Σε αλλαγή προέδρου προχώρησε η γενική συνέλευση της Εθνικής Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Αμπέλου και Οίνου (ΕΔΟΑΟ). Νέος πρόεδρος ανέλαβε ο Ευάγγελος Αργύρης, ο οποίος – όπως υπενθυμίζει σε ανακοίνωσή της η οργάνωση- «με τις ενέργειες στο διάστημα που ήταν υπουργός Γεωργίας συγκροτήθηκε η ΕΔΟΑΟ και ξεκίνησε ο θεσμός των διεπαγγελματικών». Αντιπρόεδρος ορίστηκε ο Γιάννης Βογιατζής (έως τώρα πρόεδρος).
Σε δηλώσεις του ο κ. Αργύρης χαρακτήρισε αναντικατάστατο το ρόλο της Διεπαγγελματικής Αμπέλου και Οίνου για την εξυπηρέτηση των στόχων του κλάδου, ενώ επισήμανε την ανάγκη συστηματικής συνεργασίας με την Πολιτεία, καλώντας την να κατανοήσει τη σημασία του συμβουλευτικού ρόλου της οργάνωσης στα αμπελοοινικά ζητήματα ενόψει και των διαβουλεύσεων στο ευρωπαϊκό επίπεδο για τη νέα ΚΑΠ.
Η Διεπαγγελματική έχει κατακτήσει πλέον τη δυνατότητα ευρύτερων συναινέσεων και διαμόρφωσης πολιτικών για τα ώριμα ζητήματα του κλάδου, ανέφερε ο κ. Βογιατζής. Τόνισε επίσης τη διαχειριστική ικανότητα που έχει αναπτύξει και ευχήθηκε καλή επιτυχία στο νέο πρόεδρο.
Πριν από τη γενική συνέλευση, πραγματοποιήθηκε συνάντηση με ευρεία συμμετοχή οινοποιών, για τον αμπελουργικό σχεδιασμό σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο.
Εκτιμήθηκε ότι ο σχεδιασμός πρέπει να ανταποκριθεί εκτός των άλλων πρώτιστα στην ανάγκη ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας όλων των αμπελουργικών εκμεταλλεύσεων και του αμπελουργικού εισοδήματος, καθώς και στη σύνδεση με τον στρατηγικό σχεδιασμό μέρκετινγκ.
Όπως αναφέρθηκε, ο κλάδος έχει εκπονήσει και εφαρμόζει στρατηγικό σχεδιασμό μέρκετινγκ και «branding», με επιτυχή αποτελέσματα ανάπτυξης στο εμπορικό πεδίο. Η επιτυχημένη πορεία πρέπει να στηριχθεί και να ενισχυθεί από οινοποιία και αμπελουργία σύγχρονη, βιώσιμη, ανταγωνιστική, που διευρύνει κερδοφορία και αμπελουργικό εισόδημα, σημειώθηκε.
Σε κάθε περίπτωση, βασικοί άξονες που ενισχύουν τη βιωσιμότητα και ανταγωνιστικότητα που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη, μεταξύ άλλων, είναι όπως υπογραμμίστηκε:
α) Διαρθρωτικά προβλήματα ελληνικής αμπελουργίας (αριθμός και μέγεθος των εκμεταλλεύσεων, κόστος παραγωγής, εισροές, κοινωνικό κόστος κ.λπ.)
β) Αξιοποίηση γηγενών ποικιλιών και κλώνων αμπέλου
γ) Παραγωγή γνήσιου, υγιούς πολλαπλασιαστικού υλικού
δ) Εφαρμογή των δεδομένων της αναπτυξιακής αμπελουργίας για την παραγωγή σταφυλιών ποιότητας
ε) Καινοτομίες, επενδύσεις
στ) Αμπελοοινική έρευνα, ανθρώπινο δυναμικό
ζ) Πολιτική γης, κληρονομικό δίκαιο, διαδοχή
η) Εκσυγχρονισμός θεσμικού πλαισίου του αμπελο-οινικού τομέα
«O προσδιορισμός του παραγωγικού μοντέλου, στο πλαίσιο βιώσιμης διαχρονικά και ανταγωνιστικής αμπελουργίας, με την αναβάθμιση της θέσης του ελληνικού οίνου στις αγορές, αποτελεί το όραμα που μπορεί να γίνει πραγματικότητα μέσω του αμπελουργικού σχεδιασμού» τόνισαν οι συμμετέχοντες.