“Παζάρι” ανταλλαγής ηλεκτρικών φορτίων ανάμεσα σε πολίτες. Μεταφορά καθαρής ενέργειας από ένα ΙΧ σε μια …εταιρεία. Μετατροπή της ενέργειας σε ψηφιακό χρήμα. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις αλλαγές που κομίζει η σύγχρονη εποχή της διαχείρισης της ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία βρίσκεται πλέον προ των πυλών. “Στη σύγχρονη εποχή διαχείρισης δεν μιλάμε πια μόνο για απλή εξοικονόμηση της ενέργειας, δεν καλούμαστε μόνο να κλείσουμε ή να μειώσουμε την κατανάλωση σε κάποιες ηλεκτρικές συσκευές στο σπίτι ή στην εργασία μας, καλούμαστε να την αποθηκεύσουμε την ενέργεια. Αποθηκεύοντας την θα μπορέσουμε κατά τη διάρκεια της ημέρας με εργαλεία όπως η πληροφορική, που κάνει τα ηλεκτρικά δίκτυα πιο έξυπνα και πιο προσιτά, να χρησιμοποιήσουμε αυτή την αποθηκευμένη ενέργεια σε μια μπαταρία” σημειώνει ο Βασίλης Νικολόπουλος, ειδικός σε θέματα Ψηφιακής Διαχείρισης της Ενέργειας (Disruptive Digital Utility and Energy), μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του ΑΠΕ- ΜΠΕ, “Πρακτορείο 104,9FM “.
“Συντελείται μια επανάσταση στον χώρο της ενέργειας” αναφέρει και τονίζει πως η πρόσφατη διάθεση καταναλωτικών οικιακών μπαταριών για την αποθήκευση ενέργειας είναι μια από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις που έγιναν τα τελευταία χρόνια, αφού η τεχνολογία ενεργειακής αποθήκευσης σε έναν ιδιωτικό χώρο “έγινε οικονομικά προσιτή στον μέσο χρήστη”.
Η παγκόσμια επανάσταση στη έξυπνη διαχείριση της ενέργειας
Σημαντική εξέλιξη σε ένα συνολικό πλέγμα τεχνολογιών νέας γενιάς που εξασφαλίζει απλή και έξυπνη αγορά και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας σε ατομικό πλέον επίπεδο, είναι και αυτή της διάδοσης της ηλεκτροκίνησης. “Αν τα βάλουμε όλα σε ένα καλάθι, εάν βάλουμε μέσα την αποθήκευση ενέργειας, εάν εκπαιδεύσουμε τους καταναλωτές να μπορούν να χειρίζονται ή να ελέγχουν κατά κάποιον τρόπο την αποθηκευμένη ενέργεια τους, τότε μιλάμε για ένα πάρα πολύ καινοτόμο μοντέλο στο οποίο κάποιος θα λειτουργεί καθημερινά. Θα ξυπνά κάποιος το πρωί, θα έχει φορτίσει το προηγούμενο βράδυ η μπαταρία του ηλεκτρικού αυτοκινήτου ήδη μέσα από ένα φωτοβολταϊκό σύστημα, θα πηγαίνει στη δουλειά του, εκεί θα παρκάρει το όχημα το οποίο στην συνέχεια θα δίνει ποσότητες ρεύματος στην εταιρεία του εάν αυτό απαιτείται, καθώς θα εκφορτίζεται κατά κάποιο ποσοστό σε ειδικό φορτιστή, αφήνοντας όμως την απαραίτητη ενέργεια στην μπαταρία ώστε να επιστρέψει στο σπίτι του”.
“Παζάρι” ανταλλαγής ηλεκτρικών φορτίων και ανάμεσα στους πολίτες
“Αυτός που έχει αποθηκευμένο ένα ηλεκτρικό φορτίο μπορεί μέσα από την ανταλλαγή, ένα παζάρι, να την πουλήσει στο γείτονα του γιατί εάν κανείς λείπει από το σπίτι του και έχει μια φορτισμένη μπαταρία δεν θα πάει χαμένη καθώς θα την πουλήσει στον γείτονα του βάσει κάποιας τιμής”αναφέρει ο Έλληνας Επιστήμονας.
Τα κέρδη σε αυτή σύγχρονη διαχείριση της ενέργειας είναι και οικονομικά αφού “η τιμή που θα έχει συμφωνηθεί ανάμεσα στους υπαλλήλους της εν λόγω εταιρείας θα είναι μικρότερη από την τιμή με την οποία αγοράζει ρεύμα η εταιρεία ή το κτίριο από τον πάροχο”, αλλά και περιβαλλοντικά, αφού περιορίζεται η ενεργειακή σπατάλη συνολικά. Μέσα δε από αυτό το “πολύπλοκο αλλά καλύτερο όσον αφορά τη δική μας τσέπη σύστημα, πάμε πλέον σε μια αποκεντρωμένη παραγωγή και διαχείριση της ηλεκτρικής ενέργειας όπου δεν θα υπάρχουν πλέον κεντρικοί σταθμοί παραγωγής (ηλεκτρικής ενέργειας) αλλά οι ίδιοι οι καταναλωτές θα μπορούν να παράγουν τη δικιά τους ενέργεια από τα φωτοβολταϊκά, να την αποθηκεύουν και να την διαχειρίζονται ανάλογα” τονίζει ο κ.Νικολόπουλος.
Η θεσμοθέτηση, τα κίνητρα και τα πρώτα της βήματα της Ευρώπης στον χώρο της αποκεντρωμένης και έξυπνα διαχειριζόμενης ενέργειας
“Η αγορά της ενέργειας είναι μια ρυθμιστική αγορά. Αυτό σημαίνει ότι μια Ρυθμιστική Αρχή, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας η ΡΑΕ, μαζί με την εκάστοτε κυβέρνηση, πρέπει να θεσμοθετήσουν το σύνολο των ενεργειών. Να θεσμοθετήσουν δηλαδή για την εγκατάσταση μπαταριών στις οικίες κ.ο.κ, την κυκλοφορία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και μαζί να δώσουν κίνητρα οικονομοτεχνικά, ανταποδοτικά οφέλη στους καταναλωτές για να τα αποκτήσουν” τονίζει ο κ. Νικολόπουλος.
Ως παράδειγμα αναφέρει στον ευρωπαϊκό χώρο τη Βρετανία, όπου είναι θεσμοθετημένα ήδη τα ηλεκτρικά οχήματα, αλλά και η αποθήκευση της ενέργειας σε μπαταρίες, και όπου το μέσο κόστος είναι “της τάξης των 9.000 με 10.000 ευρώ, κόστος όχι απαγορευτικό αλλά όχι και μικρό””. Αυτό συμβαίνει ακόμη και στην Ολλανδία και την Ιταλία με τα κράτη αυτά να έχουν “εισάγει είτε φοροαπαλλαγές είτε επιδοτήσεις που ‘σπρώχνουν΄ κάποιον να εγκαταστήσει ένα τέτοιο σύστημα, φωτοβολταϊκό ή υβριδικό, συστήματα που ξεκλειδώνουν τα μοντέλα της έξυπνης διαχείρισης ενέργειας” σημειώνει ο Έλληνας ειδικός.
Η εφαρμογή της Έξυπνης Διαχείρισης Ενέργειας και στην ελληνική πραγματικότητα
Η εφαρμογή των σύγχρονων τεχνολογιών στον εν λόγω χώρο δεν απαιτεί, όπως τονίζει ο κ.Νικολόπουλος “να εγκαταστήσει κανείς νέα καλώδια για να ενωθούν τα δύο σημεία στα οποία γίνεται μεταφορά ενέργειας”, καθώς γίνεται σε ιδεατό και τιμολογιακό επίπεδο. Η σύγχρονη εξέλιξη είναι πως με τις νέες αυτές τεχνολογικές εξελίξεις “γίνεται σε επίπεδο λογισμικού, καθώς μετράται η εκφόρτιση της μπαταρίας και μετά στο λογαριασμό του πολίτη πιστώνεται το εκάστοτε ποσό με μοναδική απαραίτητη προϋπόθεση να είναι στον ίδιο πάροχο και οι δύο συναλλασσόμενοι. Θα μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε στην Ευρώπη, στην Ελλάδα”.
Η τεχνολογία είναι έτοιμη και δοκιμάζεται πιλοτικά: “Σήμερα γίνονται δοκιμές με μια τεχνολογία που ονομάζεται blockchain, μια διαδικασία με την οποία μπορούμε να πιστοποιούμε δεδομένα μέσα σε ένα δίκτυο, τεχνολογία που ήδη χρησιμοποιείται σε συστήματα οικονομικής διαχείρισης” σημειώνει ο κ. Νικολόπουλος, “κάτι σαν ένα απλό σύστημα τύπου e-banking, σύστημα που μετατρέπει την ενέργεια σε ψηφιακά χρήματα και τα πιστώνει στο λογαριασμό εκείνου με τον οποίο έχει έρθει κανείς σε συμφωνία να του ανταλλάξει την ενέργεια του”.
Στην περίπτωση της Ελλάδας σημαντικό σημείο εξελίξεων ήταν σύμφωνα με τον κ. Νικολόπουλο, η ψήφιση από την Ευρωπαϊκή Ένωση τον Νοέμβριο του 2016 του νέου πλαισίου που ‘ωθεί τα ευρωπαϊκά κράτη να υιοθετήσουν το πλαίσιο των εξελίξεων αυτών, το επονομαζόμενο Clean Energy Package και το μοντέλο της Sharing Economy (σ.σ Διαμοιραζόμενη Οικονομία)”. Μετά από μια “γρήγορη θεσμοθέτηση” θα μπορούσε, σύμφωνα με τον κ. Νικολόπουλο, να υπάρξει η ολοκλήρωση του τεχνικού τμήματος της δημιουργίας συστημάτων έξυπνης διαχείρισης ενέργειας στην Ελλάδα “μέσα σε μερικούς μήνες, το πολύ ένα έτος”.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
στο 