τη σχέση της με τα μίντια.
“Ο Τσίπρας δεν είχε άλλα στο μυαλό του και άλλα έκανε, δεν είπε ψέματα, δεν οπισθοχώρησε”
Στην ερώτηση της δημοσιογράφου για το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ άλλα υποσχέθηκε και άλλα έκανε η απάντηση της είναι σαφής: «Αυτό λέει ποιος; Εκείνοι που έσκυβαν το κεφάλι χωρίς να “χάσουν” καθόλου χρόνο, πρόθυμοι σε όλες τις εντολές; Αυτοί που είχαν χρεωθεί για πάντα την αναξιοπρέπεια της υποταγής τους; Υπάρχει το γεγονός μιας αλήθειας που εκείνη την περίοδο καταπλακώθηκε μέσα στην ολομέτωπη επίθεση κατά της κυβέρνησης. Της αλήθειας ότι ο Τσίπρας το οδήγησε μέχρι εκεί που μπορούσε να το πάει, έχοντας συναίσθηση της ευθύνης για ό,τι είχε υποσχεθεί στον ελληνικό λαό αλλά και της ευθύνης μπροστά στο διακύβευμα. Γι’ αυτό δεν δέχομαι τις κατηγορίες περί προδοσίας και εξαπάτησης. Δεν είχε άλλα στο μυαλό του και άλλα έκανε, δεν είπε ψέματα, δεν οπισθοχώρησε. Πάλεψε να διαχειριστεί μια σκληρή, αμετακίνητη κατάσταση που ορθώθηκε μπροστά του άκρως απειλητική. Και το πήγε ως το όριο που είχε η χώρα μπροστά στην τρομακτική πίεση, τον πνιγμό, την τιμωρία. Είναι περιττό να πω αν συμφωνεί ο Τσίπρας με ό,τι αναγκάστηκε να κάνει, ότι θα ήθελε να κάνει τα πράγματα αλλιώς. Ναι, αγωνίστηκε όσο καλύτερα μπορούσε έχοντας απόλυτα συναίσθηση της επικίνδυνης κατάστασης. Και στην τελευταία πρόταση συμφωνίας από τους δανειστές, στο εκβιαστικό take it or leave it πάλεψε όσο άντεξε».
“Ο Τσίπρας έκανε αυτό που κάθε δημοκράτης, αριστερός πολιτικός θα έκανε: ρώτησε τον λαό που τον εξέλεξε προκειμένου να αντισταθεί “να υπογράψω;” και ο λαός μας απάντησε περήφανα “όχι” παρόλη τη βία εκείνης της κρίσιμης εβδομάδας πριν το δημοψήφισμα, την απίστευτη προπαγάνδα, τότε που το παλιό σύστημα έπαιζε τα ρέστα του (…) Ο Τσίπρας έχοντας ρωτήσει τον ελληνικό λαό στο δημοψήφισμα έφυγε να διαπραγματευτεί ξανά με τους δανειστές μια καλύτερη συμφωνία. Είχε πάρει καθαρή εντολή δικαιότερης συμφωνίας, όχι εντολή ρήξης ή εξόδου από την Ευρώπη ή το ευρώ. Το ερώτημα του δημοψηφίσματος ήταν σαφές “συμφωνείτε με την πρόταση των δανειστών;”. Στηριζόμενος στο κρυστάλλινο όχι του ελληνικού λαού επέστρεψε με μια συμφωνία που ήταν μακριά από αυτό που οραματιζόταν αρχικά. Έκανε έναν συμβιβασμό, όχι όμως ταπεινωτικό. Έναν συμβιβασμό που πίστευε ότι είχε προοπτική. Να οδηγήσει τελικά στο τέλος της ηγεμονίας των ισχυρών, στο τέλος της παράλογης λιτότητας”.
“Έκανε πάλι αυτό που θα έπρεπε να κάνει κάθε αριστερός πολιτικός που σέβεται την ψήφο του λαού του”
“Κι έκανε πάλι αυτό που θα έπρεπε να κάνει κάθε αριστερός πολιτικός που σέβεται την ψήφο του λαού του αλλά κυρίως σέβεται τον εαυτό του. Έθεσε ξανά στην κρίση του λαού τις επιλογές του προκαλώντας τις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Είπε ξεκάθαρα “στις πρόωρες εκλογές εκλέχθηκα με ένα πρόγραμμα που οραματιζόταν τον άμεσο τερματισμό της ατιμωτικής επιτροπείας. Έδωσα έναν γνήσιο καθαρό αγώνα με όσες δυνάμεις είχα. Αυτά κατάφερα. Ζήτησα τη γνώμη σας στα δύσκολα, στο αδιέξοδο. Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ήταν στα χέρια μου δύναμη. Που δυστυχώς υποτιμήθηκε. Αυτή τη συμφωνία έφερα, συμφωνείτε; Συνεχίζουμε μαζί τον αγώνα;”.
“Κάθε 5η Ιουλίου κλαίω από νεύρα, οργή”
“Αν ξέρετε κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ που επωφελήθηκε θα βγω εγώ πρώτη στους δρόμους”
“Ο Τσίπρας μέσα σε αυτή τη δίνη δεν άλλαξε τον χάρτη των αξιών του, δεν τάχθηκε υπέρ των ισχυρών, είναι πάντα με την πλευρά των ανθρώπων του μόχθου. Ποιος από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επωφελήθηκε προσωπικά; Ποιος απέκτησε χρήματα στην πλάτη του ελληνικού λαού; Αν ξέρετε κάποιον να μου το πείτε. Πρώτη εγώ θα βγω στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθώ. Κι όμως φαίνεται ότι η κατάσταση αλλάζει. Φαίνεται ότι οι επιλογές που ακολουθήθηκαν είχαν ένα στόχο: την αποδέσμευση από την επιτροπεία και τον σταδιακό τερματισμό της λιτότητας. Περιμένω ως πολίτης να δω να γίνεται πράξη”.
“Ερχεται η στιγμή που θα πρέπει να ανακληθούν τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα”
“Αυτό είναι το μεγάλο κόστος, όμως έρχεται η στιγμή που σταδιακά θα πρέπει να ανακληθούν. Δεν γίνεται αλλιώς. Οι παροχές που δόθηκαν αυτές τις ημέρες αποτελούν ένα είδος αντιστάθμισμα σε αυτή τη λαίλαπα. Συμβιβάστηκες για να υπάρχει η χώρα σου». «Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά όχι την εξουσία»
«Κι εγώ αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να συζητάμε για το αν πρέπει οι δικαστικοί να δηλώνουν πόθεν έσχες ή όχι. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία. Γιατί εξουσία δεν είναι ο υπουργός αλλά ο μηχανισμός. Υπάρχουν άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά που εξυπηρετούν το παλιό διεφθαρμένο σύστημα. Και περιμένω την κάθαρση».
“Ο Τσίπρας δεν πρόδωσε τον λαό”
“Ήξερα ότι αντέχει να αντιταχτεί, ότι θα το παλέψει. Αλλά αυτό που είχε ανάγκη αυτός ήταν η στήριξη του κόσμου. Ακόμα και σήμερα δεν έχω καταλάβει πώς μπορεί να πέρασαν αυτές οι 17 ώρες αφόρητης πίεσης. Είμαι σίγουρη όμως πως όποιος αριστερός πολίτης κι αν ήταν στη θέση του, θα έδινε τη μάχη όσες ώρες κι αν χρειαζόταν. Υπήρχε και ένα ανθρώπινο στοιχείο σε όλο αυτό. Ένας νέος άνθρωπος που βρέθηκε σε αυτή τη θέση τη δεδομένη στιγμή έχοντας το δύσκολο καθήκον να μην προδώσει τον λαό που τον στήριξε. Και δεν τον πρόδωσε. Εκείνον σκέφτηκε, για εκείνον έχασε χρόνο, για εκείνον αναγκάστηκε να δεχτεί μια συμφωνία που δεν την ήθελε έτσι”.
“Πολύ νωρίς τα παιδιά βρέθηκαν στην παράδοξη θέση να βλέπουν ανθρώπους να καθυβρίζουν τον πατέρα τους”
“Μη νομίζετε ότι παρακολουθώ τι γράφουν, τι παίζουν (για τα δημοσιεύματα). Και όταν πέφτουν στην αντίληψή μου απλώς γελάω. Τα μίντια έχουν προδιαγεγραμμένο έναν συγκεκριμένο ρόλο για τη γυναίκα του πρωθυπουργού: Πώς ντύνεται, πώς χτενίζεται κλπ. Βαρετός και πολυπαιγμένος ρόλος. Καταλαβείνω ότι όλα αυτά παράγονται από τα μίντια για να πουλήσουν. Παρ’ όλα αυτά το πως θα αντιμετωπίσεις το θέμα της δημοσιότητας συνδέεται άμεσα με το κριτήριο που έχεις επιλέξει να σε καθορίσει σε βασικά θέματα της ζωής σου. Προτού ακόμα ο Αλέξης βρεθεί στη θέση του πρωθυπουργού είχα την ανάγκη να απομυθοποιήσω απόλυτα την κατάσταση μέσα μου. Εκείνος περπάτησε προσγειωμένος το δρόμο προς την εξουσία, κι εγώ δίπλα του. Νομίζω ότι έδωσα τη συνειδητά τη μάχη ενάντια στην κουτσομπολίστικη δημοσιότητα της κλειδαρότρυπας και την κέρδισα. Κάθε δεύτερη Κυριακή πηγαίνω τα παιδιά μου θέατρο, μαθαίνει κανείς αν τα πήγα ή όχι; Το ίδιο έκανα και στην ανατροφή των παιδιών μου. Πολύ νωρίς τα παιδιά βρέθηκαν στην παράδοξη θέση να βλέπουν ανθρώπους να καθυβρίζουν τον πατέρα τους. Έπρεπε να τους δοθούν κάποιες εξηγήσεις”.
“Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται αξία η ιδιώτευση, το προσωπικό κέρδος σε βάρος του κοινού καλού και του δίκιου;”
“Ο κόσμος των παραδείσιων τόπων που αναφέρεστε ανήκει σε διαφορετικό από εμένα αξιακό σύστημα. Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται η απαξίωση του κοινωνικού συνόλου, η προκλητική αγνόησή του, με την αποφυγή της νόμιμης φορολόγησης; Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται αξία η ιδιώτευση, το προσωπικό κέρδος σε βάρος του κοινού καλού και του δίκιου; Πώς είναι δυνατόν να θεωρείται επιτυχία και αριστεία η άποψη “εγώ θα τη βολέψω και οι υπόλοιποι δεν με αφορούν;”
“Από τον αριστερό και δάσκαλο πατέρα μου έμαθα για την αξία της μόρφωσης, για τη δύναμη της γνώσης, για την αξία της άποψης και για τον αγώνα της υπεράσπισης της, για την αξία της συλλογικότητας και του κοινού καλού. Έπρεπε να είμαι μια καλή μαθήτρια που θα σπουδάσει και θα είναι καλή στο δημόσιο πανεπιστήμιο, θα υπερασπίζεται το δίκαιο. Από την μητέρα μου έματα ότι στη ζωή πρέπει να αγωνίζεσαι με χαμόγελο και βαθιά αξιοπρέπεια. Αυτή ήταν η προίκα μου και είμαι περήφανη για αυτήν”.
“Η εξουσία, ακόμα και η αριστερή, χτυπάει σε πολύ εσωτερικές χορδές του ανθρώπου”
Πηγή: enikos.gr
στο 