Ο επικεφαλής του Ποταμιού, Σταύρος Θεοδωράκης, με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ασκεί κριτική στον υπουργό Εθνικής Αμυνας, πρόεδρο των ΑΝ.ΕΛ. Πάνο Καμμένο για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ με αφορμή το ζήτημα που ανέκυψε με τις δηλώσεις Μουζάλα περί «Μακεδονίας».
«Οι πολιτικοί, ακόμη και σήμερα, αρνούνται να απαντήσουν καθαρά στο ερώτημα “πώς τους λένε τους γείτονες;“. Το Ποτάμι (και) σε αυτό απάντησε χωρίς φόβο από την ίδρυσή του: Μια ονομασία για όλες τις χρήσεις. Ονομασία που προφανώς όπως έχουν έρθει τα πράγματα θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, αλλά με σαφέστατο προσδιορισμό που θα την ξεχωρίζει από την ελληνική Μακεδονία», υπογραμμίζει ο επικεφαλής του Ποταμιού και σημειώνει πώς «το ίδιο θα σου πουν ψιθυριστά οι περισσότεροι στη Βουλή, αλλά δημοσίως στρουθοκαμηλίζουν. Οχυρώνονται και αυτο-πολιορκούνται. Αυτή η ακινησία γεννά υποκρισία και υστερία. Αγγίζει τα όρια του παραλόγου».
Ο κ. Θεοδωράκης στρέφει τα βέλη του στον πρόεδρο των ΑΝΕΛ αναφέροντας: «Προχθές στο σανίδι ανέβηκε (ξανά) ο θίασος Καμμένου. Στο όνομα της πατρίδας (!) ζήτησε την παραίτηση ενός άλλου υπουργού γιατί εν τη ρύμη του λόγου του είπε «Μακεδονία» αντί για «FYROM». Και το έργο άρχισε να κόβει πάλι εισιτήρια. Συνωμοσιολογίες, δαιμονοποιήσεις, εθνολαϊκισμοί, γιατί τι άλλο έχεις να πεις όταν είσαι πολιτικά ανύπαρκτος. Όμως θα ισχυριστώ ότι τίποτε δεν είναι παράλογο. Αντίθετα είναι απολύτως λογικό. Αυτή η υπερβολή (ακόμη και στο λάθος) τροφοδοτεί ταπεινά ένστικτα στις συντηρητικές συσπειρώσεις. Ωθεί τους πολίτες να αναζητούν Εφιάλτες και κρύβει τα αδιέξοδα με μεγάλα λόγια».
Ο Σταύρος Θεοδωράκης αφήνει αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα για τη στάση του απέναντι στον Πάνο Καμμένο επισημαίνοντας ότι «θα πίστευε κανείς ότι μια “αριστερή“, κατά δήλωση της, κυβέρνηση, θα τολμούσε να υπερασπιστεί τουλάχιστον αυτό. Να απομονώσει τους εμπόρους των κραυγών και των φόβων. Αντίθετα τους “περιθάλπει“ και τους προβάλλει. Και αφήνει στα χέρια τους ένα μείζον εθνικό ζήτημα να αντιμετωπίζεται θεατρινίστικα (και ζητώ συγνώμη από το Θέατρο). Για κάποιους η πολιτική είναι καρέκλα – καρέκλα – καρέκλα. Και όλα τα άλλα, ακόμη και η πατρίδα και τα εθνικά θέματα, είναι είδη προς εμπορική πολιτική εκμετάλλευση. Ή ορθότερα είναι σανός – φτηνή τροφή για τους ψηφοφόρους. “Αριστερός“ σανός; Ακροδεξιός σανός; Αλλά σε κάθε περίπτωση σανός».
«Αλλά το μείζον, θα ξαναπώ, δεν είναι το ρεσιτάλ υποκρισίας του ακροδεξιού εταίρου της κυβέρνησης. Το μείζον είναι η αυτολογοκρισία των προοδευτικών δυνάμεων και των προοδευτικών πολιτών. Η άρνηση της πραγματικότητας. Η σιγή νεκροταφείου που θα απλωθεί ξανά μέχρι τη επόμενη φορά και την επόμενη παράσταση», καταλήγει ο κ. Θεοδωράκης.
στο 