Άρθρο της προέδρου του ΠΣΕ, Χριστίνας Σακελλαρίδη
Επί 4 συνεχόμενους μήνες οι ελληνικές εξαγωγές σηματοδοτούν -για μία ακόμα φορά- την πορεία, αλλά και την αναγκαία κατεύθυνση της οικονομίας της χώρας για την έξοδο από την 8ετή κρίση. Παρουσιάζοντας ρυθμούς αύξησης (ειδικά με την εξαίρεση των πετρελαιοειδών) ανάλογους της περιόδου Σεπτέμβριος 2014 – Μάιος 2015, όταν και ανακόπηκε η πορεία της τότε ανόδου, μετά το δημοψήφισμα και την επιβολή capital controls, οι εξαγωγικές επιδόσεις συμβάλλουν εκ νέου στην -οριακή έστω- βελτίωση του οικονομικού κλίματος, στον περιορισμό των αρνητικών συνεπειών της ύφεσης στην εγχώρια αγορά και τελικά προσθέτουν δυναμική στην προσπάθεια για αύξηση του ΑΕΠ της χώρας.
Τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι το 2016 κλείνει με ένα νέο ιστορικό ρεκόρ εξωστρέφειας (εξαιρουμένων των πετρελαιοειδών), σε επίπεδα άνω των 18 δις ευρώ (για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά). Συνολικά, οι εξαγωγές αγαθών αναμένεται να «εισφέρουν» πάνω από 25,3 δις ευρώ για το σύνολο του περασμένου έτους, ενώ οι διεθνείς οργανισμοί μάλιστα προϊδεάζουν για ακόμη καλύτερες επιδόσεις το τρέχον έτος (+3,6%), αλλά και το 2018 (+4%), για τους εξωστρεφείς κλάδους της ελληνικής οικονομίας (αγαθά και υπηρεσίες).
Αν επιβεβαιωθούν οι εκτιμήσεις των διεθνών οργανισμών για το 2017, τα έσοδα της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθούν κατά 1,5% του ΑΕΠ, όσο δηλαδή και ο βασικός στόχος για το πρωτογενές πλεόνασμα. Με άλλα λόγια, οι εξαγωγείς αγαθών μπορούν να βάλουν στοπ στην εφαρμογή νέων περικοπών και σε αυξήσεις φόρων, στο πλαίσιο του διαβόητου πλέον «κόφτη», βελτιώνουν τα μακροοικονομικά μεγέθη της οικονομίας, διατηρούν και δημιουργούν θέσεις εργασίας, παράγουν έσοδα για το Δημόσιο, ενισχύουν την εμπιστοσύνη των εμπορικών εταίρων και των αγορών.
Είναι όμως αυτό αρκετό; Παρά την αναμφισβήτητη συνεισφορά, που αποδίδεται κυρίως στις προσπάθειες και τις θυσίες των Ελλήνων Εξαγωγέων, δεν πρέπει κανείς να παραβλέπει ότι το εμπορικό έλλειμμα της χώρας παραμένει, στα χρόνια της κρίσης δεν κατέστη δυνατός ο απαιτούμενος μετασχηματισμός του παραγωγικού προτύπου της χώρας, ώστε να υποκατασταθεί ένα μέρος των εισαγωγών, ενώ δεν έχουν ολοκληρωθεί οι μεταρρυθμίσεις εκείνες που θα επέτρεπαν την πλήρη αξιοποίηση των εξαγωγικών δυνατοτήτων των ελληνικών εταιρειών (που θα οδηγούσαν σε αύξηση των εσόδων από εξαγωγές ως και 30% σύμφωνα με την Κομισιόν).
Από την πραγματική οικονομία εξακολουθούν να λείπουν περισσότερα από 100 δις ευρώ, σε επενδύσεις ως το 2020, για την αντιστροφή των υφεσιακών συνεπειών, την ώρα που μάλιστα που χιλιάδες επιχειρήσεις, αλλά και εργαζόμενοι «μεταναστεύουν» στο εξωτερικό προς αναζήτηση βιώσιμων συνθηκών.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα τη δεδομένη στιγμή, πέρα από την τραγική έλλειψη ρευστότητας και την υπερφορολόγηση επιχειρήσεων και πολιτών, είναι ακριβώς η συνέχιση της αβεβαιότητας, γύρω από την πορεία της χώρας σε σχέση με την εφαρμογή των Προγραμμάτων Προσαρμογής και τις συνεπαγόμενες αξιολογήσεις.
Αν, λοιπόν, δεν κλείσει η αξιολόγηση, δεν δρομολογηθεί η έξοδος της χώρας στις αγορές και δεν υπάρξει επιστροφή στην κανονικότητα, η πραγματική οικονομία δεν μπορεί να βιώσει ουσιαστική μεταστροφή του κλίματος. Σε αυτό το κλίμα, απειλείται η ακύρωση στην εκκίνηση η προσδοκώμενη θετικά πολλαπλασιαστική επίδραση μέτρων και δράσεων, όπως η -με τις όποιες καθυστερήσεις- ενεργοποίηση Προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, του Αναπτυξιακού, του Πακέτου Γιούνκερ και της Ποσοτικής Χαλάρωσης (QE), την ώρα που όλοι περιμένουν σαφείς απαντήσεις και κατευθύνσεις για τα θέματα των «κόκκινων δανείων» και της καταβολής των οφειλών του Δημοσίου προς τους ιδιώτες.
Η άμεση επίλυση αυτών των προβλημάτων καθίσταται ακόμα πιο επιτακτική ειδικά από τη στιγμή που και σε διεθνές μακροοικονομικό επίπεδο δε λείπουν οι άγνωστες μεταβλητές, οι αστερίσκοι και οι υποθέσεις εργασίας. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των τιμών του πετρελαίου, που εκτός από σχεδόν το 30% του εξωτερικού εμπορίου της χώρας (εισαγωγές/εξαγωγές) επηρεάζουν και το κόστος παραγωγής και μεταφοράς των προϊόντων, και άρα την ίδια την ανταγωνιστικότητά τους.
Επιπροσθέτως, μεταξύ των Ελλήνων εξαγωγέων εκφράζεται έντονος προβληματισμός για μία σειρά από εξωγενείς παράγοντες, που θα επηρεάσουν το παγκόσμιο εμπόριο στο τρέχον έτος. Από τα σενάρια γύρω από το Brexit και τις πολιτικές εξελίξεις σε Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία, ως τη νέα πραγματικότητα της εκλογής Τραμπ και της αστάθειας στην Τουρκία και την ευρύτερη περιοχή, εν μέσω συνεχιζόμενου εμπάργκο προς τη Ρωσία, αλλά και της τραγωδίας του προσφυγικού.
Στην αγωνία για το «αν οι αριθμοί βγαίνουν», ο μαθηματικός Κλωντ Σάνον θα απαντούσε ότι «η πληροφορία είναι η λύση στην αβεβαιότητα». Σε αυτό το πνεύμα, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Εξαγωγέων επιμένει στην ανάγκη κατάρτισης μίας Εθνικής Στρατηγικής Εξωστρέφειας, με σαφείς ποσοτικούς και ποιοτικούς στόχους, ενώ παράλληλα ενισχύει τις προσπάθειες ενημέρωσης του επιχειρηματικού κόσμου, μέσα από στοχευμένες δράσεις (όπως οι ημερίδες PSE Solutions), για τα κρίσιμα θέματα της εξωστρεφούς επιχειρηματικότητας και τις δυνατότητες ουσιαστικής υποστήριξής της.
Με γνώση, σχέδιο, πληροφόρηση, αλλά κυρίως με άρση του πέπλου αβεβαιότητας, οι ρυθμοί αύξησης των ελληνικών εξαγωγών είναι εφικτό να διατηρηθούν και να ενισχυθούν περαιτέρω, δημιουργώντας πλούτο με κοινωνικό μέρισμα στη χώρα. Μία νέα βίαιη ανακοπή -στη φάση έναρξης- της ανοδικής κίνησης, που με πολύ κόπο απέκτησε το τελευταίο διάστημα μία δυναμική, θα έχει πολλαπλάσια αρνητικά αποτελέσματα από ό,τι η επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων και πρόσθετων φορολογικών βαρών. Θα αποτελέσει, αναμφίβολα, ένα οριστικό «κόφτη» προοπτικών και πιθανοτήτων εξόδου από την κρίση.
Πηγή: ΑΠΕ
στο 